Oud ben ik en jong ben ik

Walt Whitman geldt als de meest typisch Amerikaanse dichter van de negentiende eeuw. In zijn grote bundel ‘Leaves of Grass’ bezingt en vereert hij de Amerikaanse natuur, de Amerikaanse mens en de democratische samenleving als de culminatie en het absolute hoogtepunt van de schepping. Die verering voor Amerika en de Amerikaan komt ook tot uiting in deze verzameling dagboekaantekeningen, herinneringen en bespiegelingen. De auteur trok na het uitbreken van de Amerikaanse Burgeroorlog naar Washington, waar hij als vrijwilliger zijn dagen doorbracht in de vele militaire hospitalen. Whitman beschrijft de nu onvoorstelbare toestanden in de barakken en ziekenzalen, en de buitengewone moed van de zieke, gewonde en stervende militairen die hij morele en materiële steun verleende.