Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Vergeten blanke stammen
Meer dan driehonderd jaar geleden zetten de eerste Europese kolonisten voet op Afrikaanse, Azi-atische en Cari-bische bodem om er permanent buitenposten van grote wereldrijken te vestigen. Totdat die tropische buitenposten onafhankelijke naties werden en de blanke kolonisten gedwongen werden terug te keren.
Sommige van die koloniale nazaten waren paria’s geworden en behoorden tot de armste lagen van de maatschappij waarvan ze inmiddels deel uitmaakten. Verscholen in afgelegen heuvels en dalen leefden deze "vergeten blanke stammen"met de trotse mythen van hun koloniale voorouders.
Meulenhoff – pap – 319 pag – fotokatern
Gerelateerde producten
geschiedenis
Bruce Henderson
De Ritchie-boys
Dit is het onbekende verhaal van een groep jonge Duitse Joden, de Ritchie-boys, die nazi-Duitsland ontvluchtten, volwassen werden in de jaren dertig en als soldaten terugkeerden om hun oude vaderland te bevrijden. Vanaf 1942 namen zij, in kleine groepen, deel aan elke belangrijke slag in Europa. Ze spraken Duits en kenden de geschiedenis en gebruiken van het land. In de VS, in Camp Ritchie, werden ze getraind in speciale ondervragingstechnieken. Ze verhoorden Duitse soldaten, en verkregen op die manier cruciale informatie. Na de oorlog bleek dat ruim zestig procent van de informatie die in Europa was verzameld van de Ritchie-boys afkomstig was. Ook behoorden zij tot de eerste soldaten die de concentratiekampen binnentrokken en zo leerden over de verschrikkingen waaraan hun achtergebleven vrienden en verwanten waren blootgesteld. Sommigen van hen werkten als vertaler tijdens de processen in Nurnberg. Bruce Henderson sprak met vele Ritchie-boys en deed uitgebreid archiefonderzoek. Hij vertelt over hun vlucht uit Duitsland, hun opofferingen tijdens de oorlog, hun zoektocht naar familieleden in de puinhopen van het kapotgeschoten Duitsland. De Ritchie-boys is een verhaal van epische omvang.geschiedenis
Aly van der Mark
Zoo gelukkig dat we elkaar nog hebben
'We zijn zoo gelukkig dat we elkaar nog hebben.' Dat schreef Sjoukje van der Mark aan haar familie in Friesland, direct na het bombardement op Rotterdam, op 14 mei 1940. Zij en haar man Tiele waren in 1938 naar die stad vertrokken om daar een toekomst op te bouwen. Hij ging er werken bij de politie. Tijdens de vijf oorlogsjaren zijn nog talloze brieven verzonden van Rotterdam naar Friesland en omgekeerd. Ze geven een indringend beeld van het dagelijks leven in oorlogstijd. Met name voor Tiele werden het spannende jaren. Jaren met razzia's, een verblijf in kamp Waterloo bij Amersfoort en een periode als onderduiker. Wat opvalt is de heldhaftigheid van vele onbekenden, zoals de bewoners van Britswerd, die hun leven waagden door onderdak te verschaffen aan mensen die moesten vluchten voor de Duitsers. Meer dan 70 jaar lagen de oorlogsbrieven van Tiele en Sjoukje ongelezen in een doos op zolder. Tot dochter Aly ze vond. Ze las ze met grote belangstelling en verdiepte zich vervolgens in de familiegeschiedenis, waarbij ze dankbaar gebruik maakte van bewaarde dagboeken en andere documenten. Het resultaat van haar onderzoek is dit rijk geïllustreerde boek met een schat aan unieke foto's, brieven en documenten.geschiedenis
Malte Herwig
De laatste lichting
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werden Duitse jongeren onder de wapenen geroepen om als 'Hitlers laatste helden' de onontkoombare nederlaag van nazi-Duitsland wat langer uit te stellen. Ze waren nog bijna kinderen toen ze als kanonnenvlees naar het front gingen, gedreven door jeugdig enthousiasme voor Hitler en het nationaalsocialisme.Heel wat toonaangevende figuren in de latere Bondsrepubliek behoorden tot de generatie die in hun jeugd gevormd werd door het Derde Rijk en bovendien lid was van de NSDAP. Ze hebben het verzwegen, vergeten, ontkend of verdrongen, veelal tot op de dag van vandaag. Toch onderscheidden ze zich na de oorlog als geëngageerde democraten en ze drukten als vooraanstaande politici, kunstenaars en wetenschappers hun stempel op de jonge Bondsrepubliek.Malte Herwig heeft het ledenregister van de NSDAP, dat tientallen jaren gesloten bleef, doorgewerkt en sprak persoonlijk met vele laatste ooggetuigen van de oorlogsjaren. In De laatste lichting schrijft hij invoelend en genuanceerd over een hele generatie die het verleden verdrong, en hij maakt ons duidelijk hoe pijnlijk de verhouding van de Duitsers tot de nazitijd nog altijd is.geschiedenis
