Bart Middelburg
Riphagen
De Amsterdamse onderwereld 1940-1945
€ 16,50 Oorspronkelijke prijs was: € 16,50.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
Dries ‘Al Capone’ Riphagen, in de jaren dertig een leidende figuur in de Amsterdamse onderwereld, heeft in de Tweede Wereldoorlog volgens schattingen zeker tweehonderd mensen de dood in gejaagd. Riphagen is echter nooit berecht: nadat hij in mei 1945 was gearresteerd, vluchtte hij in 1946 via Spanje naar Argentinië. Hij overleed in 1973 in Zwitserland. Officieel is nooit opgehelderd hoe Riphagen zijn straf kon ontlopen. Oud-Parool-verslaggevers Bart Middelburg en René ter Steege reconstrueren in dit boek de levensloop van een van de grootste Nederlandse oorlogsmisdadigers, met als schokkende conclusie: Riphagen ontsnapte met hulp van de leiding van het Bureau Nationale Veiligheid, de voorloper van de Binnenlandse Veiligheidsdienst.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Marjolein Bax
Een wrang feest
Op 5 mei 1945 leek heel Nederland eindelijk officieel bevrijd. Maar terwijl de vlaggen tevoorschijn kwamen, waren er nog steeds veel Duitse soldaten en collaborateurs en dat leverde spanningen op. Een Joodse onderduikster, die na lange jaren verstopt te hebben gezeten naar buiten keek, werd het slachtoffer van weer een ander vuurgevecht. Elders werd een verzetsstrijdster dodelijk getroffen door een kogelregen dwars door haar voordeur. De schietpartij op de Dam, waarbij 32 mensen omkwamen, is het bekendste tragische incident van de Bevrijdingsdagen. Maar tijdens haar onderzoek in vele, vaak lokale, bronnen ontdekte journalist Marjolein Bax dat in de chaotische dagen tussen 4 en 8 mei nog veel meer dramatische confrontaties plaatsvonden tussen de Duitsers en onder andere de Binnenlandse Strijdkrachten. Het is een relatief onbekend gegeven dat meer dan tweehonderd mensen het leven verloren tijdens de bevrijding. In 'Een wrang feest' laat Bax met hun verhalen zien hoe moeilijk het is om de overgang van bezetting naar vrijheid te maken. Balanspap - 288 blz
geschiedenis
Maarten-Jan Dongelmans
De dood van Hitler
30 april 1945: Hitler sterft door zelfmoord in een ondergrondse bunker in het verwoeste hart van Berlijn. Dit wordt nu – ruim 75 jaar later – door historici als vaststaand feit geaccepteerd, hoewel er zelfs nu nog stemmen opgaan, die de dood van Hitler ontkennen. Of tijd en plaats, of zijn zelfmoord betwijfelen. De omstandigheden van zijn dood zijn zeker niet allemaal opgehelderd. Vooral wat er met zijn lijk is gebeurd blijft in nevelen gehuld. In ‘De dood van Hitler’ wordt getracht door een combinatie van de gebruikelijke bronnen en literatuur met de nieuwere gegevens meer zicht te krijgen op wat er in werkelijkheid heeft plaatsgevonden. Het verhaal zet zich daarom tot in de jaren van ons decennium voort. Hitlers einde is niet los te maken van zijn persoon en zijn opkomst. Het begint met zijn prilste jeugd en aandacht besteedt aan zijn lichamelijke en geestelijke conditie. Was de Führer gek, of ongeneeslijk ziek? Het einde van Hitler valt evenwel ook niet te begrijpen zonder het te situeren in de gebeurtenissen van de laatste maanden, die Hitler in steeds meer door de Russische legers bedreigde en zwaar gehavende Berlijn doorbrengt. Aan deze setting is daarom een groot deel van dit boek gewijd. Vele vragen bleven tot nu toe onbeantwoord: Hoe stierf de man die zelf miljoenen mensen had laten sterven? Amsterdam University Presspap - 160 blz
geschiedenis
Willem Meiners
De verliefde president
'De verliefde president' een uiterst origineel verhaal over moed, overmoed, overspel, chantage en een man die net te laat kwam en te vroeg verdween, en met zijn beleid stond aan de wieg van de roaring twenties stond. Honderd jaar geleden stond Amerika er niet goed voor. Er was massale werkloosheid, de Eerste Wereldoorlog en de Spaanse griep hadden een miljoen Amerikaanse levens geëist en de schatkist was leeg. Tegen deze achtergrond slaagde Warren Harding, hoofdredacteur van een regionale krant, erin president van de Verenigde Staten te worden. Harding was, met name onder vrouwen, ongekend populair. Met zijn beleid stond hij aan de wieg van de roaring twenties: een dansende samenleving die zich in sommige ogen te buiten ging aan de charleston en verboden cocktails. Ineens schalde er jazzmuziek in het Witte Huis. Bijna iedereen vond weer een baan en een dak boven het hoofd. Miljoenen mensen begonnen kranten te lezen. Ze zagen films, kochten radio's, grammofoons, ijskasten en auto's. Toen Harding in 1923 plotseling overleed, stonden er negen miljoen mensen langs het spoor om afscheid van hem te nemen. Zes jaar na Hardings dood brak de Grote Depressie uit, gevolgd door de Tweede Wereldoorlog. Iedereen vergat de oud-president. Was hij zijn tijd te ver vooruit met zijn opvatting dat black lives matter? Was het omdat hij verliefd werd op zijn buurvrouw? Of gingen politici en historici in retrospectief op zoek naar een zondebok nadat er zo ruw een einde was gekomen aan de feestvreugde? Op basis van uniek archiefmateriaal, waaronder Hardings onlangs geopenbaarde liefdesbrieven, brengt Willem Meiners de vergeten president weer tot leven. Balanspap - 304 blz
geschiedenis
Cees Fasseur
Dubbelspoor
Tussen de boortorens op Borneo werd Cees Fasseur geboren, om tijdens de oorlog met zijn moeder en zijn zusje in het jappenkamp terecht te komen. In juni 1946 ging hij op zijn zevende voor het eerst naar Nederland. Na zijn studietijd in Leiden was hij bijna een kwarteeuw werkzaam bij het ministerie van Justitie in Den Haag, waar hij Van Agt ontmoette als kamergenoot en minister. Als raadadviseur voor de wetgeving was hij betrokken bij het abortusvraagstuk, de euthanasie, de politieorganisatie, de excessen-nota en andere politieke kwesties die nog altijd in de belangstelling staan. Rond zijn vijftigste besloot hij de overstap te maken naar de professionele geschiedschrijving. Op uitnodiging van koningin Beatrix werd hij de biograaf van Wilhelmina en schreef daarna een boek over het huwelijk van haar ouders. Als eerste kreeg hij onbeperkt toegang tot het Koninklijk Huisarchief, dat voor andere historici nog altijd gesloten is. Spottend werd hij wel 'de hofbiograaf' genoemd. Waarom werd juist hij gevraagd? Hoe dacht hij zelf over zijn taak en wat komt bij het schrijven van zulke biografieën verder allemaal kijken? Ook daarvan doet hij in deze levendig vertelde herinneringen verslag. 'Dubbelspoor' sluit af met zijn belevenissen als lid van de commissie van toezicht op de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten en zijn lidmaatschap van de commissie-Davids, die in 2009 onderzoek deed naar de Nederlandse besluitvorming inzake Irak. Balanspap - 368 blz