De Limburgse mijnbouw

Bijna 50 jaar geleden, in 1967, werd met de sluiting van de Maurits bij Geleen, de grootste steenkoolmijn in Zuid-Limburg, de doodsklok geluid voor de mijnindustrie. Die dramatische beslissing heeft Limburg bepaald niet onberoerd gelaten. Immers de verbondenheid met de steenkool liep door alle lagen heen, en de sociale en economische gevolgen waren niet gering. Hoewel er sedertdien verschillende publicaties juist over de gevolgen van de sluiting zijn verschenen, is er niet eerder een boekwerk verschenen dat zozeer – en voor een groot publiek – tot de verbeelding spreekt. Dit boek voorziet in een lacune: een fraai verzorgd fotoboek, dat in schitterende beelden herinneringen oproept aan, en inzicht geeft in, de technische aspecten van de Limburgse steenkoolmijnen. De auteur maakte een selectie uit meer dan 8000 foto’s. De tekst behandelt in kort bestek de belangrijkste ontwikkelingen van de Zuid-Limburgse mijnbouwindustrie, van de opkomst tot de ondergang. De unieke foto’s brengen de tekst tot leven.Een apart hoofdstuk wordt gewijd aan de aanleg en inrichting van een mijn. Bij het bekijken van de foto’s valt op dat er de laatste decennia enorm veel veranderd is in het Zuid-Limburgse landschap. De sporen van de mijnbouw zijn bovengronds nagenoeg uitgewist en tegenwoordig doet weinig meer herinneren aan een industrie die voor Limburg zo ingrijpend is geweest. Terecht mag dit boek beschouwd worden als een uitzonderlijk document over, en een eerbetoon aan, de Limburgse mijnwerkers.