Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Literatuur & thrillers/De sandelhoutstraf
Die ochtend had mijn schoonpa nog niet in zijn ergste dromen kunnen vermoeden dat hij over zeven dagen door mijn handen zou sterven.’ Zo begint het verhaal van de voluptueuze Sun Meiniang en de vier mannen in haar leven: haar echtgenoot, minnaar, vader en schoonvader. Haar vader, de ster van de lokale volksopera, leidt de opstand tegen de westerlingen. Wanneer hij wordt veroordeeld, is het haar schoonvader die de straf zal toedienen: een langzame, gruwelijke dood.
Gerelateerde producten
literatuur & thrillers
Italo Svevo
Een man wordt ouder
‘Een man wordt ouder’ is de tweede van de drie grote romans van Italo Svevo en verteld het verhaal van Emilio, een vrijgezel met literaire ambities, die verliefd wordt op de beeldschone, maar simpele, enigszins ordinaire Angiolina. Hij dicht haar alle eigenschappen toe van de grote heldinnen uit de literatuur, maar geleidelijk verlaagt hij zich steeds meer tot haar niveau. Wanneer zijn ongetrouwde, en door hem verwaarloosde zuster Amalia sterft, ziet hij in hoe armzalig en zelfzuchtig zijn liefde is geweest en geeft hij Angiolina op. Hij trekt zich weer terug in zijn eigen dromen en vage ambities, waarbij de beelden van Angiolina en Amalia zich vermengen - de schoonheid van het meisje van twijfelachtige zeden en de deugdzaamheid van de oude vrijster.Recensie 'Een man wordt ouder' (Senilita) is de tweede van de drie grote romans van Italo Svevo (pseudoniem van Ettore Schmitz, Triest 1861-1928) en had bij verschijnen in 1898 weinig succes. Eerst in 1923, aangemoedigd door Joyce, schreef Svevo weer een roman, 'Bekentenissen van Zeno'. Niet alleen in Italië, maar ook daarbuiten, is er sindsdien sprake van een Svevo-revival. Deze roman speelt zich af in Triest en beschrijft de ups en downs in de relatie tussen Emilio, een vrijgezel, en een jong, mooi en lichtzinnig meisje, Angiolina, dat het met de zeden en de trouw niet zo nauw neemt. De grote kracht van het verhaal ligt, zoals steeds bij Svevo, in zijn psychologische beschrijvingen. De taal is conventioneel, wat ouderwets. De vertaling van Jenny Tuin behoeft geen aanbeveling: zij weet de sfeer van Svevos werk uitstekend weer te geven.Metagegevens • Prometheus Bert Bakker – NRC • Paperback • 216 pagina’s • ISBN 9789085104339 • NUR: 302- vertaalde literaire roman, novelle • Genre: psychologische roman • Trefwoorden: mannenleven, psychoanalyse, ItaliëAuteur Italo Svevo (19 december 1861, Triëst - 13 september 1928, Motta di Livenza), een pseudoniem van Aron Hector (Ettore) Schmitz, was een Italiaans schrijver. Svevo was een schrijver van romans, novellen, toneelstukken en korte verhalen. Daarnaast was hij ook zakenman. Svevo, van Joodse afkomst, werd geboren als zoon van een Duitse vader, Francesco Schmitz, en een Italiaanse moeder, Allegra Moravia. In 1873 vertrok hij naar Duitsland om zich de Duitse taal eigen te maken en het was tijdens deze periode dat hij in aanraking kwam met en zich ging interesseren voor de literatuur. In 1878 keert hij terug naar Triëst om te studeren. Na twee jaar moet hij echter vanwege de financiële situatie zijn studie opgeven en gaan werken bij een bank. Hij heeft echter zijn voorliefde voor literatuur niet kunnen onderdrukken. Hij kwam vaak in de bibliotheek en ging zich steeds meer interesseren voor negentiende-eeuwse Franse schrijvers en de filosofie van Arthur Schopenhauer.Uitgeverij Het fictie-fonds van Prometheus heeft een indrukwekkende lijst grote schrijvers onder zijn vleugels. Dat zijn beroemde Nederlandstalige auteurs als Connie Palmen, Maxim Februari, Griet Op de Beeck, Herman Brusselmans, Jean Pierre Rawie, Menno Wigman en Tom Lanoye, maar ook gevierde buitenlandse schrijvers als Umberto Eco, Tom Wolfe, Michael Cunningham, Sandro Veronesi, Jonathan Franzen, Jeffrey Eugenides en Zadie Smith.literatuur & thrillers
Penelope Mortimer
De pompoeneter
Een naamloze vrouw vertelt haar verhaal vanaf de bank van haar therapeut Ze is moeder van een aanzienlijk aantal kinderen en getrouwd met de succesvolle scenarioschrijver Jake. Op het platteland bouwen ze een glazen toren om nog 'lang en gelukkig' in te kunnen leven. Maar de realiteit is dat ze lijdt aan depressies terwijl ze dag in, dag uit moet zien om te gaan met een overspelige echtgenoot, therapiesessies, filmsterren, het huishouden, bejaarde ouders, boodschappenlijstjes, jeugdherinneringen en toekomstdromen. RecensieHoewel deze roman uit 1962 door velen als een voorbode van het feminisme wordt gezien, is de knappe, intelligente vrouw die haar leven vertelt amper te kwalificeren als direct slachtoffer van wie dan ook, behalve van haar onverklaarde verlangen huismoeder in een groot gezin te zijn. Na enkele scheidingen wordt zij verliefd op een vierde man, Jake, die ook haar kinderen uit vorige relaties wil liefhebben en onderhouden en nog meer kinderen met haar wil. Zij buit zijn kwaliteiten en zwakheden uit en dwingt hem zijn eigen wensdromen op te offeren.Zij vult haar leven met de zorg voor het gezin, gedreven door waandenkbeelden: die van de grote romantische liefde, eeuwige trouw en een perfecte jeugd voor de kinderen. Maar op een dag stort haar waanwereld in, ze kan alleen nog maar huilen en ze begint aan een serie sessies bij een psychiater, die het begin vormen van bekentenissen tegenover andere mannen en vrouwen die belangrijk waren in haar leven, reflecties en monologues interieurs. Ze zal alles doen om Jake te behouden, haar enige ambitie nog in een totaal chaotisch geworden bestaan.Zeer knap geschreven, deels autobiografisch psychologisch drama over de afbrokkeling van een typisch Europese, vrouwelijke waanwereld. IJzersterke dialogen, innemende personages.literatuur & thrillers
Tomas Lieske
Door de waterspiegel
Eva is een van de 2844 joodse kinderen die vlak voor de oorlog uit Wenen zijn gered en in een tehuis of pleeggezin terechtkwamen. Vanaf hun eerste ontmoeting vormen zij en Sebastian het gedroomde hartstochtelijke liefdespaar. Tijdens zijn werk bij een stuwmeer in Spanje is Sebastian getuige van een verkrachting. Hij durft niet in te grijpen. Wat volgt gooit alles ondersteboven: zijn liefdesverhouding met Eva, zijn werk als waterbouwkundig ingenieur, zijn beeld van het paradijs op aarde, zijn identiteit. Hij reist terug naar Leiden, naar Eva die hij al zo lang niet heeft gezien, maar hij komt er nooit aan. Terwijl zij wacht, raakt hij verstrikt in oponthoud. Toeval, ziekte, hilarische vergissingen, alles stapelt zich op tijdens een krankzinnige reis door Europa. Hij lijkt te stranden bij een blinde en invalide oorlogswees, die zijn verhaal beluistert maar die ook weet dat hij zelf het magistrale einde moet verzinnen.Recensie
Dit is een hallucinatorisch boek, ingewikkeld, met een grillige verhaallijn, maar groot. Verteller is een blinde, invalide oorlogswees, die – aangevuld door inkleuring door zijn fantasie – het verhaal doet over de liefde die in Oostenrijk ontstaat tussen een zoon van een hoedenmaker, die waterbouwkundig ingenieur wordt, en een joods meisje dat in de oorlog gered is door een nazistisch Hongaars familielid. orlogsleed, antisemitisme, liefde en het redden van kinderen sturen het verhaal. Wanneer de man in Spanje aan een stuwdam werkt, is hij getuige van een verkrachting. Hij verliest het spoor en zijn greep op de werkelijkheid en verdwijnt voor zijn vrouw. Er zijn vertakkingen in het verhaal en spiegelbeeldige voorstellingen die eindigen in een apocalyptisch slottoneel in Leiden. Deuren, dammen, dichtgetimmerde ramen, waterafscheidingen, onderwaterleven zijn belangrijke elementen in dit boek. Geïntensiveerde werkelijkheden stuiten op elkaar; de scheidingswand is dun; personages zijn pendant van elkaar, werelden lopen parallel. Een intrigerend en bezwerend boek.literatuur & thrillers
Pieter Aspe
Min 1
Een oude, rijke bankier, tevens lid van de exclusieve Bilderberggroep, wordt vermoord. Het spoort leidt naar een terreurorganisatie in Griekenland. Hubert Snoy et d'Oppeurs wist dat hij binnen luttele seconden zou sterven. In tegenstelling met de twee mannen die hem onder schot hielden, wist hij bovendien waarom. Hubert Snoy et d'Oppeurs was niet bang voor de dood, hij had een welgevuld leven achter de rug en zijn kinderen hadden net als hij een mooie carrière opgebouwd. Ludovic leidde een groot baggerproject in Qatar, Bernard was onlangs tot ambassadeur in Peru benoemd en Véronique had het tot verkoopdirecteur bij een internationaal gerenommeerd cosmeticabedrijf geschopt.Hij dacht met een zekere weemoed aan zijn vijf kleinkinderen, die hem allicht zouden missen, maar gelukkig nog te jong waren om er lang bij stil te staan dat de oude man die ze pappie noemden hen nooit meer zou knuffelen. Hij verzoende zich met God en bereidde zich voor op het hiernamaals, waar Marie al meer dan tien jaar op hem wachtte. Hij vroeg voor de laatste keer vergiffenis voor zijn zonden. God mocht barmhartig zijn, Hubert Snoy et d'Oppeurs was zich bewust van de ellende die hij zijn medemens had aangedaan. Dwarsligger 381