Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Opvoeding/Partnerschap / ouderschap
Loïs Eijgenraam
Partnerschap / ouderschap
Ouders worden en geliefden blijven
Oorspronkelijke prijs was: € 22,95.€ 9,90Huidige prijs is: € 9,90.
In ‘Partnerschap/ Ouderschap’ worden de thema’s partnerschap en ouderschap vanuit velerlei aspecten beschreven. De start van een relatie en de start van het ouderschap zijn dé grote life-events, waar veel mensen reikhalzend naar uitkijken. Het ouderschap vraagt nieuwe rollen, die zowel de beide ouders als de gezamenlijke band ten diepste uitdagen. De grootste uitdaging van het paar is misschien wel het levend houden en vernieuwen van de wederzijdse interesse en gevoelens van liefde, juist te midden van het nieuwe gezinsleven. Daarnaast staat de relatie midden in een complexe en dynamische wereld, met uitgesproken ideeën over wat van een individu, een ouder, een gezin én een kind verwacht wordt. Hoe kunnen we in deze veelheid de kernwaarden van hechting en wederkerige warmte verzorgen?
Gerelateerde producten
mens & maatschappij
Maurits Barendrecht
Het papieren paleis
Ons verouderde rechtssysteem wankelt en staat veraf van ons begrip van rechtvaardigheid. Maurits Barendrecht en Maurits Chabot schetsen nieuwe routes naar een rechtspraak die mensen samenbrengt. 'Een helder, hartstochtelijk pleidooi voor de broodnodige vernieuwing van de rechtsstaat.' - Bas Heijne 'Het boek leest als een roman. [â¦] De grote waarde van het pleidooi van Barendrecht en Chabot is dat het kussen van de rechtspleging wordt opgeklopt.' Lucas Lieverse in de Volkskrant. 'Over de beperkingen van het recht en de stevige hervorming die er steeds maar niet komt. Ik vind het een belangrijk boek.' â Folkert Jensma in NRC Nieuwsbrief Recht en Onrecht 'Een krachtig boek over de noodzakelijke vernieuwing van de rechtsstaat.' â Den Haag Centraal 'Sommige boeken moet iedere advocaat lezen. Twaalf jaar geleden was dat The end of lawyers van Richard Susskind. Nu is dat Het Papieren Paleis van Maurits Barendrecht en Maurits Chabot. ⦠Het Papieren Paleis geeft voldoende aanknopingspunten en ideeën voor iedereen die de rechtsstaat een warm hart toedraagt, voor het vernieuwen van dat deel van de juridische dienstverlening waar zij invloed op hebben. Dus koop dit boek, lees het in een adem uit en ga ermee aan de slag.' â Advocatie.nl 'Aanrader.' â Financieel Dagblad, Nieuwe Boeken De Belastingdienst pakte mensen die toeslagen ontvingen hard aan, maar slaagt er niet in het leed recht te zetten. Bij medische missers staan artsen vaak langdurig in de beklaagdenbank, terwijl patiënten en hun families daar weinig mee opschieten. Veel mensen kampen met knagende conflicten dicht bij huis, zoals burenruzies, vechtscheidingen of ontslagzaken. Een juridisch oordeel lost meestal weinig op. Intussen treedt de ene minister na de andere topambtenaar af. Rechters zijn overbelast, het OM wordt geplaagd door schandalen, sociale advocaten gooien het bijltje erbij neer. Het recht is vastgelopen. De juridische wereld wankelt. Dat is niet verwonderlijk als je bedenkt dat onze procedures nog stammen uit de negentiende eeuw. De rechter vonnist en dan is er recht gedaan? Uit onderzoek blijkt dat ons rechtssysteem inmiddels veraf staat van hoe mensen rechtvaardigheid ervaren. Dat is alarmerend. In Het papieren paleis schetsen Barendrecht en Chabot nieuwe routes naar rechtvaardigheid. Die leiden hen van het Vredespaleis in Den Haag tot de kinderrechter, en van gidsland Rwanda tot Belgische vrederechters. Rechtspreken, concluderen ze, gebeurt niet óver, maar tússen mensen. Met een rechtspraak die mensen samenbrengt, in plaats van ze uit elkaar te spelen. 'Het boek leest als een roman. [...] De grote waarde van het pleidooi van Barendrecht en Chabot is dat het kussen van de rechtspleging wordt opgeklopt.' - Lucas Lieverse in de Volkskrantnon-fictie
Birte Schohaus
Slagkracht
Misschien ben ik te veel over de rand gelopen, maar ik wist hoe politiek werkt. Jacques Tichelaar In 2017 eindigde de politieke carrière van Jacques Tichelaar abrupt. Landelijke en provinciaal had hij meer dan zijn sporen verdiend. Toch moest hij het veld ruimen. Wat was er gebeurd? Welke stappen in zijn carrière maakten dat Tichelaar in de politiek belandde? Van Den Haag naar Drenthe verkaste en uiteindelijk vervroegd moest afzwaaien? En hoe blikt hij zelf hierop terug? Niet iedereen zal bij de naam Jacques Tichelaar meteen denken aan Drenthe. Veel mensen herinneren zich hem vooral als onderhandelaar tijdens de kabinetsformatie van 2006 waarbij hij namens de Partij van de Arbeid optrad als de rechterhand van Wouter Bos. Anderen kennen hem als fractievoorzitter van diezelfde PvdA. Wie verder terugdenkt, ziet het Kamerlid Tichelaar en de vakbondsman. Terwijl hij in sommige rollen uitblonk, kwam hij in andere in moeilijkheden. Zijn doortastend optreden heeft hem vergebracht, maar het was ook deze slagkracht die hem soms deed struikelen. Uiteindelijk was het juist deze kracht die hem er altijd weer bovenop hielp. Om de man achter de bestuurder Tichelaar te leren kennen en begrijpen, duikt journaliste Birte Schohaus samen met hem in het verleden. Ze tekent een oprecht en indringend portret van een rasonderhandelaar met mensenkennis. Daarnaast doet zij verslag van Tichelaars persoonlijke visie op de mechanismen van de Haagse en Drentse politiek. 'Slagkracht' legt de drijfveren en karaktertrekken bloot die Tichelaar tot de politicus maakten die hij was. In Drenthe kunnen ze veel zeggen over Tichelaar, maar één ding is zeker, de reuring waar zij in de profielschets om vroegen, hebben zij gekregen. Birte Schohaus(dr.) is journalist en onderzoeker. Ze schrijft over het spanningsveld tussen media, politiek en maatschappelijke onderwerpen voor onder meer De Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad. Haar doctorstitel behaalde ze met een onderzoek naar de relatie tussen politici en talkshows.mens & maatschappij
Eugénie Smits van Waesberghe
Zwartboek adoptie
Zwartboek adoptie in Nederland in de 20e eeuw De invoering van de Adoptiewet in 1956 zorgde ervoor dat adoptie wettelijk onder de verantwoordelijkheid van de Nederlandse overheid viel. Een grote vraag naar baby's in Nederland door veelal kinderloze echtparen was het gevolg. Ongehuwde vrouwen stonden, vaak onder informele dwang, na de bevalling hun baby af. Dat gebeurde meestal in zogeheten doorgangshuizen waar zwangere meisjes en vrouwen verbleven en waaraan de overheid destijds financieel bijdroeg. Naar schatting zijn tussen 1956 en 1984 rond de 15.000 tot 25.000 baby's op deze manier afgestaan. Dit zorgde toen al voor veel leed, maar het werd decennia later nog veel pijnlijker toen geadopteerden op zoek gingen naar hun onbekende biologische moeders en vaders. Persoonsgegevens van geboorte- en adoptiefamilies blijken in geheime dossiers opgeslagen, zijn niet ter inzage of indertijd (moedwillig) verdwenen in opdracht van adoptieouders of zijn van hogerhand vernietigd. In 'Zwartboek adoptie' vertellen geadopteerden over hun persoonlijke adoptieverhaal en de levenslange impact ervan. Evenals moeders die vaak onvrijwillig en onwetend ooit een baby afstonden aan andere Nederlandse echtparen. Ze durven nu eindelijk hun verhaal te doen. Afstandsmoeders, afstandsvaders, geadopteerden en ook niet geadopteerde kinderen en familieleden komen uitgebreid aan het woord. Ook deskundigen die in hun werk in aanraking kwamen met adoptie als medewerkers van de Raad voor de Kinderbescherming, therapeuten en jeugdhulpverleners, historici en hoogleraren in religiegeschiedenis en sociale demografische geschiedenis, een kinderrechter en een kindertehuisdirecteur vertrouwen hun ervaringen over de adopties toe aan dit zwartboek. Allen tekenen zo met elkaar de inktzwarte rand om de Nederlandse adoptiegeschiedenis. We kunnen het niet veranderen, maar het gaat erom dat we het erkennen en van de fouten leren. De schrijfster van Zwartboek adoptie is Eugénie Smits van Waesberghe (1965). Zij is journalistiek onderzoeker, psychosociaal therapeut en coach. Zelf is Eugénie ook geboren in een doorgangshuis, onder dwang bij haar moeder weggenomen en ter adoptie in een pleeggezin geplaatst. De afgelopen vijf jaar stuitte Eugénie, mede door haar eigen zoektocht naar informatie over haar biologische moeder en vader, op gesloten deuren. 'Veel is onbekend, over veel wordt gezwegen en weinig is mogelijk om duidelijkheid te krijgen,' aldus Eugénie. Tijdens haar zoektocht kwam zij in contact met vele lotgenoten, wier verhalen, zoektochten, adoptieverleden en adoptieleed zij in dit boek heeft opgetekend. Eugénie studeerde aan de faculteit Sociale Wetenschappen en de Rechtenfaculteit van de Rijksuniversiteit Utrecht (Nederlands recht). Ze is getrouwd, heeft twee kinderen en werkt onder meer als psychosociaal therapeut en coach. Deskundige is Eugénie op het gebied van risicotaxatie, casusregie en het opstellen van veiligheidsplannen in complexe gezinssystemen en op het terrein van afstand, adoptie en hechting. Als deskundige en belangenbehartiger is Eugénie sinds 2018 lid van de ministeriële werkgroep Binnenlandse afstand en adoptie. Deze werkgroep heeft de totstandkoming van het landelijke onderzoek naar de binnenlandse afstand en adoptie en de oprichting van het landelijk meldpunt in 2019 voorbereid.non-fictie
