Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Kunst/Architectuur/Station Centraal
Station Centraal
Over het samenbinden van station en stad
Oorspronkelijke prijs was: € 24,50.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
De hernieuwde betekenis van het spoor wereldwijd zorgt ervoor dat de opvattingen over het klassieke station veranderen. Dat station wordt weer onderdeel van de stad en zorgt er tegelijkertijd voor dat de trein wordt gekoppeld aan andere vervoersmiddelen zoals de auto en de fiets. Bovendien plaatst de discussie over de duurzame stad het belang van een goed openbaarvervoersysteem, de koppeling van verschillende vervoerswijzen, de bereikbaarheid van stedelijke regio’s en binnenstedelijk bouwen opnieuw op de agenda.
Gerelateerde producten
kunst
Wolfgang Laib
Wolfgang Laib (Metzingen, Duitsland 1950) woont en werkt in Hochdorf. Met natuurlijke, maar in de kunst ongewone materialen als bijenwas, melk, stuifmeel en rijst maakt Laib werk dat bijna sacraal aandoet. Zijn oeuvre heeft een cyclisch karakter: ieder type werk wordt steeds opnieuw gemaakt, maar de kring van werken breidt zich uit. Laibs werken hebben in al hun kwetsbaarheid iets tijdloos en eeuwigs. Ze verwijzen naar de schoonheid en kostbaarheid van dingen die er gewoon zijn en tegelijkertijd naar primaire, weinig excessieve levensbehoeften. In het zuiden van Duitsland leidt Laib een enigszins teruggetrokken leven. Het met de hand verzamelen van stuifmeel is een tijdrovend karwei en door het volgen van de bloei van verschillende planten en bomen (zoals paardebloem, boterbloem en den) is hij een goed deel van het jaar aan de omgeving gebonden. Maar zoals het ritme van de seizoenen zich zowel herhaalt als steeds weer nieuw is, zo blijven ook de elementaire handelingen die voor het maken van zijn werken noodzakelijk zijn voor Laib van betekenis: 'Ik heb de melk al zo vaak uitgegoten en het stuifmeel al zo vaak uitgezeefd, de ervaring blijft echter altijd nieuw. Het is iets dat je nog nooit eerder gezien hebt, een realiteit waarvan je niet kunt geloven dat het werkelijkheid is.' Tentoonstellingscatalogusgeschiedenis
Esther Gramsbergen
Kwartiermakers in Amsterdam
Stedelijke instellingen zetten een niet te miskennen stempel op de vorm van de stad en de transformatie daarvan in de loop van de tijd. Zij zijn opdrachtgevers van omvangrijke bouwwerken, die zelf weer belangrijke bouwstenen zijn van de structuur van de stad. Esther Gramsbergen analyseert drie gebieden in Amsterdam waarin instellingen van handel, bestuur, zorg, cultuur en wetenschap tussen 1580 en 1880 de ruimtelijke ontwikkeling aanjoegen en bepaalden. Het gaat om de omgeving van de Dam, waar het stadscentrum vorm krijgt door gebouwen die onderdak bieden aan bestuur en handel, om het kloosterkwartier in de Nes, waar de sociale en zorginstellingen de aanjagers zijn van het transformatieproces van de bestaande toestand, en om de Plantage, waar die rol wordt vervuld door culturele en wetenschappelijke instellingen. Een van de conclusies van 'Kwartiermakers in Amsterdam' is dat het voor de levensvatbaarheid van het historische centrum van de hoofdstad van het grootste belang is dat deze gebieden, brandpunten van het publieke leven, deze rol blijven vervullen en dat vernieuwing in het teken staat van het behoud van hun publieke betekenis.kunst
Jeroen Goudeau
Jan Stuyt
In de jaren negentienvijftig reden wij soms in het weekeinde met het hele gezin in de auto door het land, meestal voor familiebezoek in Den Haag. Vader en moeder voorin, de drie kinderen op de achterbank. Soms klonk opeens van de voorbank: 'Kijk, daar staat een kerk van je grootvader.' Dat kon zijn bij het passeren van Harmelen of bij het rijden over Lisse en Hillegom. Of als we op vakantie gingen en we via Valkenswaard naar het zuiden reden. Het ging dan altijd over kerken, niet over ziekenhuizen, woningen of andere gebouwen. Die kerken waren blijkbaar zodanig gesitueerd dat je ze van een afstand kon zien. De grootste verrassing overkwam me toen wij een keer ogenschijnlijk zomaar stil stonden in een straat in Haarlem, een onopvallende straat met rijtjeshuizen zonder voortuin, niet ver van de kathedraal. 'Waarom staan we hier stil?' Er kwam geen antwoord. Opeens zag ik het straatnaambord: 'Jan Stuytstraat, opzichter van de bouw van de kathedraal'. Zoiets vergeet een twaalfjarige jongen heel zijn leven niet meer. Grootvader Jan Stuyt, de architect, overleed zestien jaar voordat ik werd geboren. Er is meer documentatie over deze grootouder dan over de andere drie samen: een archief, foto's, artikelen, boeken, een pastel door Antoon van Welie en andere portretten, en zelfs een pagina op Wikipedia. Ik zou nog wel eens een artikel willen lezen over hem als verzamelaar van kunst - hij bezat een prachtige collectie, die met niets was begonnen en met een deskundig oog in korte tijd is verzameld. Het geeft me een bijzondere emotie wanneer ik als priester de sacramenten bedien in een kerk van mijn grootvader.kunst
