Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Mens & maatschappij/Manifest van een immigrant
We zouden immigranten moeten verwelkomen in plaats van vrezen, betoogt Suketu Mehta in ‘Manifest van een immigrant’. Mehta zag met eigen ogen hoe migratie veel goeds oplevert en landen en gemeenschappen tot bloei kan brengen. Het Westen wordt dan ook niet bedreigd door migratie, maar door de angst voor migratie. Tegenover die angst plaatst Mehta de verhalen van alledaagse helden: gewone mensen die keihard werken om er het beste van te maken. Hij vertelt ook zijn eigen migratieverhaal en laat zien welke rol klimaatverandering, het verwoestende nalatenschap van kolonialisme en economische ongelijkheid spelen in het vervagen van de grenzen.
Gerelateerde producten
kunst
Joris van Casteren
Het Station
Amsterdam Centraal is veel meer dan alleen een station. Het is een stad in een stad waar elke dag duizenden mensen aankomen en vertrekken, winkelen en werken. Een fascinerend bedrijf dat nooit stilstaat. Een plek vol verhalen, verwachtingen en teleurstelling. Reizigers, medewerkers, bestuurders, aannemers, passanten: allemaal hebben ze een eigen band met het station. Joris van Casteren kan als geen ander beschrijven welke mensen het station bevolken. Ogenschijnlijk terloopse gebeurtenissen krijgen in zijn reportages een cruciale betekenis. Met een onnavolgbare nieuwsgierigheid schrijft hij over de mensen die hij tegenkomt. Dit jaar bestaat het station 125 jaar, het reizen per trein 175 jaar.Recensie: Nieuwe Revu
Niet dat het [boek Het Station van Joris van Casteren] hem [mijn collega] zal overhalen de auto vaker voor tram, bus, trein, metro of pont te verruilen, die indruk heb ik niet, maar hij leert wel een nieuws stadsdeel kennen: het Centraal Station. Daarbij speelt het ov slechts een bijrol in het boek. Van Casteren is met zijn nieuwsgierige aard achter de 'bevolking' van het station aangegaan. Beveiligers, beambten van allerlei soort, loketmedewerkers, zwervers en natuurlijk degene waar het op dit knooppunt om draait: de reiziger. Anekdotisch wordt er een wereld aan weetjes voor het voetlicht gebracht en op die manier een beeld geschetst van enkele markante, belangrijke of terugkerende individuen uit de ongeveer 250.000 mensen die het station dagelijks gebruiken, er werken of zelfs wonen.mens & maatschappij
Frédéric Martel
Sodoma
Achter rigiditeit zit altijd iets verborgen, en in veel gevallen is dat een dubbelleven.' Met die woorden gaf paus Franciscus een geheim prijs dat in het duizelingwekkende Sodoma voor het eerst in zijn geheel wordt onthuld. God zou de Bijbelse stad Sodom hebben vernietigd vanwege de homoseksualiteit van haar inwoners. Maar vandaag de dag vormt het Vaticaan zelf een van de grootste homoseksuele gemeenschappen ter wereld. Dit lang verzwegen, explosieve gegeven verklaart veel. Het priestercelibaat bijvoorbeeld, het verbod op het gebruik van voorbehoedsmiddelen, de cultuur van geheimhouding rond seksueel misbruik, en de vrouwenhaat van de geestelijkheid. Maar ook het aftreden van paus Benedictus XVI heeft ermee te maken, net als de recente aanvallen op paus Franciscus. Vier jaar lang heeft Frédéric Martel zich ondergedompeld in de wereld van het Vaticaan. Hij heeft onderzoek verricht in meer dan dertig landen en daarbij honderden mensen gesproken, van priesters tot bisschoppen en kardinalen. De meesten wilden hem te woord staan op basis van anonimiteit, al zijn er ook die de moed hadden on the record te praten. Hun verhaal is eensluidend. Zo toont Sodoma voor het eerst het verborgen gezicht van de Katholieke Kerk. Een systeem dat vanaf de kleinste seminaries tot de binnenmuren van het Vaticaan is gefundeerd op een dubbelleven: van buiten radicaal homofoob, in werkelijkheid homoseksueel. De schizofrenie van de Kerk is totaal.mens & maatschappij
Robert Vuijsje
Kaaskoppen
Nederland is in verwarring. Twee groepen staan tegenover elkaar. Aan de ene kant de mensen die begrijpen dat ons land voor altijd anders is geworden, en de bevolking diverser. Aan de andere kant: zij die zich vastklampen aan de tradities van een land dat niet meer bestaat. De nieuwe kaaskoppen, die ontluisterend duidelijk maken hoe zij er niet bij horen, tegenover de old skool kaaskoppen, die juist hele andere problemen zien en niet goed begrijpen waar hun nieuwe landgenoten over zeuren. Robert Vuijsje is een jood die eruit ziet als een Marokkaan. Hij weet hoe het voelt om Nederlands te zijn. Ook kent hij het gevoel er niet bij te horen. Hij wilde onderzoeken: aan welke kant sta ik? En zocht met 59 nieuwe en 3 oude kaaskoppen naar het antwoord op de vraag: wat voor land zijn wij en waarom is iedereen zo woedend?mens & maatschappij
