Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Onze laatste kans
Nooit eerder schreef een koning nog tijdens zijn koningschap een boek over de meest omstreden kwesties waar hij mee te maken heeft. Koning Abdullah II van Jordanië, voorvechter van vrede in het Midden-Oosten, wordt gedreven door een gevoel van grote urgentie. ‘Onze laatste kans’ is een pleidooi voor vrede en een positief tegengeluid te midden van alle deprimerende berichten over het Midden-Oosten.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Thierry Debels
Koning Boudewijn
Op 7 september 2010 zou koning Boudewijn tachtig geworden zijn. Er is weinig bekend over de vijfde koning van België. Deze biografie werpt een helder licht op de vorst. Recent vrijgegeven CIA-documenten en tientallen telexen van de Amerikaanse ambassade in Brussel tonen wie Boudewijn werkelijk was. Hij was beste maatjes met Franco, ondersteunde de acties tegen Allende en was maar wat blij dat Lumumba vermoord werd. Voor het grote publiek was Boudewijn le roi triste, een minzame, diepgelovige man. Maar de vorst kon ook bikkelhard en principieel zijn. Hij weigerde niet alleen in 1990 de abortuswet te ondertekenen, maar wilde evenmin de wet Collard signeren. Hij bepaalde ook eigenzinnig en vaak tegen de regering in het Congobeleid, met alle desastreuze gevolgen van dien, weigerde bepaalde ministers te benoemen en bleef rancuneus tegen iedereen die na de oorlog kritiek op zijn vader Leopold III had. Ook over zijn privéleven verschaft dit boek prikkelende informatie. Had Boudewijn een verhouding met zijn stiefmoeder Lilian? Waarom trouwde hij met Fabiola, terwijl een eerder aangekondigd huwelijk van Fabiola met een Spaanse edelman werd geannuleerd omdat ze geen kinderen kon krijgen? Waarom ging het plan om kinderen te adopteren niet door? En wist u dat Boudewijn een uitstekend golfer was? Koning Boudewijn. Een biografie is een must voor royaltyliefhebbers en iedereen die in de Belgische geschiedenis geïnteresseerd is.geschiedenis
Malte Herwig
De laatste lichting
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werden Duitse jongeren onder de wapenen geroepen om als 'Hitlers laatste helden' de onontkoombare nederlaag van nazi-Duitsland wat langer uit te stellen. Ze waren nog bijna kinderen toen ze als kanonnenvlees naar het front gingen, gedreven door jeugdig enthousiasme voor Hitler en het nationaalsocialisme. Heel wat toonaangevende figuren in de latere Bondsrepubliek behoorden tot de generatie die in hun jeugd gevormd werd door het Derde Rijk en bovendien lid was van de NSDAP. Ze hebben het verzwegen, vergeten, ontkend of verdrongen, veelal tot op de dag van vandaag. Toch onderscheidden ze zich na de oorlog als geëngageerde democraten en ze drukten als vooraanstaande politici, kunstenaars en wetenschappers hun stempel op de jonge Bondsrepubliek. Malte Herwig heeft het ledenregister van de NSDAP, dat tientallen jaren gesloten bleef, doorgewerkt en sprak persoonlijk met vele laatste ooggetuigen van de oorlogsjaren. In De laatste lichting schrijft hij invoelend en genuanceerd over een hele generatie die het verleden verdrong, en hij maakt ons duidelijk hoe pijnlijk de verhouding van de Duitsers tot de nazitijd nog altijd is.geschiedenis
Herman Hülsmann
Mijn reis naar Indië 1928-1929
In dit dagboek neemt Hermann Hülsmann ons mee op reis naar het toen nog verre Nederlands-Indië. Hülsmann was samen met drie andere studenten uitgenodigd door de Vereeniging Jan Pieterszoon Coen, die met groepsreizen de deelnemers wilde interesseren voor topfuncties in Indië. Er moest dan wel een verslag worden geschreven over enkele projecten die onderweg werden bezocht. Hermann Hülsmann beperkte zich niet tot de beschrijving van 'enkele projecten'. Hij zette zo veel mogelijk waarnemingen op papier. En hij maakte er foto's bij. Het resultaat is een levendig en vaak humoristisch geschreven verslag van een tijdsbeeld. Het dagboek begint met de avontuurlijke heenreis met de boot door het Suezkanaal. In Indië bezoekt hij bekende trekpleisters, die toen nog niet zo toeristisch waren als nu. En hij schrijft uitgebreid over het dagelijks leven en werken in die tijd. 'Mijn reis naar Indië' bevat veel bijzondere wetenswaardigheden, onder andere over de toenmalige stand van de techniek. Hermann eindigt zijn bezoek met een reis door Atjeh met de zogenaamde Atjeh Tram (opgeheven in 1962). In dit deel van het dagboek beschrijft hij onder andere de wegenbouwprojecten in dit toen nog onontgonnen gebied. Voor Hermann Hülsmann (1902-1983) bleef dit de reis van zijn leven. Uiteindelijk is hij niet naar Indië gegaan om daar een leidende functie te gaan vervullen. In plaats daarvan koos hij voor een carrière bij de rechterlijke macht in Nederland. En niet zonder succes: hij nam afscheid van zijn werkzame leven als Raadsheer van de Hoge Raad der Nederlanden.geschiedenis
