Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Mens & maatschappij/Zo slim als de natuur
Gunter Pauli
Zo slim als de natuur
Twaalf revolutionaire manieren om voedsel en energie te produceren
€ 22,99 € 7,90
Een overvloed aan voedsel en energie, voor tien of zelfs twaalf miljard mensen, zonder de natuur aan te tasten: dat is het grootse perspectief dat in ‘Zo slim als de natuur’ wordt geschetst. Zelfs herstel van schade aan de natuur is mogelijk en er kunnen miljoenen banen gecreëerd worden door anders naar ecosystemen te kijken, door de beschikbare ruimte en bronnen beter te benutten. Gunter Pauli onderscheidt twaalf trends in de transformatie van economie en samenleving. ‘Zo slim als de natuur’ laat zien dat de schaal van verduurzaming veel groter kan zijn dan we ooit voor mogelijk hebben gehouden.
Gerelateerde producten
kunst
Joris van Casteren
Het Station
Amsterdam Centraal is veel meer dan alleen een station. Het is een stad in een stad waar elke dag duizenden mensen aankomen en vertrekken, winkelen en werken. Een fascinerend bedrijf dat nooit stilstaat. Een plek vol verhalen, verwachtingen en teleurstelling. Reizigers, medewerkers, bestuurders, aannemers, passanten: allemaal hebben ze een eigen band met het station. Joris van Casteren kan als geen ander beschrijven welke mensen het station bevolken. Ogenschijnlijk terloopse gebeurtenissen krijgen in zijn reportages een cruciale betekenis. Met een onnavolgbare nieuwsgierigheid schrijft hij over de mensen die hij tegenkomt. Dit jaar bestaat het station 125 jaar, het reizen per trein 175 jaar.Recensie: Nieuwe Revu
Niet dat het [boek Het Station van Joris van Casteren] hem [mijn collega] zal overhalen de auto vaker voor tram, bus, trein, metro of pont te verruilen, die indruk heb ik niet, maar hij leert wel een nieuws stadsdeel kennen: het Centraal Station. Daarbij speelt het ov slechts een bijrol in het boek. Van Casteren is met zijn nieuwsgierige aard achter de 'bevolking' van het station aangegaan. Beveiligers, beambten van allerlei soort, loketmedewerkers, zwervers en natuurlijk degene waar het op dit knooppunt om draait: de reiziger. Anekdotisch wordt er een wereld aan weetjes voor het voetlicht gebracht en op die manier een beeld geschetst van enkele markante, belangrijke of terugkerende individuen uit de ongeveer 250.000 mensen die het station dagelijks gebruiken, er werken of zelfs wonen.mens & maatschappij
Marion van San
Kalifaatontvluchters
De invasie van het Turkse leger in het noorden van Syrië heeft het onderwerp van de Syriëstrijders en hun vrouwen en kinderen meer dan ooit op de agenda gezet. Het feit dat velen erin geslaagd zouden zijn om onder de radar te verdwijnen is een reden tot zorg. Het gevaar dat mogelijk uitgaat van degenen die terugkeren uit het oorlogsgebied is al sinds 2013 een onderwerp van debat. Toen werd bekend dat enkele tientallen Belgen en Nederlanders zich hadden aangesloten bij de gewapende strijd in Syrië. In de jaren daarna zouden velen hen volgen. Mannen en vrouwen, soms in het gezelschap van hun kinderen, vertrokken naar het in juni 2014 uitgeroepen kalifaat. Maar ondanks het idyllische beeld dat door IS van het leven in het kalifaat werd geschetst, raakten velen uiteindelijk gedesillusioneerd en sloegen op de vlucht. Zij keerden terug naar België en Nederland, werden opgesloten in gevangenenkampen in Noord-Syrië of kwamen terecht in een van de gevangenissen in Turkije of Irak. In 'Kalifaatontvluchters' wordt het verhaal verteld van de families die hun kinderen kwijtraakten aan de ideologie van IS, maar van wie een aantal het kalifaat wist te ontvluchten. Daarnaast wordt ingegaan op het relaas van mannen en vrouwen die zich aansloten bij de gewapende strijd, maar die uiteindelijk besloten terug te keren naar de landen die ze eerder hadden uitgespuwd. Het zijn verhalen over religieus fanatisme en meedogenloos geweld, maar ook over onvervulde dromen, uitgedoofde liefdesrelaties en het verlangen naar vrijheid.mens & maatschappij
Rauli Partanen
Kernenergie als kans
In 2050 moet bij de productie van energie de CO2-uitstoot nagenoeg nul zijn. Internationaal is de afspraak: inzet op energiebesparing en op hernieuwbare bronnen als wind- en zonne-energie. Maar waarom richten we ons niet meer op kernenergie? 'Kernenergie als kans' laat zien dat het klimaatdebat wordt gekenmerkt door een onjuiste presentatie van onderzoeksresultaten en door wensdenken over technologische wonderen. Bovendien hebben we door decennialang verzet tegen kernenergie onvoldoende objectieve informatie over 's werelds belangrijkste bron van CO2-vrije energie. Wordt er angst en onzekerheid gezaaid over straling en afval, terwijl klimaatverandering zowel de menselijke beschaving als de aarde in gevaar brengt?mens & maatschappij
