Geen producten in uw winkelmand.
Melle Oldeboerrigter (1908-1976) is ongetwijfeld één van de meest bizarre Nederlandse beeldend kunstenaars van de twintigste eeuw. Zijn werk wekte in de jaren vijftig tot zeventig zowel grote bewondering als totale afwijzing. Het laatste met name door de vaak erotische lading van zijn beelden, die in feite over Leven-Natuur en Dood-Verderf gaan. Niet voor niets noemde hij zichzelf een visionair schilder. Vaak werd zijn werk vergeleken met dat van de fantastische schilder Jeroen Bosch.
Opgegroeid in een socialistisch arbeidersmilieu, werd zijn levensvisie bepaald door de crisistijd van de jaren dertig. Anarchisme, sociale bewogenheid en deelname aan het verzet tegen de Duitse bezetting zetten hem aan tot politiek en sociaal geëngageerde tekeningen.
Hoe omstreden zijn werk was, blijkt uit het feit dat W. Sandberg in 1955 enkele schilderijen van hem weigerde voor een tentoonstelling in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Werkelijke erkenning volgde pas in de jaren zestig en zeventig, onder meer in 1972 met een grote overzichtstentoonstelling in datzelfde Stedelijk Museum.
Gerelateerde producten
kunst
Jan Cremer, Wim van der Linden
Working class hero
Schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer (1940) stamt van vaderszijde uit een familie van hoefsmeden en beroepsmilitairen uit Pruisen en Hessen, zijn moeders familie is afkomstig uit Hongarije. Korte tijd volgde hij een opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Als schilder kreeg hij snel erkenning met zijn 'peinture barbarisme', intussen reist hij veel en woont overal. In het najaar van 1963 zwerven Jan Cremer en Wim van der Linden ieder weekend samen door Amsterdam. Wim van der Linden heeft een hok met een donkere kamer op Kattenburg, Jan Cremer heeft al een gezin en woont in de Jodenhouttuinen. De huizen die ze daar bewonen, zijn allang gesloopt. Amsterdam in 1963 is een stad in doodsnood. Het is alles sloop en verval. In die puingruwel staat Jan Cremer en kijkt hongerig in de lens. Op zijn drieëntwintigste heeft Jan Cremer een heel leven achter de rug, maar ondanks zijn successen als schilder is hij arm gebleven en noodgedwongen werkt hij in de haven. De Cremer die Wim van der Linden vastlegt, is hard op weg om van 'working class' tot 'working class hero' uit te groeien. Op alle foto's die Wim van der Linden in 1963 van hem maakt, is hij de belichaming van het nieuwe, van de dingen die komen gaan. Het icoon van de verandering wordt de foto van Jan Cremer op zijn Harley Davidson, de coverfoto van Ik Jan Cremer, dat in 1964 verschijnt. Daarna is alles anders. Wim van der Linden en Jan Cremer zullen nog tien jaar samen optrekken. Tussen 1963 en 1969 maakt hij zo'n duizend foto's van Jan Cremer, waarvan het grootste deel zich bevindt in het archief van Cremer. In dit boek zijn 80 door Jan Cremer uitgekozen foto's verzameld. Ze geven niet alleen een beeld van Jan Cremer, maar ze zijn ook een monument voor de vriendschap van twee kunstenaars, de schrijver en de fotograaf.kunst
Jan Hofman
Jan Hofman is bijna een halve eeuw werkzaam als beeldend kunstenaar. Als graficus en als schilder met gemengde technieken. Het werk heeft aanwezigheid en zeggingskracht, is spannend en dwingt tot een visueel avontuur - hoe verscheiden ook, zijn oeuvre heeft een eigen identiteit. Opvallend is ook de technische perfectie en de zorgvuldigheid waarmee elk werkstuk tot stand komt. Hofman kreeg waardering als een creatief en technisch begaafd kunstenaar, met een boeiend en onderscheidend oeuvre. Zijn kunst verdient ruime aandacht. Dat bracht enkele kunstliefhebbers ertoe Hofman een breed podium te geven. Zij richtten de Stichting Jan Hofman Kunstenaar op en organiseerden in 2009 een overzichtstentoonstelling in Leeuwarden, de stad waar hij werkt. Bovendien wilden zij met een boek persoon en werk van Jan Hofman extra belichten. Recensie Technisch raffinement en een streven naar esthetische effecten strijden om de eer het belangrijkste beoordelingscriterium in het werk van Jan Hofman te zijn. Deze in 1942 in Groningen geboren, maar langdurig in Friesland actieve kunstenaar heeft een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Nogal wat stukken zijn in buitenlandse collecties opgenomen. De chronologisch geordende catalogus laat vooral Hofmans grafische werk zien, vanaf 1961 tot nu, omlijst door twee inleidende teksten, een paar gedichten en overzichtslijsten. De essays (een kort stuk van Evert Duintjer Tebbens en een langer stuk van Jan Snijder) zijn in het Engels vertaald en in kleiner lettertype afgedrukt in de marge van de Nederlandse tekst. Hoe boeiend sommige vroege werken ook al zijn, pas eind jaren tachtig bereikt Hofman de staat die we nu verbinden met zijn naam. Toch is het onderscheidend vermogen daarvan, afgezet tegen de hedendaagse grafiek, niet opvallend groot. Hofman werkt vaak abstract, maar figuratieve elementen zoals plantmotieven zijn nooit veraf. Monumentale kracht en een boeiend coloriet biedt hij altijd. Metagegevens · Friese Pers Boekerij · Hardback · 143 pagina’s · Geïllustreerd · ISBN 9789033008009 · NUR: 6423 – Monografie (kunst) · Genre: Beeldende kunst, Monografie · Trefwoorden: Jan Hofman, Friese schilder. Uitgeverij FPB | NB is de grootste uitgever van boeken in Noord-Nederland en onderdeel van Krijgsman Public Warehousing. FPB | NB legt zich toe op uitgaven van, voor en over Friesland, Groningen en Drenthe en is verder gespecialiseerd in het ontwikkelen van gelegenheids- en jubileumuitgaven voor bedrijven, overheden, instellingen, gemeenten en verenigingen. In zowel grote als kleine oplagen, compleet met professionele redactionele begeleiding, productie en landelijke distributie.kunst
Tjibbe Hooghiemstra
De onschuld voorbij
Een letterlijk nieuw beeld van Mata Hari, dat haar voor het eerst en pas na meer dan honderd jaar toont in al haar schuldigheid, verleidelijkheid en waanzinnigheid. Drieëndertig nieuwe hedendaagse foto's van Mata Hari, gefotografeerd met behulp van een authentieke foto van haar uit 1905, uit de collectie van het Fries Museum te Leeuwarden. Gedurende de jaren 2015 en 2016 heeft beeldend kunstenaar Tjibbe Hooghiemstra (Tytsjerk, 1957) Mata Hari opnieuw gefotografeerd. Als model stond een, door haar zelf uitgegeven, postkaart uit 1905. In een verleidelijke pose is Mata Hari te zien. Met gebruik van de camera heeft Hooghiemstra een nieuwe serie beelden gemaakt die verschillende facetten van Mata Hari laten zien. Er zijn foto's die haar als een erotische danseres, een waanzinnige of een schuldige in oorlogstijd tonen. Deze schuldigheid is de reden voor de grote serie foto's geweest. Het is een manier om een kritische weergave van Mata Hari te tonen met behulp van haar destijds zelf uitgegeven flyer. De foto's willen een tegenhanger vormen van de nog altijd volhardende eenzijdige mythevorming rondom haar persoon. In 'De onschuld voorbij' wordt de originele foto uit 1905 als opmaat getoond, afgedekt met een dun lapje zwarte stof. Er naast staat het ooggetuige verslag, van Henry Wales uit 1917, van het neervallende lichaam tijdens haar executie. Opmerkelijk is de grote overeenkomst tussen de beschrijving van Wales en de houding op de oorspronkelijke foto uit 1905. 'De onschuld voorbij' bevat meer dan 30 foto's in zwart wit en kleur, afgewisseld met enkele zeer korte tekstbijdragen van biograaf Russel Warren Howe uit 1986 en een korte uitleg over het fotoproject. De foto's lopen uiteen van indringende zwart wit portretfoto's, veelkleurige abstracte sprookjesachtige beelden tot verleidelijke erotische foto's. Allen afkomstig uit de originele foto en heel direct zonder tussenkomst van bewerkingsprogramma's afgeprint.kunst
