Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Literatuur & thrillers/Dagboek 1946-1949
‘Ik schrijf om te leven,’ schreef ooit Max Frisch. Hij werd in 1911 in Zürich geboren, en studeerde Duitse taal en letterkunde in dezelfde stad. Na de dood van zijn vader moest hij zijn studie afbreken, en verdiende hij zijn geld als journalist. In 1934 schreef hij de roman Jürg Reinhart. Nadat hij twee jaar later met een studie architectuur was begonnen, verbrandde hij echter al zijn manuscripten en besloot hij nooit meer te schrijven. Gelukkig hield hij zich niet aan zijn woord.
Gerelateerde producten
literatuur & thrillers
Italo Svevo
Een man wordt ouder
‘Een man wordt ouder’ is de tweede van de drie grote romans van Italo Svevo en verteld het verhaal van Emilio, een vrijgezel met literaire ambities, die verliefd wordt op de beeldschone, maar simpele, enigszins ordinaire Angiolina. Hij dicht haar alle eigenschappen toe van de grote heldinnen uit de literatuur, maar geleidelijk verlaagt hij zich steeds meer tot haar niveau. Wanneer zijn ongetrouwde, en door hem verwaarloosde zuster Amalia sterft, ziet hij in hoe armzalig en zelfzuchtig zijn liefde is geweest en geeft hij Angiolina op. Hij trekt zich weer terug in zijn eigen dromen en vage ambities, waarbij de beelden van Angiolina en Amalia zich vermengen - de schoonheid van het meisje van twijfelachtige zeden en de deugdzaamheid van de oude vrijster.Recensie 'Een man wordt ouder' (Senilita) is de tweede van de drie grote romans van Italo Svevo (pseudoniem van Ettore Schmitz, Triest 1861-1928) en had bij verschijnen in 1898 weinig succes. Eerst in 1923, aangemoedigd door Joyce, schreef Svevo weer een roman, 'Bekentenissen van Zeno'. Niet alleen in Italië, maar ook daarbuiten, is er sindsdien sprake van een Svevo-revival. Deze roman speelt zich af in Triest en beschrijft de ups en downs in de relatie tussen Emilio, een vrijgezel, en een jong, mooi en lichtzinnig meisje, Angiolina, dat het met de zeden en de trouw niet zo nauw neemt. De grote kracht van het verhaal ligt, zoals steeds bij Svevo, in zijn psychologische beschrijvingen. De taal is conventioneel, wat ouderwets. De vertaling van Jenny Tuin behoeft geen aanbeveling: zij weet de sfeer van Svevos werk uitstekend weer te geven.Metagegevens • Prometheus Bert Bakker – NRC • Paperback • 216 pagina’s • ISBN 9789085104339 • NUR: 302- vertaalde literaire roman, novelle • Genre: psychologische roman • Trefwoorden: mannenleven, psychoanalyse, ItaliëAuteur Italo Svevo (19 december 1861, Triëst - 13 september 1928, Motta di Livenza), een pseudoniem van Aron Hector (Ettore) Schmitz, was een Italiaans schrijver. Svevo was een schrijver van romans, novellen, toneelstukken en korte verhalen. Daarnaast was hij ook zakenman. Svevo, van Joodse afkomst, werd geboren als zoon van een Duitse vader, Francesco Schmitz, en een Italiaanse moeder, Allegra Moravia. In 1873 vertrok hij naar Duitsland om zich de Duitse taal eigen te maken en het was tijdens deze periode dat hij in aanraking kwam met en zich ging interesseren voor de literatuur. In 1878 keert hij terug naar Triëst om te studeren. Na twee jaar moet hij echter vanwege de financiële situatie zijn studie opgeven en gaan werken bij een bank. Hij heeft echter zijn voorliefde voor literatuur niet kunnen onderdrukken. Hij kwam vaak in de bibliotheek en ging zich steeds meer interesseren voor negentiende-eeuwse Franse schrijvers en de filosofie van Arthur Schopenhauer.Uitgeverij Het fictie-fonds van Prometheus heeft een indrukwekkende lijst grote schrijvers onder zijn vleugels. Dat zijn beroemde Nederlandstalige auteurs als Connie Palmen, Maxim Februari, Griet Op de Beeck, Herman Brusselmans, Jean Pierre Rawie, Menno Wigman en Tom Lanoye, maar ook gevierde buitenlandse schrijvers als Umberto Eco, Tom Wolfe, Michael Cunningham, Sandro Veronesi, Jonathan Franzen, Jeffrey Eugenides en Zadie Smith.literatuur & thrillers
Berengere Cournut
Gelukkig geboren in de woestijn
De Hopi vormen een Amerikaans inheems volk dat al eeuwenlang op de dorre plateaus van Arizona leeft. Onderworpen aan de beperkingen van een woestijngebied hebben ze buitengewone overtuigingen ontwikkeld die leven en dood, licht en donker, geesten, dieren en mensen samenbrengen. In Gelukkig geboren in de woestijn volgen we een jong meisje en haar bewustwording in een wereld die een tegenpool van de onze is. We maken kennis met de rituelen en gebruiken van haar clan die ons aanvankelijk onbekend zijn, maar die we door de pen van Bérengère Cournut in ons hart sluiten. En dwars door de bijna heilige band met de natuur volgen we ook de ontwikkeling van een kind en haar zintuiglijke openstelling voor de wereld. Bérengère Cournut, die zelf lange tijd met de Hopi woonde, brengt met deze roman een schitterende ode aan de menselijke omgang met de natuur, met de elementen en met de ander. Bérengère Cournut (1979) is een Franse schrijfster die in 2020 doorbrak met haar roman Van steen en been, die in Frankrijk de Prix du roman Fnac won. Er zijn meer dan 100.000 exemplaren van verkocht. "De natuur is de indringende en alom aanwezige hoofdpersoon - prachtig maar immens angstaanjagend. (...) Wie het met haar aan de stok krijgt, komt nog voor verrassingen te staan." - NRC Handelsblad "Je raakt volledig in de ban van deze roman vol sneeuw en ijs, een kunststukje van vertaler Martine Woudt." - DE VOLKSKRANT "Verplichte kost voor liefhebbers van ontberingsverhalen." - De Morgen "Door middel van een dappere hoofdpersoon laat deze vurige roman de oude manier van leven van de Inuit ontdekken, tussen baai en berg, fjorden en toendra's, ijsbergen en kliffen." - Le Mondeliteratuur & thrillers
Antonio Lobo Antunes
Paardenschaduw op zee
Met huishoudster Mercília scharen Beatriz, João, Ana en Francisco zich op paaszondag rond het sterfbed van hun moeder. Afwisselend vertellen ze elk hun levensverhaal, dat met de andere kruist en overlapt. Beatriz heeft twee mislukte huwelijken achter de rug; João, moeders oogappel, is een pedofiel en durft niet uit te komen voor zijn homoseksualiteit; Ana is de slimste maar drugsverslaafd, en Francisco probeert, niet zonder eigen belang, als enige iets te redden van het familiekapitaal. Maar dat blijkt een onmogelijke opgave. Ten slotte neemt ook nog de weggestopte bastaardzoon het woord.Recensie
Deze roman van de bekende Portugese psychiater en auteur (1942) is gesitueerd in Ribatejo, in de boerderij van het gezin Marques, dat eens veel geld verdiende met het fokken van paarden en stieren. Het is paaszondag, de moeder ligt op sterven en rond haar bed vertellen de kinderen hun levensverhalen. De verbitterde Beatriz moest wegens een zwangerschap vroeg trouwen en heeft twee mislukte huwelijken achter de rug. Ana, de slimste, is drugsverslaafd. Joao is pedofiel en zoekt jongetjes in Parque Eduardo VII. Rita is vroegtijdig aan kanker overleden. De kwaadaardige Francisco probeert met geweld het fortuin´ van de familie in zijn bezit te krijgen. Maar veel is daar niet van over, mede door de gokverslaving van de (overleden) vader, met zijn obsessie voor het getal 17. Mercilia, ex-huishoudster en oude vrijster, kent alle familiegeheimen, zoals het bestaan van een anonieme, voor iedereen verborgen gehouden bastaardzoon. Wrange, psychologisch razendknappe, beeldende, polyfone roman over de financiele en morele ondergang van een grote familie, met een bijzondere structuur en stijl.literatuur & thrillers
