Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Literatuur & thrillers/Woordvogel
Met Woordvogel schiep Breytenbach een persoonlijk boek over het evenwicht tussen schrijven en leven, herinnering en heden, feit en fictie. Breytenbachs kracht zit in de manier waarop hij zijn vindingrijke verbeelding aanwendt om de verschrikkingen én de schoonheid van het bestaan te belichten. Als lezer kun je niet anders dan je laten meevoeren door de associatieve stroom van anekdotes en bespiegelingen van een ontheemde man die zijn thuis in de herinnering vindt, en daarin niet alleen zichzelf, maar ook de lezer herbergt. Aanvankelijk lijkt Woordvogel een verzameling memoires: de verteller neemt de lezer mee naar zijn werkvertrek in Parijs, naar de oude stulp in de Catalaanse heuvels waar hij en zijn vrouw hun zomers doorbrengen, naar Kaapstad en het New York van na 9/11. Hij haalt herinneringen op aan kleurrijke ontmoetingen of gebeurtenissen, levert en passant scherpe kritiek op de machthebbers in deze wereld en worstelt met het schrijven van zijn roman, die maar niet af wil komen. Maar Breytenbach zet zijn lezers met schijnbaar realistische vertellingen steevast op het verkeerde been, onder meer door zijn roman te bevolken met een heel scala aan alter ego’s. Naarmate het boek vordert, worden de grenzen tussen feit en fictie steeds dunner.
Gerelateerde producten
literatuur & thrillers
Italo Svevo
Een man wordt ouder
‘Een man wordt ouder’ is de tweede van de drie grote romans van Italo Svevo en verteld het verhaal van Emilio, een vrijgezel met literaire ambities, die verliefd wordt op de beeldschone, maar simpele, enigszins ordinaire Angiolina. Hij dicht haar alle eigenschappen toe van de grote heldinnen uit de literatuur, maar geleidelijk verlaagt hij zich steeds meer tot haar niveau. Wanneer zijn ongetrouwde, en door hem verwaarloosde zuster Amalia sterft, ziet hij in hoe armzalig en zelfzuchtig zijn liefde is geweest en geeft hij Angiolina op. Hij trekt zich weer terug in zijn eigen dromen en vage ambities, waarbij de beelden van Angiolina en Amalia zich vermengen - de schoonheid van het meisje van twijfelachtige zeden en de deugdzaamheid van de oude vrijster. Recensie 'Een man wordt ouder' (Senilita) is de tweede van de drie grote romans van Italo Svevo (pseudoniem van Ettore Schmitz, Triest 1861-1928) en had bij verschijnen in 1898 weinig succes. Eerst in 1923, aangemoedigd door Joyce, schreef Svevo weer een roman, 'Bekentenissen van Zeno'. Niet alleen in Italië, maar ook daarbuiten, is er sindsdien sprake van een Svevo-revival. Deze roman speelt zich af in Triest en beschrijft de ups en downs in de relatie tussen Emilio, een vrijgezel, en een jong, mooi en lichtzinnig meisje, Angiolina, dat het met de zeden en de trouw niet zo nauw neemt. De grote kracht van het verhaal ligt, zoals steeds bij Svevo, in zijn psychologische beschrijvingen. De taal is conventioneel, wat ouderwets. De vertaling van Jenny Tuin behoeft geen aanbeveling: zij weet de sfeer van Svevos werk uitstekend weer te geven. Metagegevens • Prometheus Bert Bakker – NRC • Paperback • 216 pagina’s • ISBN 9789085104339 • NUR: 302- vertaalde literaire roman, novelle • Genre: psychologische roman • Trefwoorden: mannenleven, psychoanalyse, Italië Auteur Italo Svevo (19 december 1861, Triëst - 13 september 1928, Motta di Livenza), een pseudoniem van Aron Hector (Ettore) Schmitz, was een Italiaans schrijver. Svevo was een schrijver van romans, novellen, toneelstukken en korte verhalen. Daarnaast was hij ook zakenman. Svevo, van Joodse afkomst, werd geboren als zoon van een Duitse vader, Francesco Schmitz, en een Italiaanse moeder, Allegra Moravia. In 1873 vertrok hij naar Duitsland om zich de Duitse taal eigen te maken en het was tijdens deze periode dat hij in aanraking kwam met en zich ging interesseren voor de literatuur. In 1878 keert hij terug naar Triëst om te studeren. Na twee jaar moet hij echter vanwege de financiële situatie zijn studie opgeven en gaan werken bij een bank. Hij heeft echter zijn voorliefde voor literatuur niet kunnen onderdrukken. Hij kwam vaak in de bibliotheek en ging zich steeds meer interesseren voor negentiende-eeuwse Franse schrijvers en de filosofie van Arthur Schopenhauer. Uitgeverij Het fictie-fonds van Prometheus heeft een indrukwekkende lijst grote schrijvers onder zijn vleugels. Dat zijn beroemde Nederlandstalige auteurs als Connie Palmen, Maxim Februari, Griet Op de Beeck, Herman Brusselmans, Jean Pierre Rawie, Menno Wigman en Tom Lanoye, maar ook gevierde buitenlandse schrijvers als Umberto Eco, Tom Wolfe, Michael Cunningham, Sandro Veronesi, Jonathan Franzen, Jeffrey Eugenides en Zadie Smith.literatuur & thrillers
Ine Boermans
Het liefdesinterbellum
Lot heeft niet lang geleden haar moeder verloren en beschikt door de onverschillige houding van haar vader niet over een ouderlijk vangnet. Haar leven kenmerkt zich door een aaneenschakeling van min of meer onbetekenende liefdesrelaties. Zo vult ze de leegte die haar moeder heeft achtergelaten met luchtig nachtelijk vertier en korte of wat langere relaties. Een oude straatartiest, een alcoholist, iemand met mentale problemen. Mensen met hun eigen problemen en verslavingen. Maar in de stap die daarop volgt zit de crux: na het stuklopen van zo'n relatie treurt Lot steevast zo hard en hartverscheurend in haar antikraakappartement dat ze het rouwen om haar moeder in zekere zin opnieuw beleeft. Remournen, noemt ze dat. In tegenstelling tot voor echte rouw lijkt er voor dit remournen altijd een medicijn te zijn: in elke nacht, in elk café, liggen aan het einde van dit 'liefdesinterbellum' immers weer nieuwe avonturen die de leegte in Lots leven kunnen vullen en de dieperliggende pijn op afstand kunnen houden. Ine Boermans (1976) publiceerde essays en korte verhalen in De Internet Gids, Hard//hoofd, Papieren Helden en Tirade. Ze debuteerde in 2021 met haar roman Een opsomming van tekortkomingen, die de longlist van de Hebban Debuutprijs behaalde en werd genomineerd voor het Beste Groninger Boek. Ze is columnist voor de VPRO Gids. Over Een opsomming van tekortkomingen: 'Ine Boermans kan schrijven, en hoe. Haar roman is buitengewoon grappig en naargeestig. Zelfs de ergste voorvallen beschrijft ze sprankelend.' nrc â¢â¢â¢â¢ 'Uitstekende debuutroman. (...) Het is vooral de relatie met haar manipulatieve, narcistische vader die de motor van dit wrang-geestige verhaal vormt. Boermans balanceert knap tussen luchtigheid en beklemming in deze roman, die zowel een monument als een afrekening is. De Nederlandse literatuur is met de vader van Lot een memorabele klootzak rijker.' VPRO Gids ' Een opsomming van tekortkomingen had een eenzijdig droevig verslag kunnen worden, maar Boermans heeft een bijzondere, eigen toon: hard, licht en droog.' Trouw 'Een absurdistische roman over plots opkomend verdriet en rechtkrabbelen na familieleed. Haar toon imponeert.' De Morgen 'Prachtig. Meer wil ik er eigenlijk niet over zeggen. Hoe minder je weet, hoe meer het je overrompelt, maar ik kan iedereen aanraden dit boek met spoed te lezen. Het ontroerde me, maakte me regelmatig aan het lachen en ik was vooral verrast door de dingen die Ine niet schreef en die er daardoor toch stonden.' Youp van 't Hekliteratuur & thrillers
Berengere Cournut
Van steen en been
De Inuit zijn nomadische jagers die al duizenden jaren door het noordpoolgebied zwerven. Tot voor kort waren hun overlevingskansen afhankelijk van de dieren waarop ze jaagden, de stenen die nog boven de bevroren grond uitstaken en de planten en bessen die in de middernachtzon groeien. Ze delen hun immense territorium met een groot aantal dieren, maar ook met geesten en de elementen. Maar hun bestaan is de laatste jaren onzeker geworden door de klimaatverandering. Op een avond wordt een jonge Inuitvrouw door een scheur in het ijs gescheiden van haar familie. Plotseling bevindt Uqsuralik zich alleen in de schemer en de poolkou. Om te overleven heeft ze geen andere keuze dan verder te gaan en een toevluchtsoord te zoeken. En dus begint ze, in extreme omstandigheden, aan een zoektocht door de uitgestrekte noordpoolgebieden, die haar binnenwereld zal onthullen. 'Van steen en been' is een fenomeen in Frankrijk, waar het de Prix du roman Fnac won, de prijs voor de beste Franstalige roman van het jaar. Bérengère Cournut (1979) deed voor dit boek zeven jaar uitgebreid onderzoek naar de Inuit, hun geschiedenis en hun manier van leven. Door middel van een dappere hoofdpersoon laat deze roman de oude manier van leven van de Inuit ontdekken, tussen baai en berg, fjorden en toendra's, ijsbergen en kliffen.literatuur & thrillers
