Dr. Paul Julien is een van de laatste werkelijk grote Nederlandse ontdekkingsreizigers. Decennialang zwierf Paul Julien door nog niet geëxploreerde gebieden van Afrika. Dikwijls was hij de eerste blanke die de door hem bezochte stammen aanschouwde. In Pygmeeën doet hij uitgebreid verslag van zijn reizen tussen de verschillende pygmeeënstammen.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Herman Hülsmann
Mijn reis naar Indië 1928-1929
In dit dagboek neemt Hermann Hülsmann ons mee op reis naar het toen nog verre Nederlands-Indië. Hülsmann was samen met drie andere studenten uitgenodigd door de Vereeniging Jan Pieterszoon Coen, die met groepsreizen de deelnemers wilde interesseren voor topfuncties in Indië. Er moest dan wel een verslag worden geschreven over enkele projecten die onderweg werden bezocht. Hermann Hülsmann beperkte zich niet tot de beschrijving van 'enkele projecten'. Hij zette zo veel mogelijk waarnemingen op papier. En hij maakte er foto's bij. Het resultaat is een levendig en vaak humoristisch geschreven verslag van een tijdsbeeld. Het dagboek begint met de avontuurlijke heenreis met de boot door het Suezkanaal. In Indië bezoekt hij bekende trekpleisters, die toen nog niet zo toeristisch waren als nu. En hij schrijft uitgebreid over het dagelijks leven en werken in die tijd. 'Mijn reis naar Indië' bevat veel bijzondere wetenswaardigheden, onder andere over de toenmalige stand van de techniek. Hermann eindigt zijn bezoek met een reis door Atjeh met de zogenaamde Atjeh Tram (opgeheven in 1962). In dit deel van het dagboek beschrijft hij onder andere de wegenbouwprojecten in dit toen nog onontgonnen gebied. Voor Hermann Hülsmann (1902-1983) bleef dit de reis van zijn leven. Uiteindelijk is hij niet naar Indië gegaan om daar een leidende functie te gaan vervullen. In plaats daarvan koos hij voor een carrière bij de rechterlijke macht in Nederland. En niet zonder succes: hij nam afscheid van zijn werkzame leven als Raadsheer van de Hoge Raad der Nederlanden.geschiedenis
H.L. Wesseling
Verzamelen, nadenken, opschrijven
Henk Wesseling was niet alleen een mens met veel kanten, hij was ook een historicus met veel mogelijkheden. Hij was onmiskenbaar een Leids historicus, die de ironische distantie moeiteloos verbond met de hartstocht voor zijn vak. Ook was hij in menig opzicht een Nederlands historicus, die zich een herkenbare plaats wist te verwerven in de vaderlandse historiografie. En hij was natuurlijk een wereldhistoricus, een van de grote kenners van het imperialisme. Leiden, Nederland, de wereld; zo deelde hij graag zijn actieradius in. Maar Wesseling was ook, en die klemtoon bepaalde de keus van de in deze bundel opgenomen stukken, een klassiek historicus. Dat wil zeggen dat hij hechtte aan de feiten zoals hij ze met grote zorgvuldigheid vaststelde. Tegelijk was hij een echte schrijver, die wist dat hij een beeld van de historische werkelijkheid ontwierp, een persoonlijk beeld, maar wel zo objectief mogelijk. En hij was een politiek historicus, iemand die de macht en desnoods de oorlog (al loste die niets op) in het centrum van het verhaal stelde. Dwars door alle geleerde modes heen (en hij kende ze allemaal en was erdoor gefascineerd) bleef hij een oud metier uitoefenen. Wesseling was een collega van Thucydides.geschiedenis
Günter Lucks
De rode Hitlerjongen
De stiefvader is communist, de vader zelf lid van een militante communistische beweging, de Rotfrontkämpferbund. De ene grootvader is monarchist, de ander een communistische kleermaker, de oom daarentegen is sociaaldemocraat. Maar de stiefmoeder is een vurig aanhanger van Hitler. En plotseling wil de kleine Günter, tot grote schrik van zijn vader, lid worden van de Hitlerjugend. Günter Lucks wil erbij horen omdat bijna al zijn schoolvrienden al het bruine uniform van de Hitlerjugend dragen. Wat goed en fout is kan het opgroeiende kind, tussen nazipropaganda op school en de communistische opvoeding van zijn ouders, niet meer bepalen. 'De rode Hitlerjongen. Mijn jeugd tussen communisme en hakenkruis' geeft een intrigerende inkijk in de emotionele wereld van een kind ten tijde van de nazidictatuur. Het wordt duidelijk hoe moeilijk het voor een opgroeiend kind was om de dagelijkse propaganda van de nationaalsocialisten te weerstaan. De bombardementen van Hamburg door de geallieerden en de dood van zijn broer in deze vuurzee maakten diepe indruk op Günter Lucks. Ondanks dat meldde hij zich enkele maanden voor het einde van de oorlog vrijwillig aan bij de 'Volkssturm', de volksmilitie van kinderen en ouderen die door Hitler als laatste in de uitzichtloze slag werden geworpen. Günter Lucks vertelt in 'De Rode Hitlerjongen' het verhaal van zijn avontuurlijke jeugd tussen de politieke extremen van die tijd. Het speelt zich af in een ter ziele gegaan arbeidersmilieu, waarvan vandaag de dag nauwelijks nog een ooggetuige kan berichten. En het laat zien hoe snel een heel volk middels arglistige propaganda in een catastrofe kan worden gevoerd.geschiedenis
