Hans Rooseboom
Meisjes van de fabriek
Voor de lens van de inspecteur
Oorspronkelijke prijs was: € 14,95.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
Jan Daniel Filarski (1884-1969) was als inspecteur werkzaam bij de in 1890 opgerichte Arbeidsinspectie. In het kader van zijn bedrijfsbezoeken fotografeerde hij de aangetroffen arbeiders en werkomstandigheden. Zo ontstond rond 1919 een serie fraaie plaatjes van meisjes bezig met hun werk in diverse fabrieken. ‘Meisjes van de fabriek’, geeft een bijzonder tijdsbeeld van een stukje Nederlands bedrijfsverleden en fotografiegeschiedenis.
Gerelateerde producten
kunst
Jan Cremer, Wim van der Linden
Working class hero
Schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer (1940) stamt van vaderszijde uit een familie van hoefsmeden en beroepsmilitairen uit Pruisen en Hessen, zijn moeders familie is afkomstig uit Hongarije. Korte tijd volgde hij een opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Als schilder kreeg hij snel erkenning met zijn 'peinture barbarisme', intussen reist hij veel en woont overal.In het najaar van 1963 zwerven Jan Cremer en Wim van der Linden ieder weekend samen door Amsterdam. Wim van der Linden heeft een hok met een donkere kamer op Kattenburg, Jan Cremer heeft al een gezin en woont in de Jodenhouttuinen. De huizen die ze daar bewonen, zijn allang gesloopt. Amsterdam in 1963 is een stad in doodsnood. Het is alles sloop en verval. In die puingruwel staat Jan Cremer en kijkt hongerig in de lens.Op zijn drieëntwintigste heeft Jan Cremer een heel leven achter de rug, maar ondanks zijn successen als schilder is hij arm gebleven en noodgedwongen werkt hij in de haven. De Cremer die Wim van der Linden vastlegt, is hard op weg om van 'working class' tot 'working class hero' uit te groeien. Op alle foto's die Wim van der Linden in 1963 van hem maakt, is hij de belichaming van het nieuwe, van de dingen die komen gaan. Het icoon van de verandering wordt de foto van Jan Cremer op zijn Harley Davidson, de coverfoto van Ik Jan Cremer, dat in 1964 verschijnt. Daarna is alles anders.Wim van der Linden en Jan Cremer zullen nog tien jaar samen optrekken. Tussen 1963 en 1969 maakt hij zo'n duizend foto's van Jan Cremer, waarvan het grootste deel zich bevindt in het archief van Cremer. In dit boek zijn 80 door Jan Cremer uitgekozen foto's verzameld. Ze geven niet alleen een beeld van Jan Cremer, maar ze zijn ook een monument voor de vriendschap van twee kunstenaars, de schrijver en de fotograaf.kunst
Dirk Kome
Fotografen van de vooruitgang
Fotograaf-schrijver Dirk Kome onderzoekt het leven en werk van fotograaf Tonnis Post. In een tijd dat een foto een bijzondere luxe was en slechts een enkeling een camera bezat, fotografeerde Post het verlaten van de negentiende eeuw. Tegenwoordig is deze fotograaf vrijwel vergeten, maar vele kennen zijn foto's van bewoners van plaggenhutjes. Ook weten maar weinig mensen dat deze foto's onderdeel uit maken van een veel uitgebreider oeuvre. De eerste fabrieken werden gebouwd, de eerste landbouwapparatuur werd in gebruik genomen. Kanalen werden met de hand door arbeiders uitgegraven en de eerste stoomtramsporen werden aangelegd. Tonnis Post was erbij en legde alles vast. Met zijn grote, houten plaatcamera en zijn zware schoudertas vol glasnegatieven, trok hij op de fiets door heel Oost-Groningen. Hobbelend over modderige paden, want verharde wegen waren er nog niet. Post fotografeerde monumenten voor een manier van leven die nu al lang niet meer bestaat.kunst
Jan van der Kooi
Jan van der Kooi werd geboren in 1957 (Bedum) en studeerde aan Academie Minerva in Groningen. De onderwerpen voor zijn werk zoekt hij in zijn eigen omgeving. Zijn schilderijen concentreren zich heel sterk op de kleuren van het licht - zonlicht, strijklicht, tegenlicht. Gefilterd of tegengehouden of omgebogen door glas, vitrage, ijzel. Of licht zoals weerkaatst vallend op een vloer. 'Het zijn', zegt Jan van der Kooi, 'studies in wit'.Als tekenaar excelleert Van der Kooi met zijn studies van allerhande dieren. Doorgaans uitgevoerd in krijt zijn zij zo overtuigend en zo levensecht dat je soms bijna zou vergeten dat het 'slechts' om tekeningen gaat. Naast Van der Kooi's dierstudies verdienen vooral zijn Hollandse landschappen - meestal uitgevoerd met penseel en gewassen inkt - speciale vermelding. Hij verstaat daarbij de kunst van het weglaten en weet licht in zijn werk te brengen.Een lange constante in Van der Koois oeuvre zijn verder zijn zelfportretten. Misschien is er na Rembrandt geen kunstenaar die het eigen gezicht zozeer tot inzet van studie heeft gemaakt. Jan van der Kooi kan het af zonder eigen galerie, gaat zonder trommels en trompetten door het leven en exposeert slechts eens in de vijf jaar, maar wordt desondanks gezien als de beste tekenaar van dit moment.
kunst
