Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Mens & maatschappij/Een heidens karwei
Rob Vreeken
Een heidens karwei
Erdogan en de mislukte islamisering van Turkije
Oorspronkelijke prijs was: € 23,50.€ 9,90Huidige prijs is: € 9,90.
Turkije islamiseert? Nee hoor, de Turkse samenleving wordt juist steeds seculierder. Hoewel de meeste mensen nog in God zeggen te geloven, trekken zeker jongeren zich steeds minder aan van de godsdienstige regels. De islam is op de terugtocht, zo ziet Rob Vreeken, correspondent in Istanbul. Zijn verhalen over vrouwen, lhbti, de moskee, seksualiteit, cultuur, de jeugd, verstedelijking, onderwijs, de hoofddoek en politiek doen het gangbare beeld van Turkije kantelen. Wat de seculiere Vader des Vaderlands Kemal Atatürk nooit echt lukte, gebeurt onder president Recep Tayyip Erdogan vanzelf, al diens pogingen Turkije conservatiever en islamitischer te maken ten spijt. Ook in Turkije is de samenleving maar ten dele maakbaar. Erdogan en zijn ak-partij hebben wat dat betreft gefaald.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Ad van Liempt
De roaring fifties
Ad van Liempt rekent aan de hand van een tiental pioniers af met het beeld dat niets gebeurde in de jaren vijftig. Juist de jaren van wederopbouw brachten vele belangrijke vernieuwingen met zich mee. Saai. Sloom. Duf. Om de jaren vijftig te beschrijven hebben we meestal genoeg aan woorden van één lettergreep. Maar dat beeld, vastgelegd in ons collectieve geheugen, is toe aan herziening. Steeds meer wordt duidelijk dat juist de jaren van wederopbouw allerlei belangrijke vernieuwingen met zich meebrachten, aangejaagd door visionaire, volhardende mensen met een vastomlijnd plan voor een betere toekomst. In 'De roaring fifties' rekent Ad van Liempt aan de hand van elf pioniers van de jaren vijftig af met het beeld van een benauwd decennium waarin niets gebeurde. Zo zorgde minister Jo Cals met de Mammoetwet voor een radicale herinrichting van het onderwijs. Waterstaatkundige Johan van Veen had de plannen voor de Deltawerken in 1953 al klaarliggen, wat de doorslag gaf bij de snelle realisatie ervan. Psychologe Mary Noordanus zette zich met hart en ziel in voor een vrije ontwikkeling van het kind, in een tijd dat veel gezinnen nog autoritair werden geleid. In Indonesië werd Mieke Bouman de heldin van miljoenen Nederlanders door landgenoten juridisch bij te staan in Soekarno's showprocessen. De Limburgse aannemer Egidius Joosten kreeg de KNVB op de knieën en dwong het betaalde voetbal af. En zangeres Pia Beck bracht de jazz onder de mensen en liet zien hoe je ook toen al een BN'er kon worden. Het zijn stuk voor stuk fascinerende persoonlijkheden, aan wie we veel te danken hebben en die ieder op hun eigen terrein duidelijk maken dat de jaren vijftig oneindig veel opwindender waren dan de meeste mensen tot nu toe dachten.mens & maatschappij
Cordelia Fine
Testosteron Rex
In het stenen tijdperk waren mannen avontuurlijke jagers die er baat bij hadden zo veel mogelijk vrouwen te bezwangeren om zo hun genen te verspreiden. Vrouwen bleven braafjes aan de haard en zorgden ervoor dat de kinderen overleefden. Die erfenis zit stevig in ons brein verankerd, en een overvloed (mannen) of tekort (vrouwen) aan testosteron bepaalt nog altijd grotendeels ons gedrag. Toch? In 'Testosteron Rex' ontkracht Cordelia Fine op overtuigende wijze de vele mythes rond sekse en gender die onze maatschappij in hun greep houden. Nee, vrouwen zijn niet noodzakelijk minder promiscue dan mannen. Nee, mannen zijn niet van nature minder zorgzaam. En nee, de internationale bankencrisis had niet vermeden kunnen worden als Wall Street meer vrouwelijke bankiers had geteld. De waarheid blijkt veel minder zwart-wit. Is testosteron nog altijd koning omdat dat biologisch zo is bepaald? Of omdat we het gewoon geloven? Zo ja, is het dan niet hoog tijd om deze dinosaurus eindelijk te begraven?mens & maatschappij
Maurits Barendrecht
Het papieren paleis
Ons verouderde rechtssysteem wankelt en staat veraf van ons begrip van rechtvaardigheid. Maurits Barendrecht en Maurits Chabot schetsen nieuwe routes naar een rechtspraak die mensen samenbrengt. 'Een helder, hartstochtelijk pleidooi voor de broodnodige vernieuwing van de rechtsstaat.' - Bas Heijne 'Het boek leest als een roman. [â¦] De grote waarde van het pleidooi van Barendrecht en Chabot is dat het kussen van de rechtspleging wordt opgeklopt.' Lucas Lieverse in de Volkskrant. 'Over de beperkingen van het recht en de stevige hervorming die er steeds maar niet komt. Ik vind het een belangrijk boek.' â Folkert Jensma in NRC Nieuwsbrief Recht en Onrecht 'Een krachtig boek over de noodzakelijke vernieuwing van de rechtsstaat.' â Den Haag Centraal 'Sommige boeken moet iedere advocaat lezen. Twaalf jaar geleden was dat The end of lawyers van Richard Susskind. Nu is dat Het Papieren Paleis van Maurits Barendrecht en Maurits Chabot. ⦠Het Papieren Paleis geeft voldoende aanknopingspunten en ideeën voor iedereen die de rechtsstaat een warm hart toedraagt, voor het vernieuwen van dat deel van de juridische dienstverlening waar zij invloed op hebben. Dus koop dit boek, lees het in een adem uit en ga ermee aan de slag.' â Advocatie.nl 'Aanrader.' â Financieel Dagblad, Nieuwe Boeken De Belastingdienst pakte mensen die toeslagen ontvingen hard aan, maar slaagt er niet in het leed recht te zetten. Bij medische missers staan artsen vaak langdurig in de beklaagdenbank, terwijl patiënten en hun families daar weinig mee opschieten. Veel mensen kampen met knagende conflicten dicht bij huis, zoals burenruzies, vechtscheidingen of ontslagzaken. Een juridisch oordeel lost meestal weinig op. Intussen treedt de ene minister na de andere topambtenaar af. Rechters zijn overbelast, het OM wordt geplaagd door schandalen, sociale advocaten gooien het bijltje erbij neer. Het recht is vastgelopen. De juridische wereld wankelt. Dat is niet verwonderlijk als je bedenkt dat onze procedures nog stammen uit de negentiende eeuw. De rechter vonnist en dan is er recht gedaan? Uit onderzoek blijkt dat ons rechtssysteem inmiddels veraf staat van hoe mensen rechtvaardigheid ervaren. Dat is alarmerend. In Het papieren paleis schetsen Barendrecht en Chabot nieuwe routes naar rechtvaardigheid. Die leiden hen van het Vredespaleis in Den Haag tot de kinderrechter, en van gidsland Rwanda tot Belgische vrederechters. Rechtspreken, concluderen ze, gebeurt niet óver, maar tússen mensen. Met een rechtspraak die mensen samenbrengt, in plaats van ze uit elkaar te spelen. 'Het boek leest als een roman. [...] De grote waarde van het pleidooi van Barendrecht en Chabot is dat het kussen van de rechtspleging wordt opgeklopt.' - Lucas Lieverse in de Volkskrantmens & maatschappij
