Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Gezondheid/Psychologie/Toekomstproof
De toekomst is onzeker, en met de opmars van Al en robots vragen we ons af wat onze rol daarin zal zijn. Hebben we straks nog wel werk? Kevin Roose schetst in ‘Toekomstproof’ een hoopgevend beeld over de onzekere toekomst. In plaats van de strijd aan te gaan met machines moeten we onszelf onvervangbaar menselijk maken. We hoeven geen hyperefficiënte, dat gedreven, technische werkpaarden te worden, maar moeten ons juist toeleggen op typisch menselijke eigenschapen als creativiteit, inspiratie en betekenis. Roose geeft hiervoor ook enkele leefregels.
Gerelateerde producten
gezondheid
Florien Vaessen
Op de bank
Ziek worden van je werk. Een op de zeven werkende Nederlanders overkomt het, maar er rust nog altijd een groot taboe op. Het overkwam ook Florien Vaessen. Op een ochtend stond ze klappertandend onder de douche. Op, uitgeput, helemaal leeg. De dag ervoor was ze nog gewoon aan het werk als manager communicatie op het hoofdkantoor van een grote bank. Vanaf het moment dat ze ziek wordt, beziet ze alles wat ze altijd vanzelfsprekend vond met andere ogen. Als zoveel mensen ziek worden van hun werk, is dat dan nog wel een individueel probleem? Of zijn we corporate robots aan het worden en is misschien de tijd aangebroken eens te onderzoeken hoe ziekmakend de mechanismen in grote organisaties kunnen zijn? Zijn de plekken waar we werken niet gewoon een maatje te groot geworden? En kunnen de ervaringen van alle werkzieken helpen om ons werk weer wat gezonder te maken? In 'Op de bank' schetst Vaessen met onderkoelde humor en veel gevoel voor understatement de jungle van de apenrots en hoe we ons daar allemaal op onze eigen manier staande proberen te houden: de survivors en de verbeten kantoortypes, tenenkrommende vergaderingen en hilarische leiderschapsprogramma's - en haar eigen aandeel daarin. Ook de pijnlijke machtsconflicten komen aan bod, net als de mensen die niet meer zeggen wat ze denken en de machteloosheid rondom goede ideeën, die maar niet van de grond lijken te kunnen komen.gezondheid
Hilde Ostby
Zoeken naar zeepaardjes
Op welke manier bepaalt ons geheugen hoe we naar onszelf en naar de wereld kijken? In 'Zoeken naar zeepaardjes' wordt de werking van het 'zeepaardje', ofwel de hippocampus, het kleine deel van onze hersenen dat de regie voert over onze herinneringen, ontrafeld. Dat zeepaardje is misschien wel het meest intrigerende stukje van ons brein. Waarom wist het zoveel gebeurtenissen uit ons geheugen? Waarom kloppen veel van onze herinneringen niet helemaal? Het geheugen stimuleert, fantaseert, zet ons op het verkeerde been, geeft ons romantische gevoelens, is even ongrijpbaar als onweerstaanbaar. Aan het geheugen valt niet te ontkomen: we worden telkens opnieuw geconfronteerd met onze diepliggende herinneringen, door geur, smaak of geluid. We kunnen ook niet zonder: een van onze grootste angsten is geheugenverlies. In dit unieke, diepgravende en tegelijk lichtvoetige boek duiken de zussen Hilde en Ylva Østby in de geschiedenis van de wetenschap en spreken ze met hersenspecialisten en mensen met een uitzonderlijk geheugen, zoals schakers, taxichauffeurs en acteurs. Wat heeft de werking van het geheugen te maken met de aanslag op het eiland Utøya? En waarom sturen de zussen midden in de winter duikers naar de dieptes van de fjord van Oslo? 'Zoeken naar zeepaardjes' is een zeldzame combinatie van wetenschappelijke expertise en literair talent. Een onvergetelijk boek.gezondheid
Douwe Draaisma
Vergeetboek
Waarom hebben we zo’n slecht geheugen voor dromen? Bestaat verdringen? Wat gebeurt er met gedeelde herinneringen als degene waar je die herinneringen mee deelde er niet meer is? Hoe kan het dat een collega wel uw idee heeft onthouden, maar vergeten is dat het úw idee was? De lastigste vragen die je over het geheugen kunt stellen gaan niet over het herinneren maar over vergeten, schrijft Douwe Draaisma in 'Vergeetboek . Waarom bestaat er eigenlijk geen vergeettechniek? Waarom hebben portretten de neiging onze herinneringen aan gezichten te wissen? Wat gaat er mis in de hersenen van iemand die geen gezichten kan onthouden? In 'Vergeetboek' voert Draaisma de lezer langs de theorieën over waarom het geheugen pas zo laat op gang komt, de oorzaken voor het vergeten van dromen en de verklaring voor ‘onbewust plagiaat’. Hij stelt ons voor aan Henry M., die door een geheugendefect leefde in een ‘nu’ ter breedte van een halve minuut en aan soldaat S. die zelfs zijn eigen gezicht niet kon onthouden. Draaisma schrijft over trauma en verdringing, over het vergeten dat zichzelf onzichtbaar maakt, over het herschrijven van je herinneringen bij het ouder worden.gezondheid
