Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Filosofie & religie/Filosofie/Vrije wil
Discussies over verantwoordelijkheid, zelfverwerkelijking en bewustzijn. Wat is vrije wil? Doen we iets omdat we dat zelf belangrijk vinden, of zijn we slechts een speelbal van onze genen, onze opvoeding en de invloed van de media? Worden onze handelingen aangestuurd door bewuste gedachten, of zijn onze keuzes al in de hersenen tot stand gekomen voordat we ons daar bewust van worden? Had bijvoorbeeld een misdadiger er ook voor kunnen kiezen om geen misdadiger te worden? Het hedendaagse debat over vrije wil is spannend en veelzijdig. De (on)vrijheid van wat we gemakshalve onze wil noemen, staat centraal in discussies over verantwoordelijkheid, zelfverwerkelijking en bewustzijn. ‘Vrij wil’ is verhelderend voor iedereen die grip wil krijgen op deze materie. Het is rijk aan casussen en sleutelteksten van uiteenlopende denkers: van Kant tot Sartre, van Taylor tot Pereboom.
Gerelateerde producten
filosofie & religie
Antoon Braeckman
Vrijheid
Wat is het verschil tussen vrijheid en vrije wil? Hoe vrij ben je zonder geld? Bestaat echte vrijheid in een democratie? Je hoort mensen vaak bezig over vrijheid: de vrijheid van meningsuiting die in gevaar zou zijn, de vrijheid van godsdienst die wordt bedreigd, of simpeler, de vrijheid om 's avonds de deur uit te kunnen gaan. Waarom vinden we die vrijheid zo belangrijk? En vooral: wat betekent ze precies? Dit boek leert je alle basics over een veelbesproken en moeilijk te begrenzen begrip. In soepele en bevattelijke taal gidst het je langs alle visies die filosofen en denkers door de jaren heen over vrijheid hebben geopperd, en hoe je die aan je eigen leven koppelt. Vrijheid zit boordevol leervriendelijke en toegankelijke voorbeelden om volledig te doorgronden waarom dit thema zo dicht op onze huid zit.filosofie & religie
Isocrates
Monument van mijn denken
Als bekendste onbekende redenaar leidt Isocrates van Athene (436 vC-338 vC) een verscholen naleven. Van oudsher geniet hij de faam, in de woorden van Cicero, de 'leermeester van alle redenaars' te zijn. In zijn tijd is hij invloedrijker in het openbare politieke debat dan Plato of Socrates, en zijn school staat aan de basis van het klassieke hoger onderwijs dat is gericht op de intellectuele en politieke vorming van vrije burgers. De school van Isocrates is het ijkpunt van alle onderwijs in de Hellenistische en Romeinse wereld, en uit de filosofie van Isocrates kon het renaissancistisch humanisme voortkomen, dat tot in de een-en-twintigste eeuw het hart vormt van de humaniora. Isocrates is overtuigd van de maakbaarheid van de verantwoordelijke burger. Hiertoe heeft hij een opvoedkundig programma ontworpen, gebaseerd op de regels van de klassieke retorica, om jeugdige talenten intensief te begeleiden en voor te bereiden op een vooraanstaande rol in de politieke gemeenschap, de gemeenschap van burgers. Filosofie is voor Isocrates de natuurlijke en beste techniek voor het leren juist te redeneren en argumenteren, en daarmee juist te handelen en te leven. Isocrates' ethiek is eerder doelmatig dan idealistisch, een praktische oefening van deugden, die gerealiseerd dienen te worden in de politieke praktijk. Het programma van Isocrates' school is gebaseerd op taal en overtuigingskracht, het hanteren van de juiste woorden, het weten te handelen op het juiste moment, en gestoeld op een vruchtbaar historisch bewustzijn, dat leidend is voor de innerlijke overtuiging, het moreel besef en het rechtvaardig handelen van een politicus. In 'Monumenten van mijn denken' geeft Jeroen Bons â voor het eerst in het Nederlands â een getrouw en meerzijdig beeld van Isocrates als filosoof, pedagoog en politiek redenaar. Het boek bevat een ruime en representatieve keuze uit zijn politieke redevoeringen: Areopagiticus, Panegyricus, Panathenaicus; zijn filosofische redevoeringen: Tegen de sofisten, Helena, Apologie van Isocrates; en zijn pedagogische brieven: Aan Demonicus en Aan Polycrates. Jeroen Bons' toelichtingen zijn ruimhartig en instructief. Hij vertaalt de redevoeringen in stijl, plaatst de pedagogische opvattingen van Isocrates in dispuut met tijdgenoten en tegenstrevers als Plato en Aristoteles, en schetst de invloed van Isocrates op het denken over onderwijs en opvoeding. Bons betoogt ten slotte dat Isocrates' pleidooi voor een nieuwe politieke cultuur, wars van particularisme en kortzichtig eigenbelang, een blijvend moreel kompas biedt voor maatschappelijk handelen en politiek plichtsbesef.filosofie & religie
Joseph Chilton Pearce
De barst in het kosmisch ei
Wij leven in een vicieuze cirkel van mentale voorstellingen over de wereld en de mogelijkheden die de wereld ons ? volgens diezelfde voorstellingen ? te bieden heeft. Binnen deze schil bevinden wij ons. Joseph Pearce noemt deze schil het 'kosmisch ei'. Het is gefabriceerd door de geest en zijn verlangen naar een logische orde binnen het universum. Binnen dit 'ei' is het leven schijnbaar overzichtelijk en duidelijkheid en heerst de 'zekerheid' waarnaar de geest zo verlangt. Maar dit is slechts schijn. Het leven is voortdurend in beweging en er gebeuren regelmatig dingen in ons leven die de 'zekerheid' van dit mentale wereldbeeld verstoren. Vervolgens doen wij ons best om dit beeld te herstellen. Vaak tegen de klippen op. Zo houden we de cirkel in stand. Dit slurpt energie en voorkomt dat we ons volledige potentieel benutten. Laten we hiermee ophouden, raadt Joseph Pearce ons aan. Als we uit die cirkel willen stappen en de levendige werkelijkheid direct willen ervaren, dienen we onze energie te bundelen en te focussen. Hoe we dat kunnen doen, toont Pearce aan de hand van de rijke inzichten van onder meer Carl Gustav Jung, Jezus en Carlos Castaneda.filosofie & religie
