Japi en Bavink en de doorbraak van de moderne kunst

In ‘Japi en Bavink en de doorbraak van de moderne kunst’ wordt een verband gelegd tussen Nescio’s verhalen ‘De uitvreter’ en ‘Titaantjes’ en de opkomst van stromingen als het luminisme en het ontstaan van de vroege abstracte kunst in de periode omstreeks 1906-1914. Nescio stond in de jaren 1908-1914 in contact met kunstenaars uit de omgeving van de verenigingen Arti et Amicitiae en Sint Lucas, die veelal samenkwamen in de 2de Jan Steenstraat ‘nummer zoveel’ in Amsterdam. Behalve in zijn sfeertekeningen komt dit tot uitdrukking in zijn beschrijving van hun werk en hun persoonlijkheden. Verschillende van Nescio’s sleutelfiguren, zoals Jan Sluyters en Leo Gestel, blijken op zijn minst voor een deel naar het leven getypeerd te zijn. Dat geldt bijvoorbeeld voor de artistieke tegenpolen Bavink en Hoyer, terwijl de uitvreter Japi als mengfiguur op uiteenlopende bohémiens uit het begin van de vorige eeuw gebaseerd werd.