Achter rigiditeit zit altijd iets verborgen, en in veel gevallen is dat een dubbelleven.’ Met die woorden gaf paus Franciscus een geheim prijs dat in het duizelingwekkende Sodoma voor het eerst in zijn geheel wordt onthuld. God zou de Bijbelse stad Sodom hebben vernietigd vanwege de homoseksualiteit van haar inwoners. Maar vandaag de dag vormt het Vaticaan zelf een van de grootste homoseksuele gemeenschappen ter wereld. Dit lang verzwegen, explosieve gegeven verklaart veel. Het priestercelibaat bijvoorbeeld, het verbod op het gebruik van voorbehoedsmiddelen, de cultuur van geheimhouding rond seksueel misbruik, en de vrouwenhaat van de geestelijkheid. Maar ook het aftreden van paus Benedictus XVI heeft ermee te maken, net als de recente aanvallen op paus Franciscus. Vier jaar lang heeft Frédéric Martel zich ondergedompeld in de wereld van het Vaticaan. Hij heeft onderzoek verricht in meer dan dertig landen en daarbij honderden mensen gesproken, van priesters tot bisschoppen en kardinalen. De meesten wilden hem te woord staan op basis van anonimiteit, al zijn er ook die de moed hadden on the record te praten. Hun verhaal is eensluidend. Zo toont Sodoma voor het eerst het verborgen gezicht van de Katholieke Kerk. Een systeem dat vanaf de kleinste seminaries tot de binnenmuren van het Vaticaan is gefundeerd op een dubbelleven: van buiten radicaal homofoob, in werkelijkheid homoseksueel. De schizofrenie van de Kerk is totaal.
Gerelateerde producten
kunst

Joris van Casteren
Het Station
Amsterdam Centraal is veel meer dan alleen een station. Het is een stad in een stad waar elke dag duizenden mensen aankomen en vertrekken, winkelen en werken. Een fascinerend bedrijf dat nooit stilstaat. Een plek vol verhalen, verwachtingen en teleurstelling. Reizigers, medewerkers, bestuurders, aannemers, passanten: allemaal hebben ze een eigen band met het station. Joris van Casteren kan als geen ander beschrijven welke mensen het station bevolken. Ogenschijnlijk terloopse gebeurtenissen krijgen in zijn reportages een cruciale betekenis. Met een onnavolgbare nieuwsgierigheid schrijft hij over de mensen die hij tegenkomt. Dit jaar bestaat het station 125 jaar, het reizen per trein 175 jaar.Recensie: Nieuwe Revu
Niet dat het [boek Het Station van Joris van Casteren] hem [mijn collega] zal overhalen de auto vaker voor tram, bus, trein, metro of pont te verruilen, die indruk heb ik niet, maar hij leert wel een nieuws stadsdeel kennen: het Centraal Station. Daarbij speelt het ov slechts een bijrol in het boek. Van Casteren is met zijn nieuwsgierige aard achter de 'bevolking' van het station aangegaan. Beveiligers, beambten van allerlei soort, loketmedewerkers, zwervers en natuurlijk degene waar het op dit knooppunt om draait: de reiziger. Anekdotisch wordt er een wereld aan weetjes voor het voetlicht gebracht en op die manier een beeld geschetst van enkele markante, belangrijke of terugkerende individuen uit de ongeveer 250.000 mensen die het station dagelijks gebruiken, er werken of zelfs wonen.geschiedenis

Sayragul Sauytbay
Kroongetuige
In de Chinese provincie Xinjiang staan honderden gevangenissen en strafkampen. Ze zijn gebouwd om Oeigoeren en Kazachen op te sluiten en hen te beroven van hun identiteit en hun geloof. De omstandigheden zijn er onmenselijk: hersenspoeling, foltering, verkrachting en gedwongen inname van medicatie zijn aan de orde van de dag. De etnisch Kazachse arts Sayragul Sauytbay groeide op in Xinjiang. Jarenlang stond ze aan het hoofd van verschillende kleuterscholen, totdat ze op een dag aan de beurt was en in een strafkamp verdween. Daar moest Sauytbay haar medegevangenen de Chinese taal, cultuur en politiek bijbrengen. Daarbij wist ze toegang te krijgen tot zeer geheime informatie. Na een jaar in de hel lukte het haar te ontsnappen en naar Kazachstan te vluchten. Uiteindelijk kreeg ze asiel in Zweden. Haar leven is tot op de dag van vandaag in gevaar: zij wordt voortdurend bedreigd door de Chinese geheime dienst. Dat heeft haar er niet van weerhouden haar schokkende verhaal te doen. 'Kroongetuige' is een ooggetuigenverslag uit de grootste goelag van onze tijd, waarin inmiddels miljoenen Oeigoeren en Kazachen werden opgesloten. Een waarschuwing voor de onheilspellende macht en ambities van China.hobby & sport

Ela Hutten
Onder water
De jonge Ela Hutten is een uitzonderlijk goede en gedreven zwemster. Op haar tiende wordt ze Nederlands kampioen op meerdere afstanden. Ze wordt gescout als een toekomstig, misschien zelfs Olympisch, talent. Zwemmen betekent alles voor haar en haar coach is haar baken. Ze vertrouwt hem blind en langzaam palmt hij haar in. Na de eerste keer dat hij te ver gaat kan ze zichzelf nog wijsmaken dat dit niet echt is gebeurd. Maar hij gaat door, en al gauw komen het schuldgevoel en de angst voor de gevolgen: als dit uitkomt, betekent dat het einde van het zwemmen, van alles. Het misbruik zou jaren doorgaan. Steeds verder raakte Ela verstrikt in de geraffineerde manipulaties van haar coach. toen het op haar veertiende eindelijk uitkwam, deed ze aangifte, op aandringen van haar ouders. Dat betekende opnieuw een zware periode. De zwemcoach wist een rechtszaak jarenlang te traineren, om er uiteindelijk met een minimale straf vanaf te komen. In de jaren die volgen, weet Ela zichzelf met vallen en opstaan weer op de been te krijgen. ‘Onder water’ is haar openhartige verslag van wat haar is overkomen – in de hoop dat openheid hierover anderen hetzelfde lot kan besparen.mens & maatschappij
