Laurent Busine
De man, de draak en de dood
De glorie van Sint-Joris
Oorspronkelijke prijs was: € 45,00.€ 19,90Huidige prijs is: € 19,90.
De draak en Sint-Joris zijn twee ficties die het tegen elkaar opnemen in een gevecht dat, ongeacht het tijdperk, kan worden uitgebeeld zonder naar een specifiek symbool te verwijzen. Zo kan het motief van Sint-Joris en van de draak zich blijven verspreiden en wijzigen, en aldus bewijst het dat het niet alleen het christelijke gedachtegoed kan uitdrukken, maar ook de uiteenlopende interpretaties die de kunstenaars en de mensen aan het thema geven.
Gerelateerde producten
kunst
Modern
Deze publicatie werpt nieuw licht op negentiende- en vroeg twintigste-eeuwse beeldend kunstenaars en ontwerpers die niet alleen voor de elite wilden werken, maar zoveel mogelijk mensen wilden bereiken. Europese kunstenaars die vonden dat hun winst aan individuele vrijheid was betaald met verlies aan directe betrokkenheid bij de samenleving, richtten zich op gemeenschapskunst. Geëngageerde ontwerpers lieten zich inspireren door technologische en maatschappelijke vernieuwing. Goed vormgegeven gebruiksvoorwerpen zouden een positieve invloed hebben op de mens en zijn omgeving. Het is een verhaal over de verbondenheid van esthetiek en ethiek en over de manier waarop het streven om modern te willen zijn zich ontwikkelde tot het modernisme. Daarbij komt ook de wisselwerking tussen Europese en buiten-Europese kunst en vormgeving aan de orde. Met werk van onder anderen R.W. Winfield, Michael Thonet, William Morris, Vincent van Gogh, Kawanabe KyÅsai, Jozef Israëls, George Hendrik Breitner, Suze Robertson, Suzanne Valadon, Jan Toorop, H.P. Berlage, Gerrit Rietveld, Marcel Breuer, Margaret Bourke-White, Fernand Léger en A.M. Cassandre. Deze werken worden vergezeld door een selectie objecten uit de Democratische Republiek Congo, Fiji, Iran, Indonesië, Japan, Nieuw-Guinea en Suriname, gemaakt door kunstenaars en ontwerpers van wie we de namen helaas niet kennen.kunst
Marjanne Hulsman
Bouwen op de grens – Zuid
Gids voor de funeraire architectuur in Nederland. Deel Zuid. 'In die Kerkhoflaan... ik word hier altijd luguber. Hoe ben je hier toch komen wonen, zeg... tussen twee kerkhoven in?' Aldus Louis Couperus in De boeken der kleine zielen. In Couperus' tijd hadden kerkhoven het stempel van lugubere, ongezonde plekken die men liever meed. Dat taboe is de laatste decennia gedeeltelijk verdwenen, maar de meeste mensen komen alleen op dodenakkers en in crematoria ter gelegenheid van een uitvaart. Mede daarom zijn de meeste bouwwerken op begraafplaatsen onbekend, zowel bij het grote publiek als bij de vakmensen uit de bouwwereld. Bouwen op de Grens – het vierdelige standaardwerk voor de funeraire architectuur in Nederland – ontsluit het gevarieerde, veelal verborgen arsenaal aan gebouwen op kerkhoven en begraafplaatsen. Alle gidsen hebben een algemeen deel met veel informatie over deze bijzondere bouwkunst, en een specifiek deel met een catalogus en registers. De catalogi in dit deel (deel Zuid) beschrijven de bestaande gebouwen in de provincies Limburg, Noord-Brabant en Zeeland. Bijvoorbeeld de imposante kapel naar ontwerp van Joh. Kayser op de gemeentelijke begraafplaats aan de Tongerseweg te Maastricht, en de hypermoderne uitvaartgebouwen in Tholen en in Roosendaal. Dat en alles wat daartussen ligt aan gebouwen op begraafplaatsen in de drie provincies is te vinden in deel Zuid van Bouwen op de Grens. De uitgave bevat ook een plaatnamenregister, een literatuurlijst en een uitgebreide index van alle vermelde architecten en architectenbureaus.kunst
Wolfgang Laib
Wolfgang Laib (Metzingen, Duitsland 1950) woont en werkt in Hochdorf. Met natuurlijke, maar in de kunst ongewone materialen als bijenwas, melk, stuifmeel en rijst maakt Laib werk dat bijna sacraal aandoet. Zijn oeuvre heeft een cyclisch karakter: ieder type werk wordt steeds opnieuw gemaakt, maar de kring van werken breidt zich uit. Laibs werken hebben in al hun kwetsbaarheid iets tijdloos en eeuwigs. Ze verwijzen naar de schoonheid en kostbaarheid van dingen die er gewoon zijn en tegelijkertijd naar primaire, weinig excessieve levensbehoeften. In het zuiden van Duitsland leidt Laib een enigszins teruggetrokken leven. Het met de hand verzamelen van stuifmeel is een tijdrovend karwei en door het volgen van de bloei van verschillende planten en bomen (zoals paardebloem, boterbloem en den) is hij een goed deel van het jaar aan de omgeving gebonden. Maar zoals het ritme van de seizoenen zich zowel herhaalt als steeds weer nieuw is, zo blijven ook de elementaire handelingen die voor het maken van zijn werken noodzakelijk zijn voor Laib van betekenis: 'Ik heb de melk al zo vaak uitgegoten en het stuifmeel al zo vaak uitgezeefd, de ervaring blijft echter altijd nieuw. Het is iets dat je nog nooit eerder gezien hebt, een realiteit waarvan je niet kunt geloven dat het werkelijkheid is.' Tentoonstellingscataloguskunst
