Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Biografieën/Lucassen
Lucassen (Amsterdam, 1939) is een van de belangrijkste hedendaagse Nederlandse kunstenaars. Hij was een van de wegbereiders van de Nieuwe Figuratie (1965-1980). Van meet af aan is Lucassen in zijn werk op zoek naar een balans tussen figuratie en abstractie. Zijn werk beschouwt hij als een persoonlijk systeem om harmonie en orde te schepen in de chaos van de wereld om hem heen. Hij gebruikt niet alleen figuren en vormen, ook woorden en getallen. Vanaf begin jaren tachtig ontwikkelde zijn stijl zich via abstract symbolisme naar wat hij zelf ziet als een synthesestijl. Ter gelegenheid van zijn 70e verjaardag en zijn 50-jarig kunstenaarschap wordt in het Stedelijk Museum Schiedam een overzichtstentoonstelling gehouden en verschijnt het boek Lucassen, waarin de ontwikkeling van zijn werk gedurende de laatste tien jaar zichtbaar wordt gemaakt. Journalist en criticus Ron Kaal, kunsthistoricus Peter van der Meijden en Lucassen zelf geven in afzonderlijke essays hun visie op de schilderijen, de assemblages en modifications van Lucassen en leggen relaties met het gehele oeuvre. in samenwerking met Stedelijk Museum Schiedam en Galerie Images in Den Haag tentoonstelling in Stedelijk Museum Schiedam van 13 december 2009 t/m 14 maart 2010
Gerelateerde producten
kunst
Bram Kempers
De schepping van Melle
Melle Oldeboerrigter (1908-1976) is ongetwijfeld één van de meest bizarre Nederlandse beeldend kunstenaars van de twintigste eeuw. Zijn werk wekte in de jaren vijftig tot zeventig zowel grote bewondering als totale afwijzing. Het laatste met name door de vaak erotische lading van zijn beelden, die in feite over Leven-Natuur en Dood-Verderf gaan. Niet voor niets noemde hij zichzelf een visionair schilder. Vaak werd zijn werk vergeleken met dat van de fantastische schilder Jeroen Bosch.Opgegroeid in een socialistisch arbeidersmilieu, werd zijn levensvisie bepaald door de crisistijd van de jaren dertig. Anarchisme, sociale bewogenheid en deelname aan het verzet tegen de Duitse bezetting zetten hem aan tot politiek en sociaal geëngageerde tekeningen.Hoe omstreden zijn werk was, blijkt uit het feit dat W. Sandberg in 1955 enkele schilderijen van hem weigerde voor een tentoonstelling in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Werkelijke erkenning volgde pas in de jaren zestig en zeventig, onder meer in 1972 met een grote overzichtstentoonstelling in datzelfde Stedelijk Museum.kunst
Jan Cremer, Wim van der Linden
Working class hero
Schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer (1940) stamt van vaderszijde uit een familie van hoefsmeden en beroepsmilitairen uit Pruisen en Hessen, zijn moeders familie is afkomstig uit Hongarije. Korte tijd volgde hij een opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Als schilder kreeg hij snel erkenning met zijn 'peinture barbarisme', intussen reist hij veel en woont overal.In het najaar van 1963 zwerven Jan Cremer en Wim van der Linden ieder weekend samen door Amsterdam. Wim van der Linden heeft een hok met een donkere kamer op Kattenburg, Jan Cremer heeft al een gezin en woont in de Jodenhouttuinen. De huizen die ze daar bewonen, zijn allang gesloopt. Amsterdam in 1963 is een stad in doodsnood. Het is alles sloop en verval. In die puingruwel staat Jan Cremer en kijkt hongerig in de lens.Op zijn drieëntwintigste heeft Jan Cremer een heel leven achter de rug, maar ondanks zijn successen als schilder is hij arm gebleven en noodgedwongen werkt hij in de haven. De Cremer die Wim van der Linden vastlegt, is hard op weg om van 'working class' tot 'working class hero' uit te groeien. Op alle foto's die Wim van der Linden in 1963 van hem maakt, is hij de belichaming van het nieuwe, van de dingen die komen gaan. Het icoon van de verandering wordt de foto van Jan Cremer op zijn Harley Davidson, de coverfoto van Ik Jan Cremer, dat in 1964 verschijnt. Daarna is alles anders.Wim van der Linden en Jan Cremer zullen nog tien jaar samen optrekken. Tussen 1963 en 1969 maakt hij zo'n duizend foto's van Jan Cremer, waarvan het grootste deel zich bevindt in het archief van Cremer. In dit boek zijn 80 door Jan Cremer uitgekozen foto's verzameld. Ze geven niet alleen een beeld van Jan Cremer, maar ze zijn ook een monument voor de vriendschap van twee kunstenaars, de schrijver en de fotograaf.geschiedenis
Eveline Koolhaas-Grosfeld
Tussen politiek en publiek
Politieke tekenaars zijn opiniemakers, net als de schrijvende pers. Het nieuws 'knedend' tot satire beïnvloeden zij de politieke opvattingen van het publiek. Beelden - direct als zij zijn - zijn vaak effectiever dan teksten, zo blijkt. Tekenaars geven, kortom, mede vorm aan het openbare politieke debat. In dit boek zijn ruim tachtig (spot)prenten uit de jaren 1880-1919 bijeengebracht. De auteurs laten hiermee op een nieuwe manier de relatie tussen politiek en publiek zien. Het was een tijd van grote veranderingen in de Nederlandse politiek. Nieuwe groeperingen als de confessionelen en socialisten sloegen een bres in het liberale bolwerk en brachten het buitenparlementaire politieke debat op gang. En terwijl op straat de roep om algemeen kiesrecht steeds luider klonk, werd binnen het parlement fel gedebatteerd over de onafwendbare grondwetsherziening. Al dit rumoer is te volgen op de afbeeldingen in dit boek. Omdat het publiek gedurende deze periode steeds meer betrokken raakte bij de politiek werd het voor parlementariërs belangrijk gekend te worden. Prenten waren hiervoor het medium bij uitstek, ook als zij de spot met je dreven. Want wie niet in beeld komt, bestaat niet. Eveline Koolhaas-Grosfeld is kunsthistoricus en werkzaam als zelfstandig onderzoeker en beeldredacteur. Schreef over de achttiende- en negentiende-eeuwse prentkunst in onder meer haar proefschrift 'De ontdekking van de Nederlander in boeken en prenten rond 1800' (Zutphen 2010) en het tijdschrift De Moderne Tijd. Marij Leenders is universitair docent en onderzoeker politieke en religie geschiedenis bij de Radboud Universiteit Nijmegen. Recente publicatie over politieke beeldcultuur samen met Andreas Biefang (red.): Erich Salomon & het ideale Parlement. Fotograaf in Berlijn en Den Haag, 1928-1940 (Amsterdam 2014).kunst
