Rose Dodd
Writing to Louis Andriessen
Commentaries on Life in Music
Oorspronkelijke prijs was: € 35,00.€ 12,50Huidige prijs is: € 12,50.
Writing to Louis Andriessen: commentaries on life in music onderzoekt relevante werken uit de carrière van componist Louis Andriessen. Het boek gaat vooral over zijn muziek, middels teksten van hemzelf (Composing – a lesson, 1978) en van musici, componisten en academicie en is een substantiele toevoeging aan de tot nu toe verschenen publicaties over zijn oeuvre. Met bijdragen uit Groot-Brittannië, Nederland en de VS wordt zijn muziek in een internationaal kritisch perspectief geplaatst. Het boek is verschenen ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Louis Andriessen en werd gepresenteerd op 23 mei 2019 bij de start van het Andriessen Festival in het Muziekgebouw Amsterdam. Louis Andriessen heeft niet alleen grote invloed gehad als docent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, maar ook internationaal met een indrukwekkende hoeveelheid aan composities, en invloed op verschillende hedendaagse ensembles zoals Crash uit Ierland, de New Yorkse Bang on a Can, Icebreaker uit het Verenigd Konikrijk en California E.A.R.Unit. Leden van deze ensembles hebben de mogelijkheid gekregen om in dit boek te verwoorden welke invloed Louis Andriessen heeft gehad op hun werk. In het jubileumjaar 2019, waarin hij zijn tachtigste verjaardag viert, verenigen tijdgenoten en voormalige studenten -onder wie velen inmiddels internationale aandacht verwierven- zich in een boek waarin de vrolijke noot niet ontbreekt. Deze uitnodiging om te ?schrijven aan Louis Andriessen? werd aanvaard door Richard Ayres, California E.A.R.Unit (Amy Knoles, Lorna Eder, Robin Lorentz, Erika Duke-Kirkpatrick, Vicky Ray), Donnacha Dennehy, Rose Dodd, Ron Ford, Christopher Fox, Monica Germino, Liz Haddon, Yannis Kyriakides, Jan Nieuwenhuis, John O’Mahony, Ian Pace, Martijn Padding, Johanneke van Slooten, Frances-Marie Uitti en Julia Wolfe. Het boek is samengesteld met muziekmateriaal en programmaboekjes, muziekpartituren, archieffoto’s en brieven uit Andriessen’s persoonlijke correspondentie. Samenstelling, tekst en vertaling: Rose Dodd
Gerelateerde producten
kunst
Theo Loevendie
Memoires van een componist
Het leven van Theo Loevendie is een soort 'van krantenjongen tot miljonair'-verhaal, maar dan meer in artistiek en sociaal opzicht dan in letterlijke zin. Theo Loevendie werd in 1930 geboren en groeide op in armelijke omstandigheden in een Amsterdamse volksbuurt. In zijn kindertijd was muziek op straat zijn grote inspiratie, omdat hij thuis geen andere muziek kende dan wat volkse smartlappen. Als kleuter werd hij zelfs twee keer als vermist opgegeven omdat hij de uitdrukking 'met de muziek mee' letterlijk in de praktijk had gebracht toen er een optocht met muziek voorbijkwam. Zijn reddende engel was de onderwijzer op de lagere school, die hem in contact bracht met de muziek van Johann Sebastian Bach. Mede door de erbarmelijke omstandigheden in de Tweede Wereldoorlog duurde het tot 1947 voordat een geleende klarinet het startschot vormde voor een inhaalmanoeuvre die Loevendie via het conservatorium bracht tot het hoofdleraarschap compositie aan de conservatoria van Rotterdam, Den Haag en Amsterdam. Als componist reist Loevendie al jarenlang de wereld af om uitvoeringen van zijn muziek toe te lichten en jonge componisten te onderrichten in masterclasses. Daarnaast blijft hij ook de jazzmuziek trouw die hij na de oorlog als tiener leerde kennen. Ook op latere leeftijd is Loevendie nog altijd creatief, zoals een unaniem enthousiast ontvangen concertuitvoering van zijn opera The Rise of Spinoza in 2014 in het Concertgebouw nog eens aantoonde.kunst
Egbert Meijers
Tussen Grolloo en Austin
Begin jaren zestig maakte Egbert Meijers kennis met zenders als AFN en Radio Luxembourg en de blues- en countrymuziek: Hank Williams, Jimmie Rodgers, Son House, John Lee Hooker. Het werd een ommekeer in zijn leven. De accordeon werd een gitaar en Beethovens 'Für Elise' werd vervangen door 'Mean Woman Blues' van Elvis. De in Grolloo geboren en getogen boerenzoon Meijers ging achter de muziek aan en vond daarin een liefde die zijn leven inhoud en betekenis gaf. De liedjes die hij sinds de jaren zeventig schreef, zong hij liever tussen de coulissen dan frontaal voor het voetlicht. Desondanks brachten ze hem in Nederland, België, Duitsland, Noorwegen en Amerika op podia en in radio en tv-programma's. Vaak met andere artiesten: Harry Muskee, Frédérique Spigt, JP den Tex, Ad Vanderveen, Ad van Meurs, Fred Eaglesmith, Peter Rowan, Walt Wilkins, Paula Nelson, Jerry Jeff Walker. Meijers nam tevens als culturele duizendpoot talrijke initiatieven, zoals het Big Bear Festival, het Muzem! festival, De Drentse Bluesopera, symfonie Ode an de Ao en diverse radio- en tv-programma's. Daarnaast werkte hij mee aan tal van activiteiten en publicaties op het gebied van regionale taal en cultuur. Aan dit rijk geïllustreerde boek leverden meer dan vijftig mensen een bijdrage. Zij laten door hun ogen zien wie Egbert Meijers is en wat hij voor hen, en Drenthe, betekent. Daarmee is 'Tussen Grolloo en Austin' een bijzondere biografie geworden van een man die in hart en ziel artiest is. 'Tussen Grolloo en Austin' neemt je ook mee op een reis langs talrijke ingrijpende gebeurtenissen van de afgelopen vijftig jaar. Gebeurtenissen die Meijers inspireerden tot het schrijven van indringende en persoonlijke liedjes. ?Ze brengen deze in Grolloo geboren songwriter naar het absolute erebankje van de Nederlandse artiesten die zich wagen aan dit genre?. Rein van den Berg, Platokunst
Jan Cremer, Wim van der Linden
Working class hero
Schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer (1940) stamt van vaderszijde uit een familie van hoefsmeden en beroepsmilitairen uit Pruisen en Hessen, zijn moeders familie is afkomstig uit Hongarije. Korte tijd volgde hij een opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Als schilder kreeg hij snel erkenning met zijn 'peinture barbarisme', intussen reist hij veel en woont overal. In het najaar van 1963 zwerven Jan Cremer en Wim van der Linden ieder weekend samen door Amsterdam. Wim van der Linden heeft een hok met een donkere kamer op Kattenburg, Jan Cremer heeft al een gezin en woont in de Jodenhouttuinen. De huizen die ze daar bewonen, zijn allang gesloopt. Amsterdam in 1963 is een stad in doodsnood. Het is alles sloop en verval. In die puingruwel staat Jan Cremer en kijkt hongerig in de lens. Op zijn drieëntwintigste heeft Jan Cremer een heel leven achter de rug, maar ondanks zijn successen als schilder is hij arm gebleven en noodgedwongen werkt hij in de haven. De Cremer die Wim van der Linden vastlegt, is hard op weg om van 'working class' tot 'working class hero' uit te groeien. Op alle foto's die Wim van der Linden in 1963 van hem maakt, is hij de belichaming van het nieuwe, van de dingen die komen gaan. Het icoon van de verandering wordt de foto van Jan Cremer op zijn Harley Davidson, de coverfoto van Ik Jan Cremer, dat in 1964 verschijnt. Daarna is alles anders. Wim van der Linden en Jan Cremer zullen nog tien jaar samen optrekken. Tussen 1963 en 1969 maakt hij zo'n duizend foto's van Jan Cremer, waarvan het grootste deel zich bevindt in het archief van Cremer. In dit boek zijn 80 door Jan Cremer uitgekozen foto's verzameld. Ze geven niet alleen een beeld van Jan Cremer, maar ze zijn ook een monument voor de vriendschap van twee kunstenaars, de schrijver en de fotograaf.kunst
