Wandola

Ik hoor iets wat ik hier nog niet eerder heb gehoord. Ik schrik ervan. ‘Wandola!’ roept een klein kind, een peuter nog, terwijl het zijn armpje naar me uitstrekt. ‘Wandola!’ Hij vraagt om geld. Een dollar. Hij bedelt. Het is 2010 als Volkskrant-journalist Wil Thijssen in haar eentje verzeild raakt in een mystiek vissersdorpje op palen in het Grote Meer van Cambodja. De witte, blonde verslaggeefster is de allereerste toerist die daar wil overnachten en wordt aanvankelijk beschouwd als een bezienswaardigheid uit een andere wereld. De eerste kennismaking is niet best. Ze wordt meteen geconfronteerd met corruptie, geesten en rituelen, en een ‘hotelkamer’ uit een griezelfilm. Maar wat er dan gebeurt: ze keert steeds terug naar het toverachtige dorp en smeedt vriendschappen met de inwoners, die omgekeerd de ‘witte’ journaliste in hun hart sluiten. In tien jaar tijd ziet Thijssen hoe het dorpje bevangen raakt door het toerisme en hoe, tegelijkertijd, Cambodja terug verandert in een nietsontziende dictatuur.