Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Wetenschap/Exacte wetenschap/Monod-Jacob-Lwoff
Michel Morange
Monod-Jacob-Lwoff
De drie musketiers van de nieuwe biologie. Deel 41 van de Wetenschappelijke biografie
Oorspronkelijke prijs was: € 34,50.€ 9,90Huidige prijs is: € 9,90.
In 1965 kwam de Franse moleculaire biologie plotseling in de schijnwerpers te staan toen drie onderzoekers aan het Pasteurinstituut in Parijs, de Nobelprijs voor fysiologie en medicijnen ontvingen. André Lwoff, François Jacob en Jacques Monod kregen de prestigieuze prijs voor hun onderzoek naar de regulering van de genactiviteit. De drie biologen zijn qua stijl, overtuigingen en allure niet minder uniek dan de drie musketiers.
Gerelateerde producten
muziek
Niek Nelissen
Willem van Otterloo
Willem van Otterloo was één van de vier belangrijkste Nederlandse dirigenten van de twintigste eeuw. Als componist liet hij een klein maar verfijnd oeuvre na. Zijn bekendste werk is de Symphoniëtta (1943), die behoort tot de meest gespeelde Nederlandse composities. Van Otterloo's levensverhaal geeft een interessant tijdsbeeld van het muziekleven tussen 1928 en 1978. Hij begon zijn loopbaan als tutticellist in het Utrechts Stedelijk Orkest. Een compositieprijsvraag van het Concertgebouw in 1932 bleek bepalend voor zijn toekomst. De orkestsuite die hij instuurde, werd bekroond met de eerste prijs en hij mocht de uitvoering door het Concertgebouworkest zelf dirigeren. Het USO stelde hem in 1934 aan als tweede en in 1937 als eerste dirigent. Hij bleef aan toen het USO in 1943 werd ingezet bij de Europasender, een Duitse propagandazender. Dit kwam hem na de bevrijding te staan op een veroordeling door de Ereraad voor de muziek.In 1949 werd Van Otterloo eerste dirigent van het Residentie Orkest, dat hij bijna een kwart eeuw leidde. Het Haagse orkest ging met hem een ongekende bloeitijd tegemoet. In 1950 werd hij een van de vaste dirigenten van het nieuwe platenlabel van Philips, dat hem behalve met het RO opnamen liet maken in Berlijn, Parijs en Wenen. De vele Philips-lp's droegen bij tot zijn internationale reputatie. Na het overlijden van Eduard van Beinum in 1959 werd algemeen verwacht dat hij diens opvolger zou worden bij het Concertgebouworkest. De keuze viel echter op Bernard Haitink en Van Otterloo bleef in Den Haag. In de jaren zestig kwam Van Otterloo bij het RO onder vuur te liggen door de roep om inspraak en repertoirevernieuwing. Als gastdirigent verlegde hij zijn activiteiten deels naar het buitenland. Na zijn vertrek bij het RO in 1973 werd hij chef-dirigent van het Sydney Symphony Orchestra. In 1978 overleed hij in Australië bij een verkeersongeval.Recensie: Dit vlot geschreven imposante boek is een handelsuitgave van een academisch proefschrift over de introverte levens- en musiceerstijl van een van Nederlands bekende orkestleiders met een interessant tijdsbeeld (1933-1978). Zelf voortgekomen uit de orkestpraktijk stond hij als vaste dirigent "op de bok" van respectievelijk het Utrechts Stedelijk Orkest en het Residentie Orkest. Ook de kronieken van beide ensembles uit die periode worden door de promovendus - muziekjournalist en leraar vwo geschiedenis - in detail beschreven. Voor diegenen die onder Van Otterloo hebben gespeeld, is dit relaas 'gefundenes Fressen'. Maar voor hen niet alleen! Het boek bevat naast talrijke bijlagen en foto's een dvd met een tweetal televisieregistraties uit respectievelijk 1963 (Gebouw K&W Den Haag, Brahms III) en 1976 (St. Bavokerk Haarlem, Beethoven IX). Het boek en de dvd zijn toonaangevend voor de onderhavige periode van het orkestbedrijf.Metagegevens • Van Gruting • Gebonden • 629 pagina’s • ISBN 9789075879407 • NUR: 660 - Muziek algemeen • Genre: Kunst, Muziek, Biografieën • Trefwoorden: Dirigent, Residentie Orkest, Van OtterlooOver de auteur: Niek Nelissen (1952) studeerde geschiedenis in Groningen. Hij is werkzaam als leraar aan het Stedelijk Gymnasium in Arnhem en als toetsdeskundige bij het Cito. Als muziekjournalist schreef hij een groot aantal artikelen voor muziektijdschriften en toelichtingen bij cd-uitgaven op muziekhistorisch gebied. De biografie van Willem van Otterloo is de handelsuitgave van het proefschrift dat hij in 2009 verdedigde aan de Radboud Universiteit Nijmegen.Over de uitgever: Uitgeverij Van Gruting, opgericht in 1996, legt zich toe op het uitgeven van boeken op het terrein van geschiedenis, kunstgeschiedenis, muziekgeschiedenis en literatuurgeschiedenis.non-fictie
Birte Schohaus
Slagkracht
Misschien ben ik te veel over de rand gelopen, maar ik wist hoe politiek werkt. Jacques Tichelaar In 2017 eindigde de politieke carrière van Jacques Tichelaar abrupt. Landelijke en provinciaal had hij meer dan zijn sporen verdiend. Toch moest hij het veld ruimen. Wat was er gebeurd? Welke stappen in zijn carrière maakten dat Tichelaar in de politiek belandde? Van Den Haag naar Drenthe verkaste en uiteindelijk vervroegd moest afzwaaien? En hoe blikt hij zelf hierop terug? Niet iedereen zal bij de naam Jacques Tichelaar meteen denken aan Drenthe. Veel mensen herinneren zich hem vooral als onderhandelaar tijdens de kabinetsformatie van 2006 waarbij hij namens de Partij van de Arbeid optrad als de rechterhand van Wouter Bos. Anderen kennen hem als fractievoorzitter van diezelfde PvdA. Wie verder terugdenkt, ziet het Kamerlid Tichelaar en de vakbondsman. Terwijl hij in sommige rollen uitblonk, kwam hij in andere in moeilijkheden. Zijn doortastend optreden heeft hem vergebracht, maar het was ook deze slagkracht die hem soms deed struikelen. Uiteindelijk was het juist deze kracht die hem er altijd weer bovenop hielp. Om de man achter de bestuurder Tichelaar te leren kennen en begrijpen, duikt journaliste Birte Schohaus samen met hem in het verleden. Ze tekent een oprecht en indringend portret van een rasonderhandelaar met mensenkennis. Daarnaast doet zij verslag van Tichelaars persoonlijke visie op de mechanismen van de Haagse en Drentse politiek. 'Slagkracht' legt de drijfveren en karaktertrekken bloot die Tichelaar tot de politicus maakten die hij was. In Drenthe kunnen ze veel zeggen over Tichelaar, maar één ding is zeker, de reuring waar zij in de profielschets om vroegen, hebben zij gekregen. Birte Schohaus(dr.) is journalist en onderzoeker. Ze schrijft over het spanningsveld tussen media, politiek en maatschappelijke onderwerpen voor onder meer De Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad. Haar doctorstitel behaalde ze met een onderzoek naar de relatie tussen politici en talkshows.non-fictie
Chris Hietland
De kroonprins van Nieuw Links
Van mulo tot minister en van rebel tot regent? André van der Louw, opgegroeid in Den Haag als zoon van een melkboer, was een prominent PvdA-politicus in de hoogtijdagen van de partij. Hij was een van de leidende figuren van Nieuw Links. Zijn bekende berendans op het partijcongres van 1969 symboliseerde de verdeeldheid in de PvdA op dat moment. In die jaren was hij ook perschef bij de VARA en redacteur van het spraakmakende jongerentijdschrift Hitweek. Als PvdA-voorzitter belichaamde de flamboyante Van der Louw de vernieuwing die de partij aan het begin van de jaren zeventig doormaakte. Hij was daarna een populaire burgemeester van Rotterdam, die dicht bij de burgers wilde staan. Zijn politieke vrienden zagen in hem de gedroomde opvolger van Joop den Uyl als PvdA-leider. Van der Louw was minister van CRM in het kabinet-Van Agt/Den Uyl. Na de val van dat kortstondige kabinet was hij onder meer voorzitter van het Openbaar Lichaam Rijnmond, sectievoorzitter betaald voetbal van de KNVB en voorzitter van de NOS. De PvdA bracht hij aan het begin van de jaren negentig nog eenmaal in beroering, met een vermeende couppoging ten tijde van de WAO-crisis. Chris Hietland werpt in deze biografie nieuw licht op de rol die Van der Louw speelde in de machtsstrijd binnen de PvdA. Hij schetst een beeld van Van der Louws politieke stijl, gaat in op zijn betekenis als Rotterdams burgemeester en beantwoordt onder meer de vraag hoe zijn politieke en journalistiek-culturele activiteiten in de jaren zestig zich tot elkaar verhielden.non-fictie
