Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Mens & maatschappij/Sultan en de lokroep van de jihad
In 2014 reizen drie jonge Nederlanders uit Maastricht naar Syrië. Eén van hen, Sultan Berzel, blaast zich kort na vertrek op in Bagdad en wordt ? naar alle waarschijnlijkheid ? de grootste Nederlandse massamoordenaar uit de recente geschiedenis. Er zijn mensen die hem beschouwen als held en heilige. Anderen zien hem als slachtoffer van de grootste hersenspoeling ooit. Berzels Koerdische vriend, die met hem mee op jihad gaat, sterft op het Syrische slagveld. Met een glimlach op zijn gezicht, aldus zijn kameraden van IS. Hij ligt in een onbekend graf bij Raqqa. De derde uitreiziger, de bekeerlinge Aïcha, wordt wereldnieuws als ze weet te ontsnappen uit Syrië en terugkeert naar Nederland. Ze gelooft nog steeds in jihad. Waarom en hoe namen deze jonge mensen de afslag Islamitische Staat? Uitsluiting, vervreemding, idealisme, identiteit? Hadden ze tegen kunnen worden gehouden? Is er, na het kalifaat, een blijvend gevaar van radicalisering en terreur in Nederland?
Gerelateerde producten
mens & maatschappij

Marion van San
Kalifaatontvluchters
De invasie van het Turkse leger in het noorden van Syrië heeft het onderwerp van de Syriëstrijders en hun vrouwen en kinderen meer dan ooit op de agenda gezet. Het feit dat velen erin geslaagd zouden zijn om onder de radar te verdwijnen is een reden tot zorg. Het gevaar dat mogelijk uitgaat van degenen die terugkeren uit het oorlogsgebied is al sinds 2013 een onderwerp van debat. Toen werd bekend dat enkele tientallen Belgen en Nederlanders zich hadden aangesloten bij de gewapende strijd in Syrië. In de jaren daarna zouden velen hen volgen. Mannen en vrouwen, soms in het gezelschap van hun kinderen, vertrokken naar het in juni 2014 uitgeroepen kalifaat. Maar ondanks het idyllische beeld dat door IS van het leven in het kalifaat werd geschetst, raakten velen uiteindelijk gedesillusioneerd en sloegen op de vlucht. Zij keerden terug naar België en Nederland, werden opgesloten in gevangenenkampen in Noord-Syrië of kwamen terecht in een van de gevangenissen in Turkije of Irak. In 'Kalifaatontvluchters' wordt het verhaal verteld van de families die hun kinderen kwijtraakten aan de ideologie van IS, maar van wie een aantal het kalifaat wist te ontvluchten. Daarnaast wordt ingegaan op het relaas van mannen en vrouwen die zich aansloten bij de gewapende strijd, maar die uiteindelijk besloten terug te keren naar de landen die ze eerder hadden uitgespuwd. Het zijn verhalen over religieus fanatisme en meedogenloos geweld, maar ook over onvervulde dromen, uitgedoofde liefdesrelaties en het verlangen naar vrijheid.mens & maatschappij

Pieter van Ostaeyen
Staat van terreur
Met brutaal geweld over de hele wereld bewijst IS helaas dat het de grootste bedreiging blijft die we vandaag ervaren. Enkele duizenden Europeanen zijn naar Syrië en Irak getrokken om mee te vechten met het kalifaat. Onder hen ook jongeren van België. Pieter Van Ostaeyen schetst in ‘Staat van terreur’ een revelerend beeld van de islamitische jihad, de verhoudingen tussen IS, Al Qaeda en de Syriëgangers.mens & maatschappij

Kees van den Bos
Waarom mensen radicaliseren
In 'Waarom mensen radicaliseren' toont Kees van den Bos aan dat radicalisering van moslims, rechts-extreme groeperingen en links-extreme individuen wordt aangewakkerd door waargenomen onrechtvaardigheid. Dit komt omdat waargenomen onrechtvaardigheid niet alleen maar een indruk is van mensen, maar als 'echt' aanvoelt. Als iets als echt onrechtvaardig wordt ervaren, dan leidt dit vaak tot boosheid en vervolgens tot radicaal en extremistisch gedrag. 'Waarom mensen radicaliseren' beoogt radicalisering, gewelddadig extremisme en terroristisch gedrag te verklaren, zodat we het kunnen voorspellen en, waar mogelijk, voorkomen of verminderen. Hiertoe moeten we radicaliserende personen serieus nemen en zorgvuldig nagaan hoe zij de wereld waarnemen. Kees van den Bos geeft niet alleen een wetenschappelijke analyse van radicalisering, maar schetst ook hoe belangrijk het is om radicaliserende personen te wijzen op hun serieuze verantwoordelijkheden ten aanzien van een democratische rechtsstaat.mens & maatschappij
