Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Wankel evenwicht
Daron Acemoglu
Wankel evenwicht
De eeuwige strijd tussen staat en samenleving
Oorspronkelijke prijs was: € 39,99.€ 12,50Huidige prijs is: € 12,50.
Vrijheid is niet vanzelfsprekend, vroeger niet, en nog steeds niet. Maar in deze tijd van destabilisering op vele terreinen hebben we vrijheid hard nodig. Niet ‘alleen’ verlies van politieke vrijheid is wat dreigt, ook onze welvaart en veiligheid is in gevaar. Vrijheid is een delicaat evenwicht tussen staat en samenleving, tussen de economische, politieke en sociale elite en gewone burgers. Als de balans doorslaat komt de vrijheid in gevaar. Voor vrijheid zijn instellingen nodig die zich permanent vernieuwen om economische en sociale uitdagingen aan te kunnen. Vrijheid is sterk afhankelijk van een waakzame samenleving. ‘Wankel evenwicht’ is een zoektocht, over de hele wereld en door de eeuwen heen, naar wat vrijheid eigenlijk is.
Gerelateerde producten
non-fictie
Egbert Dommering
Het verschil van mening
Vrijheid is een oud begrip dat staat voor het zich losmaken van groepen en individuen uit de macht van een ander. Die vrijheid werd gesymboliseerd door de zogenoemde vrijheidshoed, want in het Romeinse Rijk mocht een vrijgemaakte slaaf een hoofddeksel gaan dragen. In Europa krijgt vrijheid als eerste gestalte in de godsdienstvrijheid en het eigendomsrecht. Het geloof wordt losgemaakt van het gezag van de kerkelijke autoriteit. De eigendom is niet langer een privilege toegekend door een vorst, maar iets wat je verwerft door inbezitneming of door eigen inspanning. De vrijheid van denken en spreken bepaalt hoe wij over de samenleving en de natuur denken. Het publieke debat en het democratische besluit vervangen het door God gegeven politieke gezag. Het onderzoek naar de natuur komt in de plaats van een godsdienstig wereldbeeld. Deze vrijheden hebben de Europese democratie gemaakt tot wat zij nu is. 'Het verschil van mening' geeft een ideeëngeschiedenis van deze vrijheden, waarbij de vrijheid van meningsuiting centraal staat. Het boek trekt de lijn door naar het heden en de rol van internet, dat alle kennis in de wereld toegankelijk maakt, maar onder zijn eigen toegankelijkheid lijkt te bezwijken. De burgers die hun vrijheden op internet uitoefenen, hebben er een elektronische politieman bij gekregen die permanent over hun schouder meekijkt.mens & maatschappij
Maurits Barendrecht
Het papieren paleis
Ons verouderde rechtssysteem wankelt en staat veraf van ons begrip van rechtvaardigheid. Maurits Barendrecht en Maurits Chabot schetsen nieuwe routes naar een rechtspraak die mensen samenbrengt. 'Een helder, hartstochtelijk pleidooi voor de broodnodige vernieuwing van de rechtsstaat.' - Bas Heijne 'Het boek leest als een roman. [â¦] De grote waarde van het pleidooi van Barendrecht en Chabot is dat het kussen van de rechtspleging wordt opgeklopt.' Lucas Lieverse in de Volkskrant. 'Over de beperkingen van het recht en de stevige hervorming die er steeds maar niet komt. Ik vind het een belangrijk boek.' â Folkert Jensma in NRC Nieuwsbrief Recht en Onrecht 'Een krachtig boek over de noodzakelijke vernieuwing van de rechtsstaat.' â Den Haag Centraal 'Sommige boeken moet iedere advocaat lezen. Twaalf jaar geleden was dat The end of lawyers van Richard Susskind. Nu is dat Het Papieren Paleis van Maurits Barendrecht en Maurits Chabot. ⦠Het Papieren Paleis geeft voldoende aanknopingspunten en ideeën voor iedereen die de rechtsstaat een warm hart toedraagt, voor het vernieuwen van dat deel van de juridische dienstverlening waar zij invloed op hebben. Dus koop dit boek, lees het in een adem uit en ga ermee aan de slag.' â Advocatie.nl 'Aanrader.' â Financieel Dagblad, Nieuwe Boeken De Belastingdienst pakte mensen die toeslagen ontvingen hard aan, maar slaagt er niet in het leed recht te zetten. Bij medische missers staan artsen vaak langdurig in de beklaagdenbank, terwijl patiënten en hun families daar weinig mee opschieten. Veel mensen kampen met knagende conflicten dicht bij huis, zoals burenruzies, vechtscheidingen of ontslagzaken. Een juridisch oordeel lost meestal weinig op. Intussen treedt de ene minister na de andere topambtenaar af. Rechters zijn overbelast, het OM wordt geplaagd door schandalen, sociale advocaten gooien het bijltje erbij neer. Het recht is vastgelopen. De juridische wereld wankelt. Dat is niet verwonderlijk als je bedenkt dat onze procedures nog stammen uit de negentiende eeuw. De rechter vonnist en dan is er recht gedaan? Uit onderzoek blijkt dat ons rechtssysteem inmiddels veraf staat van hoe mensen rechtvaardigheid ervaren. Dat is alarmerend. In Het papieren paleis schetsen Barendrecht en Chabot nieuwe routes naar rechtvaardigheid. Die leiden hen van het Vredespaleis in Den Haag tot de kinderrechter, en van gidsland Rwanda tot Belgische vrederechters. Rechtspreken, concluderen ze, gebeurt niet óver, maar tússen mensen. Met een rechtspraak die mensen samenbrengt, in plaats van ze uit elkaar te spelen. 'Het boek leest als een roman. [...] De grote waarde van het pleidooi van Barendrecht en Chabot is dat het kussen van de rechtspleging wordt opgeklopt.' - Lucas Lieverse in de Volkskrantmens & maatschappij
Uri Rosenthal
Als dat zou kunnen
We moeten steeds op onze hoede zijn voor ingesleten gewoontes, de traagheid van de instituties en de neiging tot zelfgenoegzaamheid. Van tijd tot tijd wordt opgeroepen tot groot onderhoud, hebben juristen het over de rechtsstaat die leeft en krijgen staatscommissies de opdracht politieke instellingen tegen het licht te houden. Maar het levert meestal weinig op. In 'Als dat zou kunnen' grijpt Uri Rosenthal terug op de normatieve fundering van politiek en staat. Waar moet het in de politiek om gaan? Waarom hebben we een sterke staat nodig? Het leidt hem naar de goede redenen om de politiek in te gaan, de deugden van politieke leiders, de smetteloze overdracht van macht, de rechtsstaat als waarborg tegen willekeur van bovenaf en het expliciete grondrecht op veiligheid. De politieke leiders zouden de kloof tussen megatrends en de micronarigheid van de mensen weten te overbruggen. En onze democratie zou er meer op vertrouwen dat gewone mensen met hun gezond verstand het populisme van zich afhouden.mens & maatschappij
