Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/De wintervesting
Het is 1942. De nazi’s maken haast met de ontwikkeling van een atoombom. Ze hebben er de natuurkundigen voor, maar wat ze niet hebben is genoeg zwaar water, een noodzakelijk bestanddeel van hun nucleaire plannen. Maar ze houden Noorwegen al twee jaar bezet en daarmee de Vemork-waterkrachtcentrale, een reusachtig industrieel complex dat aan de rand van een kloof ligt. Vemork is wereldwijd de enige leverancier van zwaar water. De geallieerden weten één ding zeker: Vemork moet vernietigd worden. De Britse Special Operations Executive brengt een wetenschapper en elf gevluchte Noorse commando’s bij elkaar, die met weinig meer dan parachutes, ski’s en machinepistolen Hitlers plannen voor een atoombom moeten saboteren.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Marchien den Hertog
Andere tijden achter het aanrecht
Rond de invoering van het kiesrecht voor vrouwen in 1919 mogen ook hun knellende korsetten uit. Toch blijven de Nederlandse dames nog lang vastgesnoerd in de baleinen van geloof, conventies, vooroordeel en bot chauvinisme. Niet voor niets steekt Dolle Mina een halve eeuw later een korset van oma in brand. De baldadige actiegroep vindt weerklank omdat vrouwen opeens zien: Ik ben niet gek en ik ben niet de enige. Het ligt niet aan mij dat ik meer wil dan dat aanrecht. 'Andere tijden achter het aanrecht' brengt een ode aan de vrouwen die de weerstand trotseren in hun dagelijks leven. Fabrieksmeisjes in Oost-Groningen die het werk neerleggen, uit een basale verontwaardiging dat hun mannelijke collega's meer betaald krijgen dan zij. Feministes, zo willen ze niet genoemd worden. Ze zetten het eten klaar voor ze naar de moedermavo gaan en hebben nog nooit een interview gegeven. Ze schipperen tussen moederliefde en hun eigen verlangens. In 'Andere Tijden achter het aanrecht' vertellen Nederlandse vrouwen over de echte emancipatie: niet met het hoofd, maar met het hart.geschiedenis
Timothy Ryback
Hitlers eerste slachtoffers
Op 13 april 1933 krijgt de Münchener openbare aanklager, Jozef Hartinger, een telefoontje uit het kort daarvoor in gebruik genomen concentratiekamp Dachau. Vier gevangenen blijken te zijn neergeschoten. Op de vlucht, beweren de bewakers. Maar wat Hartinger aantreft - een met prikkeldraad afgezette kale vlakte, vier lijken gedumpt in een munitiehok, precisieschoten in het achterhoofd, alle vier joden - overtuigt hem ervan dat hier iets gruwelijks aan de hand is. 'Hitlers eerste slachtoffers' laat tot in de kleinste dramatische details, plaatsen, tijdstippen, mensen en gebeurtenissen zien hoe de Holocaust begon, en hoe die bijna gestopt werd. Dit is het verhaal van de eerste vier slachtoffers van de Holocaust en van de man die alles deed om hun SS-moordenaars te ontmaskeren.Over de auteur
Timothy W. Ryback is historicus en mede-directeur van het Institute for Historical Justice and Reconciliation in Leiden en woont in Parijs. --- Recensie: Ryback beschrijft met chirurgische precisie de weerzinwekkende extreem sadistische handelingen van de kampbewakers. Hans Steinbrenner, Vogel en kamparts Nürnbergk zijn namen die naast vele andere- in het geheugen van de lezer worden gegrift. 'Hitlers eerste slachtoffers' geeft een onthutsende inkijk in de wereld van nazi-Duitsland in de jaren vóór de Tweede Wereldoorlog, en in het bijzonder het jaar 1933. Het boek biedt de lezer een flinke verdieping van zijn historische besef en is goed leesbaar zonder gedetailleerde voorkennis. Het taalgebruik van de schrijver is helder en niet ingewikkeld met prettig leesbare zinnen, zij het dat de minutieus beschreven gewelddadige gebeurtenissen regelmatig de nodige walging oproepen. Dat is evenwel inherent aan het onderwerp van het boek.geschiedenis
Sporen in de modder
Als in november 1918 de wapenstilstand ingaat, blijkt dat het buurtspoorwegennetwerk aan beide zijden van het front zeer sterk is uitgebreid. Hier en daar blijven nog stille getuigen van die bovenmenselijke transportinspanning voor het vervoer van troepen en van bepaalde bevoorradingsmiddelen die met de tram of buurtspoorwegen zijn aangevoerd. De tram speelt in de hoofden van de militairen vóór 1914 nauwelijks een rol. Bij de mobilisatie en vooral bij de aftocht naar de versterkte vesting Antwerpen wordt er zorg gedragen voor het verbinden van de verschillende netten en wordt er zo goed als mogelijk rollend materieel uit de handen van de invaller gehouden. Als het Belgische leger begin oktober 1914 terugplooit op Oostende en nadien de stelling achter de IJzer inneemt, speelt de tram een zeer belangrijke rol voor de afvoer van troepen die zich terugtrekken voor de Duitsers. Vrij snel rijpt in de hoofden van de militairen, zowel als de trammaatschappijen dat er werk aan de winkel is. 'Sporen in de modder' vertelt het verhaal van de tram in oorlogstijd. Van de spoorwegen is bekend dat ze tijdens de Eerste Wereldoorlog een belangrijke rol hebben gespeeld in de bevoorrading van het front. Veel minder bekend is dat ook een relatief bescheiden transportmiddel als de trams een groot deel van de bevoorrading en de troepentransport voor zijn rekening nam. Dat had niet alleen te maken met de aanwezigheid van een uitgebreid tramnetwerk in België. Door de aanhoudende bombardementen was het wegennet soms zo grondig verwoest dat terugvallen op trams en smalspoor de enige werkbare oplossing bleek. 'Sporen in de modder' vult een lacune in de kennis van de spoorweggeschiedenis en beperkt zich daarbij niet tot droge feiten en cijfers, maar brengt ook de lotgevallen van trambestuurders en hun passagiers onder de aandacht. Een onmisbaar werk voor iedereen die geïnteresseerd is in militaire geschiedenis.geschiedenis
