Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Kunst/Muziek/De Zuiderzeeballade en andere liederen van de Zuiderzee
De Zuiderzeeballade en andere liederen van de Zuiderzee
20 liederen van de Zuiderzee
Oorspronkelijke prijs was: € 9,95.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
De Zuiderzeeballade (1959) is zonder twijfel het populairste lied over de voormalige Zuiderzee, een levenslied vol emotie tegen het decor van de afsluiting en inpoldering van deze binnenzee. De twintig titels die bij elkaar zijn gebracht in ‘De Zuiderzeeballade en andere liederen van de Zuiderzee’ hebben één ding met elkaar gemeen: ze gaan over de Zuiderzee. Het zijn liederen met verhalen over het vissersleven, verslagen van historische gebeurtenissen, zeemansliederen en shanties of muzikale eerbetonen aan bekende plaatsen rond de voormalige binnenzee.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Roger Cremers
World War Two Today
Op uiteenlopende plaatsen in Europa, onafhankelijk van elkaar en los van officiële bijeenkomsten, zoeken burgers naar nieuwe manieren om de Tweede Wereldoorlog te herdenken. Nu steeds minder mensen de oorlog hebben meegemaakt, gaan mensen actief op zoek naar een eigen beleving daarvan. Fotograaf Roger Cremers verwonderde zich hierover toen hij voor het eerst Auschwitz bezocht. Het voormalige concentratiekamp leek wel een recreatiegebied. NRC Handelsblad plaatste de serie en Cremers won er een 1ste prijs mee bij World Press Photo 2009. Ook in het buitenland maakten de beelden veel los. Van Normandië tot aan de Krim, Cremers bezocht er historische plaatsen en besefte dat de scheidslijn tussen herdenken en recreëren aan het vervagen is. Hij fotografeerde meerdere evenementen waarbij gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog worden nagespeeld, in vol ornaat en op de historische plek. Diep in Rusland sprak hij met amateurarcheologen; twintigers die in hun vrije tijd naar overblijfselen van duizenden anonieme slachtoffers van de Slag om Stalingrad zoeken om hen alsnog een laatste rustplek te bezorgen. In 'World War Two Today' legt Cremers de tegenstellingen vast: mensen die tot op de dag van vandaag een onuitsprekelijk leed met zich meedragen, toeristenbussen op weg naar een volgende bezienswaardigheid en mensen die er genoegen in scheppen om de oorlog na te spelen.kunst
Louis Grijp
De kist van Pierlala
Eeuwenlang werden straatliederen op markten en pleinen gezongen. Straatzangers brachten een scala aan liederen ten gehore, van moord en rampliederen tot vaderlandse klassiekers, van sentimentele krakers tot bijtende spotliederen. Populaire liedjes verschenen op gedrukte liedbladen die op straat werden verkocht. In de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw ontstonden twee omvangrijke verzamelingen van de straatliedjes, die nu bewaard worden door de Koninklijke Bibliotheek en het Meertens Instituut. De meeste liedjes werden geschreven op bestaande melodieën, die door iedereen konden worden meegezongen. Ze zaten in het geheugen van de Nederlanders. De populairste straatliederen zijn nu samengebracht in De kist van Pierlala. Voor ruim anderhalf miljoen Nederlanders die regelmatig in koorverband zingen (van smartlap tot Matthäus Passion) is er bij een groot deel van de liederen bladmuziek toegevoegd.
kunst
Joris van Casteren
Het Station
Amsterdam Centraal is veel meer dan alleen een station. Het is een stad in een stad waar elke dag duizenden mensen aankomen en vertrekken, winkelen en werken. Een fascinerend bedrijf dat nooit stilstaat. Een plek vol verhalen, verwachtingen en teleurstelling. Reizigers, medewerkers, bestuurders, aannemers, passanten: allemaal hebben ze een eigen band met het station.Joris van Casteren kan als geen ander beschrijven welke mensen het station bevolken. Ogenschijnlijk terloopse gebeurtenissen krijgen in zijn reportages een cruciale betekenis. Met een onnavolgbare nieuwsgierigheid schrijft hij over de mensen die hij tegenkomt. Dit jaar bestaat het station 125 jaar, het reizen per trein 175 jaar.Recensie: Nieuwe Revu
Niet dat het [boek Het Station van Joris van Casteren] hem [mijn collega] zal overhalen de auto vaker voor tram, bus, trein, metro of pont te verruilen, die indruk heb ik niet, maar hij leert wel een nieuws stadsdeel kennen: het Centraal Station. Daarbij speelt het ov slechts een bijrol in het boek. Van Casteren is met zijn nieuwsgierige aard achter de 'bevolking' van het station aangegaan. Beveiligers, beambten van allerlei soort, loketmedewerkers, zwervers en natuurlijk degene waar het op dit knooppunt om draait: de reiziger.Anekdotisch wordt er een wereld aan weetjes voor het voetlicht gebracht en op die manier een beeld geschetst van enkele markante, belangrijke of terugkerende individuen uit de ongeveer 250.000 mensen die het station dagelijks gebruiken, er werken of zelfs wonen.kunst
