Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Vive Labeur
In 1917 worden meer dan negentigduizend Chinese arbeiders in Britse dienst ingezet in de logistiek op het slagveld van de Eerste Wereldoorlog. Samen vormen zij het Chinese Labour Corps (CLC). ‘Vive Labeur’ is de vertaling van de handgeschreven notities van Sun Gan, een Chinese plattelandsonderwijzer die de kans heeft gegrepen om verre horizonten te verkennen door zich aan te melden bij het CLC. Met een opmerkelijk observatievermogen vergelijkt hij de toestand en de gebruiken in Europa met die in zijn thuisland en beschrijft hij zijn wedervaren in de oorlogsjaren. De aantekeningen van Sun Gan overleefden op wonderbaarlijke wijze talrijke rampen en revoluties in China. In combinatie met uniek beeldmateriaal uit de Eerste Wereldoorlog biedt dit verhaal een intieme inkijk in de Chinese ervaring van de Groote Oorlog in Europa.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Niall Ferguson
Rampspoed
Rampen zijn per definitie moeilijk te voorspellen. Net als aardbevingen, bosbranden, financiële crises en oorlogen voldoen pandemieën niet aan een keurig patroon: er bestaat geen historische cyclus die een handvat biedt in de voorbereiding op een volgende catastrofe. Maar als een ramp toeslaat, willen we beter voorbereid zijn dan de Romeinen waren toen de Vesuvius uitbarstte, of dan de middeleeuwers die getroffen werden door de Zwarte Dood. Wij hebben immers de wetenschap aan onze kant. Toch was in veel landen de respons op de uitbraak van een nieuw virus uit China in 2020 ondermaats. Waarom? Het gemakkelijke antwoord is wijzen op slecht leiderschap. Voor een deel klopt dat antwoord, maar Niall Ferguson betoogt dat COVID-19 diepere problemen heeft blootgelegd ? problemen die al zichtbaar waren in ons antwoord op eerdere rampen. Puttend uit meerdere disciplines, waaronder geschiedenis, economie, geneeskunde en netwerkwetenschap, biedt Ferguson met 'Rampspoed' niet alleen een historisch overzicht, maar ook een algemene theorie van rampen. En tevens een boodschap die de wereld zich serieus ter harte moet nemen als we de volgende crisis beter willen aanpakken en een onontkoombare neergang willen voorkomen.geschiedenis
Een huwelijk aan diggelen
De havens liggen vol met koopvaardijschepen, die goederen uit verre landen brengen, zoals hout en graan uit het Oostzeegebied, zout uit Mediterrane landen en specerijen uit Azië. Vanuit de havens varen honderden vissersschepen uit voor de haringvisserij. In de stad zijn talloze scheepswerven, touwslagerijen, kuiperijen en smederijen. Meer dan 20.000 mensen wonen en werken hier. Dit is het Enkhuizen van de 17de eeuw. De stad heeft een grote aantrekkingskracht. Eén van de personen die zich in Enkhuizen vestigt, is dokter Zacheus de Jager. Hij trouwt hier met Margaretha, een dochter uit de rijke familie Van Beresteyn. Het echtpaar behoort tot de rijkste bovenlaag. Het huwelijk loopt in 1649 uit op een grote ruzie, die in die tijd het gesprek van de dag in de stad moet zijn geweest. Uiteindelijk verlaat Margaretha haar man en neemt al haar spullen mee. Bij een opgraving aan de Torenstraat in Enkhuizen is een afvalput gevonden vol met voorwerpen die van het echtpaar zijn geweest, waaronder glaswerk uit de dokterspraktijk, bier- en wijnglazen en duur porselein. Dankzij deze vondst en alle archiefstukken krijgen we een bijzondere inkijk in het bewogen leven van Zacheus en Margaretha. Dit historische verhaal neemt ons mee naar het 17de-eeuwse Enkhuizen en laat zich lezen als een roman.geschiedenis
Herman Hülsmann
Mijn reis naar Indië 1928-1929
In dit dagboek neemt Hermann Hülsmann ons mee op reis naar het toen nog verre Nederlands-Indië. Hülsmann was samen met drie andere studenten uitgenodigd door de Vereeniging Jan Pieterszoon Coen, die met groepsreizen de deelnemers wilde interesseren voor topfuncties in Indië. Er moest dan wel een verslag worden geschreven over enkele projecten die onderweg werden bezocht. Hermann Hülsmann beperkte zich niet tot de beschrijving van 'enkele projecten'. Hij zette zo veel mogelijk waarnemingen op papier. En hij maakte er foto's bij. Het resultaat is een levendig en vaak humoristisch geschreven verslag van een tijdsbeeld. Het dagboek begint met de avontuurlijke heenreis met de boot door het Suezkanaal. In Indië bezoekt hij bekende trekpleisters, die toen nog niet zo toeristisch waren als nu. En hij schrijft uitgebreid over het dagelijks leven en werken in die tijd. 'Mijn reis naar Indië' bevat veel bijzondere wetenswaardigheden, onder andere over de toenmalige stand van de techniek. Hermann eindigt zijn bezoek met een reis door Atjeh met de zogenaamde Atjeh Tram (opgeheven in 1962). In dit deel van het dagboek beschrijft hij onder andere de wegenbouwprojecten in dit toen nog onontgonnen gebied. Voor Hermann Hülsmann (1902-1983) bleef dit de reis van zijn leven. Uiteindelijk is hij niet naar Indië gegaan om daar een leidende functie te gaan vervullen. In plaats daarvan koos hij voor een carrière bij de rechterlijke macht in Nederland. En niet zonder succes: hij nam afscheid van zijn werkzame leven als Raadsheer van de Hoge Raad der Nederlanden.geschiedenis
