Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Op zoek naar Karadzic
Na de aanhouding van Radovan Karadzic in 2008 reist Zvezdana Vukojevic naar Bosnië voor een interview met zijn vrouw en dochter. Over Srebrenica willen zij niet praten. “Laat mijn vader de waarheid over Srebrenica vertellen,” zegt zijn dochter. Vlak daarna belt Karadzic de journaliste vanuit de Scheveningse gevangenis. Hij heeft het interview gewaardeerd en gunt haar zijn eerste interview vanachter de tralies. Die belofte is het startschot van een journalistieke zoektocht naar de man achter de oorlogsmisdadiger. Vukojevic spreekt vriend en vijand, maar ook Dutchbatters, oud-Tribunaalmedewerkers en zijn advocaten. Ze probeert inzicht te krijgen in de drijfveren van de tot levenslang veroordeelde oud-president van de Bosnische Serviërs. Hoe wist Karadzic, vermomd als alternatief genezer, dertien jaar van de radar te verdwijnen? En hoe toevallig is het kwaad? In ‘Op zoek naar Karadzic’ geeft Vukojevic een even nuchter als huiveringwekkend antwoord.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Dear old Bones
Op 1 februari 1886 werd de Engelse Elizabeth Saxton Winter (1857-1936) gouvernante van prinses Wilhelmina (1880-1962), die in 1890 koningin werd door het overlijden van haar vader koning Willem III. Haar moeder koningin Emma nam tot 1898 als regentes de regering voor haar waar. Miss Winter zou in dienst blijven tot en met de belijdenis van Wilhelmina eind oktober 1896, omdat daarmee de opvoeding voltooid was. Zij heeft al die jaren Wilhelmina van nabij meegemaakt, tijdens de privélessen, bij sport en spel, op reizen in binnen- en buitenland. Tijdens haar vakanties in Engeland ontving ze van haar pupil aanvankelijk kinderbriefjes, die allengs uitgebreider en inhoudelijker werden en de lezer een goed inzicht geven in Wilhelmina's jeugd. Onthullend zijn de lange brieven die Wilhelmina wekelijks schreef na het ontslag van Miss Winter in 1896. Tal van interessante thema's passeren de revue: lessen van (hoog)leraren, haar liefhebberijen: tekenen en schilderen, de reizen naar het buitenland, haar meningen over mensen en omstandigheden, ontmoetingen met bekende personen, koningen en keizers, activiteiten rond Sinterklaas, Kerstmis en Pasen, haar bezoeken in het land en het bijwonen van culturele, sportieve en sociale evenementen, maar ook haar verdrietige momenten en eenzaamheid, haar geloof in de Allerhoogste, en bovenal haar groei naar het koningschap en haar hoge taakopvatting. Het contact met Miss Winter zou tot aan haar overlijden in 1936 blijven bestaan. De integrale publicatie van deze egodocumenten levert een waardevolle en belangrijke bijdrage aan de Oranjehistoriografie.geschiedenis
Jan-Willem van den Braak
Spion tegen Churchill
'Spion tegen Churchill' is het verslag van een zoektocht naar de in vergetelheid geraakte Jan Willem ter Braak, die voor de Duitsers in Engeland spioneerde en die in 1941 doodgeschoten in een kelder in Cambridge werd gevonden. Met behulp van bronnen en informatie van nabestaanden wordt de vooroorlogse jeugd van de spion in Noordwijk aan Zee en de nasleep die zijn dood had, uit de doeken gedaan. Tot de vele fascinerende ontdekkingen in het leven van de spion behoort, dat zijn vader in de Eerste Wereldoorlog in Duitsland gearresteerd werd voor spionage, dat MI5 pas na de oorlog de ware identiteit van Ter Braak wist te achterhalen en dat hij een halfbroer had die een beruchte oorlogsmisdadiger was. Uit het inmiddels openbare MI5-dossier blijkt dat Ter Braak niet als enige in Engeland aan land werd gebracht om te spioneren voor Hitler-Duitsland maar wel de enige die aan arrestatie wist te ontkomen en uiteindelijk in wanhoop zelfmoord pleegde. De belangrijkste vraag is wat Ter Braak precies in Engeland heeft gedaan, waarbij onderbouwd wordt dat hij wellicht een aanslag op Churchill voorbereidde. Zo komt deze vergeten spion eindelijk terug uit de mist, waarin hij driekwart eeuw geleden verdween.geschiedenis
Herman Hülsmann
Mijn reis naar Indië 1928-1929
In dit dagboek neemt Hermann Hülsmann ons mee op reis naar het toen nog verre Nederlands-Indië. Hülsmann was samen met drie andere studenten uitgenodigd door de Vereeniging Jan Pieterszoon Coen, die met groepsreizen de deelnemers wilde interesseren voor topfuncties in Indië. Er moest dan wel een verslag worden geschreven over enkele projecten die onderweg werden bezocht. Hermann Hülsmann beperkte zich niet tot de beschrijving van 'enkele projecten'. Hij zette zo veel mogelijk waarnemingen op papier. En hij maakte er foto's bij. Het resultaat is een levendig en vaak humoristisch geschreven verslag van een tijdsbeeld. Het dagboek begint met de avontuurlijke heenreis met de boot door het Suezkanaal. In Indië bezoekt hij bekende trekpleisters, die toen nog niet zo toeristisch waren als nu. En hij schrijft uitgebreid over het dagelijks leven en werken in die tijd. 'Mijn reis naar Indië' bevat veel bijzondere wetenswaardigheden, onder andere over de toenmalige stand van de techniek. Hermann eindigt zijn bezoek met een reis door Atjeh met de zogenaamde Atjeh Tram (opgeheven in 1962). In dit deel van het dagboek beschrijft hij onder andere de wegenbouwprojecten in dit toen nog onontgonnen gebied. Voor Hermann Hülsmann (1902-1983) bleef dit de reis van zijn leven. Uiteindelijk is hij niet naar Indië gegaan om daar een leidende functie te gaan vervullen. In plaats daarvan koos hij voor een carrière bij de rechterlijke macht in Nederland. En niet zonder succes: hij nam afscheid van zijn werkzame leven als Raadsheer van de Hoge Raad der Nederlanden.geschiedenis
