Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Een nameloze
Omstreeks het jaar 71 schreef Marcus in Rome het oudste levensverhaal van Jezus dat wij kennen. Marcus blijkt een meesterlijk auteur, hij weet een beeld van Jezus te schetsen dat praktisch het tegendeel is van wat deze timmerman uit Kafarnaüm in werkelijkheid is geweest. Daarmee redde hij het geloof in Jezus, dat niet lang daarna tot een wereldgodsdienst zou uitgroeien. De filosoof Vergeer zocht niet naar de zoveelste interpretatie van deze omstreden figuur van Jezus, maar probeert door een scherpzinnige en nauwkeurige lezing van het evangelie de historische persoon te ontdekken.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Jo Tollebeek
Een slapeloos doordenken van alle dingen
Onze omgang met de geschiedenis berust niet op een goed geordend geheel van heldere en rationele opvattingen. Hij steunt op een wirwar van beelden en van herinneringen, die voortdurend voortwoekeren. Wij hechten ons aan voorwerpen die het verleden in zijn bruutheid laten ervaren, als een 'echte' (zij het voorbije) werkelijkheid. Maar wij kennen ook de ontnuchtering: al deze voorwerpen blijken zo vaak kopieën en vervalsingen te zijn. Zo is het ook met de uiteenlopende praktijken waarin onze omgang met het verleden vorm krijgt. Zij worden beheerst door ongrijpbare passies en politieke ficties. Over het verleden schrijven wij in vele varianten. De begrippen die wij daarbij gebruiken, verduidelijken de geschiedenis, maar zij leiden ons ook binnen in een labyrint dat ons geen uitweg biedt. En als wij het verleden willen laten herrijzen, in monumenten of optochten, reconstrueren wij het op een eclectische wijze. In 'Een slapeloos doordenken van alle dingen' gaat het om de manier waarop de adel zichzelf een verleden schept, om de stormachtige familie die de historici vormen, om de lessen in de vaderlandse geschiedenis die de jonge Wilhelmina kreeg, om de droom van de Renaissance die geschiedschrijvers als Michelet, Burckhardt en Huizinga koesterden, en om nog veel meer. Telkens weer blijkt dat de geschiedenis chaos in het hoofd is – een rammelend geheugen, dat niet redeneert, maar associeert.geschiedenis
Klaas van Berkel
Een en al illusies
De mens bouwt zijn bestaan op illusies. Maatschappelijk succes, wetenschappelijke kennis, vriendschap, een gemeenschap waar we bij horen, onze identiteit – vroeg of laat komen we erachter dat we ons een voorstelling hebben gemaakt van iets wat niet bestaat. En als we het niet zelf ontdekken, komt er wel een historicus die aantoont dat alles maar een illusie was. Klaas van Berkel is zo’n historicus. Gedurende zijn loopbaan heeft hij menigmaal zulke ‘ontdekkingen’ gedaan en in deze bundel zijn tien essays van zijn hand verzameld die rond deze thematiek cirkelen. Over een natuurfilosoof die dacht dat hij bevriend was met René Descartes, maar merkt dat die vriendschap niets waard is als de Fransman niet wil erkennen iets van anderen te hebben overgenomen; een zeventiende-eeuwse vernufteling die denkt dat hij in Rome iets tot stand kan brengen waartoe de Italianen zelf niet in staat zijn; een achttiende-eeuwse filosoof die waarschuwt tegen de zoektocht naar het onbekende Zuidland; een twintigste-eeuwse socioloog die de werkelijkheid achter de verschijnselen wil weergeven maar moet ervaren dat dat niet kan. Maar steeds blijft de vraag: als onze wereld op illusies berust, hoe komt het dan dat we op basis daarvan toch iets van beschaving hebben opgebouwd?filosofie & religie
Bert Aalbers
De ware Judas
De tekst van het ontdekte Evangelie van Judas is aan de wereld gepresenteerd. Het Koptische geschrift uit de 3e of 4e eeuw is een vertaling van een Grieks manuscript rond 100 AD. Het gnostische evangelie vertelt het verhaal van Jezus met Judas in de hoofdrol. En volgens dit Judasevangelie was Judas helemaal geen verrader, maar een held. Maar klopt dat wel? Bert Aalbers gaat op zoek naar de ware Judas. Hij doet dit aan de hand van teksten uit de vier evangeliën en het recent ontdekte Judas-evangelie. En stuit daarbij op diverse Judasbeelden. Een ding wordt duidelijk. Het bestaande beeld van Judas is duidelijk aan een retouche toe.geschiedenis
Herman Pleij
De eeuw van de zotheid
In de zestiende eeuw biedt de zot een aantrekkelijk houvast om van alles te regelen. Zo schept hij luidruchtig vertier dat de gevreesde melancholie kan dempen. Verder slaat hij door zijn gebrek aan wijsheid de grootste onzin uit, die ook benut kan worden om vileine kritiek te uiten: het is toch maar een gek die het zegt... Daarom nemen vorsten, stadsbesturen en schutterijen een zot in dienst om lucht te kunnen geven aan oplopende spanningen. Bovendien kan deze beroepsdwaas fungeren als antimodel voor de beschavingsidealen van de bourgeoisie. Wild gebarend op zijn stokpaardje demonstreert hij elk gebrek aan beheersing en goede manieren. Hij is de kampioen van het onderbuikse dat voor de beschaafde elite nu juist om de hoogste controle vraagt. Maar daarnaast is er ook de onnozele zot die door elk gebrek aan geleerdheid juist in staat blijkt tot wijsheid van de meest onbevangen soort. Om al die redenen worden professionele zotten en echte gekken in deze eeuw van de gevestigde burgermacht naar hartenlust uitgebuit? Niet zelden geïnspireerd door de onsterfelijke zot van wie Erasmus de lof gezongen heeft. Al deze aspecten van de nar worden met verve geschetst in De eeuw van de zotheid.