Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Filosofie & religie/Filosofie/Montaigne
Montaigne’s behoren tot de boeiendste teksten die de Europese filosofische literatuur heeft voortgebracht. Michel de Montaigne wordt vaak gezien als een ‘moderne’ denker die zijn tijd ver vooruit was. Peter Burke plaatst hem echter terug in zijn tijd en laat niet alleen de verschillen, maar ook de overeenkomsten met zijn tijdgenoten zien. Hij beschrijft tevens de verreikende invloed van de Essays, die een gevarieerde groep denkers en schrijvers, van Bacon tot Montesquieu, van Nietzsche tot Levi-Strauss, hebben weten aan te spreken.
Gerelateerde producten
filosofie & religie
Henk van Woudenberg
De lessen van Wouter Applemuzz
Wouter Muzz, bijgenaamd Applemuzz, is een begenadigde, enigszins knorrige natuurkundedocent. Hij wil een goede leraar zijn, zowel voor zijn klas, zijn zoon als voor zichzelf. In zijn dagboek beschrijft hij zijn vorderingen, waarbij hij zichzelf (en ons) het nodige huiswerk geeft. Terwijl hij de belangrijkste onderwijsliteratuur bespreekt, vraagt Muzz zich af wat leren ten diepste is. Iets met eigenaarschap. Iets met bewustzijn. Iets met het leven zelf. Maar wat is eigenaarschap precies? En wat is bewustzijn? En hoe komt het toch dat hij dat heeft? Het zijn vragen waarop zelfs de grootste filosofen na 2500 jaar piekeren geen antwoord hebben. Zou Digi, het aan hem toevertrouwde superbrein, raad weten? 'De lessen van Wouter Applemuzz' is filosofische fictie voor wie zich gedreven maar blijgeestig wil verdiepen in de vraag wat leren ten diepste is. Henk van Woudenberg zou graag een wijsgeer willen zijn met een eigen filosofische school, ergens ver terug in de Griekse oudheid. Of anders zou hij het liefst leven in een hippiekolonie in de vroege jaren zeventig, waarin het optimisme nog niet is ingehaald door het realisme en men bij het woord 'beschaving' niet aan een museum denkt. In werkelijkheid is hij leraar, schoolleider en onderwijsadviseur bij Stichting SOL.filosofie & religie
Isocrates
Monument van mijn denken
Als bekendste onbekende redenaar leidt Isocrates van Athene (436 vC-338 vC) een verscholen naleven. Van oudsher geniet hij de faam, in de woorden van Cicero, de 'leermeester van alle redenaars' te zijn. In zijn tijd is hij invloedrijker in het openbare politieke debat dan Plato of Socrates, en zijn school staat aan de basis van het klassieke hoger onderwijs dat is gericht op de intellectuele en politieke vorming van vrije burgers. De school van Isocrates is het ijkpunt van alle onderwijs in de Hellenistische en Romeinse wereld, en uit de filosofie van Isocrates kon het renaissancistisch humanisme voortkomen, dat tot in de een-en-twintigste eeuw het hart vormt van de humaniora. Isocrates is overtuigd van de maakbaarheid van de verantwoordelijke burger. Hiertoe heeft hij een opvoedkundig programma ontworpen, gebaseerd op de regels van de klassieke retorica, om jeugdige talenten intensief te begeleiden en voor te bereiden op een vooraanstaande rol in de politieke gemeenschap, de gemeenschap van burgers. Filosofie is voor Isocrates de natuurlijke en beste techniek voor het leren juist te redeneren en argumenteren, en daarmee juist te handelen en te leven. Isocrates' ethiek is eerder doelmatig dan idealistisch, een praktische oefening van deugden, die gerealiseerd dienen te worden in de politieke praktijk. Het programma van Isocrates' school is gebaseerd op taal en overtuigingskracht, het hanteren van de juiste woorden, het weten te handelen op het juiste moment, en gestoeld op een vruchtbaar historisch bewustzijn, dat leidend is voor de innerlijke overtuiging, het moreel besef en het rechtvaardig handelen van een politicus. In 'Monumenten van mijn denken' geeft Jeroen Bons â voor het eerst in het Nederlands â een getrouw en meerzijdig beeld van Isocrates als filosoof, pedagoog en politiek redenaar. Het boek bevat een ruime en representatieve keuze uit zijn politieke redevoeringen: Areopagiticus, Panegyricus, Panathenaicus; zijn filosofische redevoeringen: Tegen de sofisten, Helena, Apologie van Isocrates; en zijn pedagogische brieven: Aan Demonicus en Aan Polycrates. Jeroen Bons' toelichtingen zijn ruimhartig en instructief. Hij vertaalt de redevoeringen in stijl, plaatst de pedagogische opvattingen van Isocrates in dispuut met tijdgenoten en tegenstrevers als Plato en Aristoteles, en schetst de invloed van Isocrates op het denken over onderwijs en opvoeding. Bons betoogt ten slotte dat Isocrates' pleidooi voor een nieuwe politieke cultuur, wars van particularisme en kortzichtig eigenbelang, een blijvend moreel kompas biedt voor maatschappelijk handelen en politiek plichtsbesef.filosofie & religie
Jan Fossen
Fietsen tegen de grens
Drieduizend kilometer in dertig etappes langs de grens van Nederland, soms met wind mee en soms op zijn tandvlees. Want dat is niet alleen goed voor het lichaam, maar ook voor de geest. De eenvoud van het fietsen relativeert én verrijkt. Terwijl Jan Fossen zich onderweg verwondert over de soms grillige grens, het weidse landschap en de geschiedenis ervan, fietst hij tegen zijn eigen grenzen aan. Maar hij heeft ook voldoende tijd om zich te laten inspireren door filosofen als Nietzsche, die zegt: 'Maar als de spieren niet feestvieren, raakt ook het denken bloedeloos.' Of door hedonist Epicurus, die zijn verlangens onder controle heeft en daardoor optimaal van kleine dingen kan genieten: 'Niets is genoeg voor degene voor wie genoeg te weinig is.' Filosofische uitstapjes, onverwachte ontmoetingen, de helende cadans van de trappers, in contact met de natuur. Jan Fossen laat je inzien waarom fietsen zo leuk is. Jan Fossen (1963) is gezondheidswetenschapper en theaterregisseur. Daarnaast is hij een fervent fietser en heeft hij lange tochten gemaakt naar de bron van de Rijn, de Elbe en de Donau. Hij is verslaafd aan het ritme van de pedalen, het trotseren van de elementen en het volop gebruiken van alle zintuigen.filosofie & religie
