Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Brievenboeken/Wanhoop nooit aan vooruitgang
Marga Coesèl
Wanhoop nooit aan vooruitgang
Brieven van Jac.P.Thijsse
€ 20,45 Oorspronkelijke prijs was: € 20,45.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
ISBN: 9789461055774. Bindwijze: pap Taal: NL Uitgever: Boom Auteur: Marga Coesèl Paginas: 309 Categorieën: Brievenboeken, Geschiedenis.
Jac. P. Thijsse, grondlegger van de Nederlandse natuurbescherming, was een gedreven brievenschrijver. ‘Wanhoop nooit aan vooruitgang’ bevat de mooiste van de vele brieven die hij heeft geschreven. Thijsse gaf de aanzet tot de oprichting van Natuurmonumenten, hij was schrijver van twintig Verkade-albums, Het Vogeljaar en talloze andere boeken. Deze bloemlezing, samengesteld door Marga Coesèl, toont Thijsse in al zijn veelzijdigheid: een groot schrijver, een gepassioneerde natuurbeschermer en – vooral – een betrokken en warme persoonlijkheid.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Elizabeth de Groot
Laet doch niemant dese brief leesen
De Groot heeft in 'Laet doch niemant dese brief leesen' een bundel samengesteld uit zestig brieven uit de periode 1600-1800, die in de historische familiearchieven van Tresoar in Leeuwarden te vinden zijn. De verzameling brieven is behalve vanuit het oogpunt van vrouwenstudies, ook vanuit historisch perspectief interessant. De onderwerpen waarover wordt geschreven, het taalgebruik en de lezer van brief; het geeft ons hernieuwd inzicht in de tijdgeest van de zeventiende en achttiende eeuw in Friesland. De persoonlijke brieven zeggen veel over het leven van alledag, maar door de omvang van zestig brieven in deze bundel, kunnen ook grotere thema's uit de brieven worden gedestilleerd. Daarnaast biedt een brief bij uitstek inzicht in emoties. Om de afstand met de moderne lezer te verkleinen, zijn de brieven hertaald in hedendaags Nederlands. De vele illustraties vormen een passend decor bij de brieven. Bornmeerpap - 216 blz
geschiedenis
Theo Mulder
De hersenverzamelaar
Wat kan de vorm van een schedel zeggen over iemands persoonlijkheid? Het is een vraag die de Weense arts Franz Joseph Gall eind achttiende eeuw mateloos intrigeerde. Volgens Gall kon men door aan de schedel te voelen moordzucht, agressie en andere eigenschappen lokaliseren ? een wetenschap die later bekend werd onder de naam frenologie. Hij concludeerde dat de geest zich in het brein bevond en dat geestesziekten dan ook hersenaandoeningen waren. Het lokaliseren van eigenschappen door de schedel te betasten bleek een dramatische misvatting. Niettemin leverde Gall indrukwekkende bijdragen aan de wetenschap. In 1796 begon hij met lezingen in zijn huis in Wenen, waarbij hij hersenen in een zorgvuldige mix van theater en wetenschap ontleedde. Toen de Oostenrijkse keizer Franz II deze controversiële evenementen verbood, besloot Gall zijn geluk elders te beproeven en trok met een koets vol schedels door heel Europa. Zijn ster rees snel, maar de ijdele Gall bleef achtervolgd door controverse. In Frankrijk kreeg hij ruzie met Napoleon en de Kerk plaatste al zijn boeken op de Index. Desondanks veroverden zijn ideeën Groot-Brittannië en Amerika en hadden daar enorme invloed. Galls denkbeelden raakten alle gebieden van de maatschappij, van de geneeskunde tot de kunsten, ze drongen door tot de rechtszaal en effenden de weg voor de antropologie en de neuropsychologie. En ze zijn nog altijd niet uit de wetenschappelijke arena verdwenen. Met veel kennis van zaken schetst Theo Mulder een portret van het veelbewogen leven van Gall en zijn volgers tegen de wetenschappelijke en politieke achtergrond van de negentiende eeuw. Balansgeb - 360 blz
geschiedenis
Cees Fasseur
Dubbelspoor
Tussen de boortorens op Borneo werd Cees Fasseur geboren, om tijdens de oorlog met zijn moeder en zijn zusje in het jappenkamp terecht te komen. In juni 1946 ging hij op zijn zevende voor het eerst naar Nederland. Na zijn studietijd in Leiden was hij bijna een kwarteeuw werkzaam bij het ministerie van Justitie in Den Haag, waar hij Van Agt ontmoette als kamergenoot en minister. Als raadadviseur voor de wetgeving was hij betrokken bij het abortusvraagstuk, de euthanasie, de politieorganisatie, de excessen-nota en andere politieke kwesties die nog altijd in de belangstelling staan. Rond zijn vijftigste besloot hij de overstap te maken naar de professionele geschiedschrijving. Op uitnodiging van koningin Beatrix werd hij de biograaf van Wilhelmina en schreef daarna een boek over het huwelijk van haar ouders. Als eerste kreeg hij onbeperkt toegang tot het Koninklijk Huisarchief, dat voor andere historici nog altijd gesloten is. Spottend werd hij wel 'de hofbiograaf' genoemd. Waarom werd juist hij gevraagd? Hoe dacht hij zelf over zijn taak en wat komt bij het schrijven van zulke biografieën verder allemaal kijken? Ook daarvan doet hij in deze levendig vertelde herinneringen verslag. 'Dubbelspoor' sluit af met zijn belevenissen als lid van de commissie van toezicht op de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten en zijn lidmaatschap van de commissie-Davids, die in 2009 onderzoek deed naar de Nederlandse besluitvorming inzake Irak. Balanspap - 368 blz
geschiedenis
Herman Hülsmann
Mijn reis naar Indië 1928-1929
In dit dagboek neemt Hermann Hülsmann ons mee op reis naar het toen nog verre Nederlands-Indië. Hülsmann was samen met drie andere studenten uitgenodigd door de Vereeniging Jan Pieterszoon Coen, die met groepsreizen de deelnemers wilde interesseren voor topfuncties in Indië. Er moest dan wel een verslag worden geschreven over enkele projecten die onderweg werden bezocht. Hermann Hülsmann beperkte zich niet tot de beschrijving van 'enkele projecten'. Hij zette zo veel mogelijk waarnemingen op papier. En hij maakte er foto's bij. Het resultaat is een levendig en vaak humoristisch geschreven verslag van een tijdsbeeld. Het dagboek begint met de avontuurlijke heenreis met de boot door het Suezkanaal. In Indië bezoekt hij bekende trekpleisters, die toen nog niet zo toeristisch waren als nu. En hij schrijft uitgebreid over het dagelijks leven en werken in die tijd. 'Mijn reis naar Indië' bevat veel bijzondere wetenswaardigheden, onder andere over de toenmalige stand van de techniek. Hermann eindigt zijn bezoek met een reis door Atjeh met de zogenaamde Atjeh Tram (opgeheven in 1962). In dit deel van het dagboek beschrijft hij onder andere de wegenbouwprojecten in dit toen nog onontgonnen gebied. Voor Hermann Hülsmann (1902-1983) bleef dit de reis van zijn leven. Uiteindelijk is hij niet naar Indië gegaan om daar een leidende functie te gaan vervullen. In plaats daarvan koos hij voor een carrière bij de rechterlijke macht in Nederland. En niet zonder succes: hij nam afscheid van zijn werkzame leven als Raadsheer van de Hoge Raad der Nederlanden. LM Publishersgeb - 512 blz