Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Indië boeken/Op patrouille in blessuretijd
Ant. P. de Graaff
Op patrouille in blessuretijd
Oorspronkelijke prijs was: € 12,95.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
Overpeinzingen van de auteur nu veel van zijn makkers inmiddels overleden zijn.
De Indiëveteraan De Graaff is de succesvolle auteur/bewerker van een groot aantal boeken over de dagelijkse belevenissen van de gewone Nederlandse soldaat in Indonesië tijdens de dekolonisatiestrijd (1945-1949). In dit elfde boek bundelt hij onder andere brieven van veteranen over hun ervaringen en naoorlogse trauma’s en een dagboek uit 1949 over de guerrillastrijd op Java en Sumatra (75 blz). Het is weer een heterogene, gevarieerde bundel geworden in het teken van De Graaffs inzet voor de erkenning van het ‘geslagen, verslagen, vergeten’ leger en de oplossing van de huidige verwerkingsproblemen van de inmiddels bejaarde veteranen. Bevat zwart-witte foto’s.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Herman Hülsmann
Mijn reis naar Indië 1928-1929
In dit dagboek neemt Hermann Hülsmann ons mee op reis naar het toen nog verre Nederlands-Indië. Hülsmann was samen met drie andere studenten uitgenodigd door de Vereeniging Jan Pieterszoon Coen, die met groepsreizen de deelnemers wilde interesseren voor topfuncties in Indië. Er moest dan wel een verslag worden geschreven over enkele projecten die onderweg werden bezocht. Hermann Hülsmann beperkte zich niet tot de beschrijving van 'enkele projecten'. Hij zette zo veel mogelijk waarnemingen op papier. En hij maakte er foto's bij. Het resultaat is een levendig en vaak humoristisch geschreven verslag van een tijdsbeeld. Het dagboek begint met de avontuurlijke heenreis met de boot door het Suezkanaal. In Indië bezoekt hij bekende trekpleisters, die toen nog niet zo toeristisch waren als nu. En hij schrijft uitgebreid over het dagelijks leven en werken in die tijd. 'Mijn reis naar Indië' bevat veel bijzondere wetenswaardigheden, onder andere over de toenmalige stand van de techniek. Hermann eindigt zijn bezoek met een reis door Atjeh met de zogenaamde Atjeh Tram (opgeheven in 1962). In dit deel van het dagboek beschrijft hij onder andere de wegenbouwprojecten in dit toen nog onontgonnen gebied. Voor Hermann Hülsmann (1902-1983) bleef dit de reis van zijn leven. Uiteindelijk is hij niet naar Indië gegaan om daar een leidende functie te gaan vervullen. In plaats daarvan koos hij voor een carrière bij de rechterlijke macht in Nederland. En niet zonder succes: hij nam afscheid van zijn werkzame leven als Raadsheer van de Hoge Raad der Nederlanden.geschiedenis
Elizabeth de Groot
Laet doch niemant dese brief leesen
De Groot heeft in 'Laet doch niemant dese brief leesen' een bundel samengesteld uit zestig brieven uit de periode 1600-1800, die in de historische familiearchieven van Tresoar in Leeuwarden te vinden zijn. De verzameling brieven is behalve vanuit het oogpunt van vrouwenstudies, ook vanuit historisch perspectief interessant. De onderwerpen waarover wordt geschreven, het taalgebruik en de lezer van brief; het geeft ons hernieuwd inzicht in de tijdgeest van de zeventiende en achttiende eeuw in Friesland. De persoonlijke brieven zeggen veel over het leven van alledag, maar door de omvang van zestig brieven in deze bundel, kunnen ook grotere thema's uit de brieven worden gedestilleerd. Daarnaast biedt een brief bij uitstek inzicht in emoties. Om de afstand met de moderne lezer te verkleinen, zijn de brieven hertaald in hedendaags Nederlands. De vele illustraties vormen een passend decor bij de brieven.geschiedenis
Soetan Sjahrir
Wissel op de toekomst
In de dekolonisatie van Indonesië (1945?1949) was een belangrijke rol weggelegd voor de kritische jongeling Soetan Sjahrir, die zich op de middelbare school in Bandoeng had ontwikkeld tot Indonesisch nationalist. Eind jaren twintig ging hij studeren in Amsterdam, waar hij de Hollandse Maria Duchâteau ontmoette. Maria werd Sjahrirs geliefde en strijdkameraad voor een vrij Indonesië. Niet veel later volgde zij hem naar Indië, waar hij een politieke partij zou opzetten, maar ze werd teruggestuurd door het koloniale gouvernement. De vele brieven die Sjahrir aan Duchâteau schreef zijn zeer afwisselend, met een scherpe visie op de geopolitieke situatie en koloniale werkelijkheid, brieven ook vol verlangen en heimwee. Ondanks hun in 1936 gesloten huwelijk 'met de handschoen', zagen zij elkaar pas weer in 1947, anderhalf jaar nadat Sjahrir was uitgeroepen tot premier van de Republiek Indonesiëgeschiedenis
