Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Tweede Wereldoorlog/De rode Hitlerjongen
De stiefvader is communist, de vader zelf lid van een militante communistische beweging, de Rotfrontkämpferbund. De ene grootvader is monarchist, de ander een communistische kleermaker, de oom daarentegen is sociaaldemocraat. Maar de stiefmoeder is een vurig aanhanger van Hitler. En plotseling wil de kleine Günter, tot grote schrik van zijn vader, lid worden van de Hitlerjugend. Günter Lucks wil erbij horen omdat bijna al zijn schoolvrienden al het bruine uniform van de Hitlerjugend dragen. Wat goed en fout is kan het opgroeiende kind, tussen nazipropaganda op school en de communistische opvoeding van zijn ouders, niet meer bepalen. ‘De rode Hitlerjongen. Mijn jeugd tussen communisme en hakenkruis’ geeft een intrigerende inkijk in de emotionele wereld van een kind ten tijde van de nazidictatuur. Het wordt duidelijk hoe moeilijk het voor een opgroeiend kind was om de dagelijkse propaganda van de nationaalsocialisten te weerstaan. De bombardementen van Hamburg door de geallieerden en de dood van zijn broer in deze vuurzee maakten diepe indruk op Günter Lucks. Ondanks dat meldde hij zich enkele maanden voor het einde van de oorlog vrijwillig aan bij de ‘Volkssturm’, de volksmilitie van kinderen en ouderen die door Hitler als laatste in de uitzichtloze slag werden geworpen. Günter Lucks vertelt in ‘De Rode Hitlerjongen’ het verhaal van zijn avontuurlijke jeugd tussen de politieke extremen van die tijd. Het speelt zich af in een ter ziele gegaan arbeidersmilieu, waarvan vandaag de dag nauwelijks nog een ooggetuige kan berichten. En het laat zien hoe snel een heel volk middels arglistige propaganda in een catastrofe kan worden gevoerd.
Gerelateerde producten
geschiedenis

Maarten-Jan Dongelmans
De dood van Hitler
30 april 1945: Hitler sterft door zelfmoord in een ondergrondse bunker in het verwoeste hart van Berlijn. Dit wordt nu – ruim 75 jaar later – door historici als vaststaand feit geaccepteerd, hoewel er zelfs nu nog stemmen opgaan, die de dood van Hitler ontkennen. Of tijd en plaats, of zijn zelfmoord betwijfelen. De omstandigheden van zijn dood zijn zeker niet allemaal opgehelderd. Vooral wat er met zijn lijk is gebeurd blijft in nevelen gehuld. In ‘De dood van Hitler’ wordt getracht door een combinatie van de gebruikelijke bronnen en literatuur met de nieuwere gegevens meer zicht te krijgen op wat er in werkelijkheid heeft plaatsgevonden. Het verhaal zet zich daarom tot in de jaren van ons decennium voort. Hitlers einde is niet los te maken van zijn persoon en zijn opkomst. Het begint met zijn prilste jeugd en aandacht besteedt aan zijn lichamelijke en geestelijke conditie. Was de Führer gek, of ongeneeslijk ziek? Het einde van Hitler valt evenwel ook niet te begrijpen zonder het te situeren in de gebeurtenissen van de laatste maanden, die Hitler in steeds meer door de Russische legers bedreigde en zwaar gehavende Berlijn doorbrengt. Aan deze setting is daarom een groot deel van dit boek gewijd. Vele vragen bleven tot nu toe onbeantwoord: Hoe stierf de man die zelf miljoenen mensen had laten sterven?geschiedenis

Malte Herwig
De laatste lichting
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werden Duitse jongeren onder de wapenen geroepen om als 'Hitlers laatste helden' de onontkoombare nederlaag van nazi-Duitsland wat langer uit te stellen. Ze waren nog bijna kinderen toen ze als kanonnenvlees naar het front gingen, gedreven door jeugdig enthousiasme voor Hitler en het nationaalsocialisme. Heel wat toonaangevende figuren in de latere Bondsrepubliek behoorden tot de generatie die in hun jeugd gevormd werd door het Derde Rijk en bovendien lid was van de NSDAP. Ze hebben het verzwegen, vergeten, ontkend of verdrongen, veelal tot op de dag van vandaag. Toch onderscheidden ze zich na de oorlog als geëngageerde democraten en ze drukten als vooraanstaande politici, kunstenaars en wetenschappers hun stempel op de jonge Bondsrepubliek. Malte Herwig heeft het ledenregister van de NSDAP, dat tientallen jaren gesloten bleef, doorgewerkt en sprak persoonlijk met vele laatste ooggetuigen van de oorlogsjaren. In De laatste lichting schrijft hij invoelend en genuanceerd over een hele generatie die het verleden verdrong, en hij maakt ons duidelijk hoe pijnlijk de verhouding van de Duitsers tot de nazitijd nog altijd is.Over de auteur
Malte Herwig (1972) studeerde literatuurwetenschap, geschiedenis en politicologie in Mainz, Harvard en Oxford, waar hij in 2002 promoveerde. Hij was redacteur van Der Spiegel en schrijft nu voor de Süddeutsche Zeitung.geschiedenis

Sporen in de modder
Als in november 1918 de wapenstilstand ingaat, blijkt dat het buurtspoorwegennetwerk aan beide zijden van het front zeer sterk is uitgebreid. Hier en daar blijven nog stille getuigen van die bovenmenselijke transportinspanning voor het vervoer van troepen en van bepaalde bevoorradingsmiddelen die met de tram of buurtspoorwegen zijn aangevoerd. De tram speelt in de hoofden van de militairen vóór 1914 nauwelijks een rol. Bij de mobilisatie en vooral bij de aftocht naar de versterkte vesting Antwerpen wordt er zorg gedragen voor het verbinden van de verschillende netten en wordt er zo goed als mogelijk rollend materieel uit de handen van de invaller gehouden. Als het Belgische leger begin oktober 1914 terugplooit op Oostende en nadien de stelling achter de IJzer inneemt, speelt de tram een zeer belangrijke rol voor de afvoer van troepen die zich terugtrekken voor de Duitsers. Vrij snel rijpt in de hoofden van de militairen, zowel als de trammaatschappijen dat er werk aan de winkel is. 'Sporen in de modder' vertelt het verhaal van de tram in oorlogstijd. Van de spoorwegen is bekend dat ze tijdens de Eerste Wereldoorlog een belangrijke rol hebben gespeeld in de bevoorrading van het front. Veel minder bekend is dat ook een relatief bescheiden transportmiddel als de trams een groot deel van de bevoorrading en de troepentransport voor zijn rekening nam. Dat had niet alleen te maken met de aanwezigheid van een uitgebreid tramnetwerk in België. Door de aanhoudende bombardementen was het wegennet soms zo grondig verwoest dat terugvallen op trams en smalspoor de enige werkbare oplossing bleek. 'Sporen in de modder' vult een lacune in de kennis van de spoorweggeschiedenis en beperkt zich daarbij niet tot droge feiten en cijfers, maar brengt ook de lotgevallen van trambestuurders en hun passagiers onder de aandacht. Een onmisbaar werk voor iedereen die geïnteresseerd is in militaire geschiedenis.geschiedenis
