Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Moord & doodslag
‘Moord en doodslag’ is sinds de negentiende eeuw de eerste verzameling verhalen over werkelijk gebeurde misdaden, over echte misdadigers en hun soms gruwelijk lijfelijke bestraffing, opgelegd door het Amsterdamse gerecht. De gebeurtenissen spelen zich af vanaf de zestiende tot in het begin van de negentiende eeuw. Aan de orde komen niet alleen moord en doodslag, maar ook onderwerpen als kleine criminaliteit, geweldpleging, zedenmisdrijven en godslastering. Sommige gebeurtenissen kunnen in een paar regels worden afgedaan of worden gevoegd in een breder verband. Andere vragen een uitgebreide toelichting. Misdaad stemt niet vrolijk, maar af en toe kan met enige ironie een hilarische draai aan de zaak worden gegeven. Met een lach en een traan kan men zich dan afvragen: waar was men in al die eeuwen toch mee bezig? En dat betreft zowel de Heeren van den Geregte als de dames en heren die ter verantwoording werden geroepen.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Peter Karstkarel
Dag, mijn lieve moeder
Al bijna een decennium lang zijn Peter en Klaske Karstkarel bezig met het in kaart brengen van de grafcultuur in Friesland. Ontroerende aanleiding daarvoor was de vondst van een kleine grafsteen op het kerkhofje van Brongerga, met daarop in eenvoudige letters 'Dag, mijn lieve moeder'. Het zerkje gaf geen naam en geen datum prijs, het was een graf voor iedere moeder en van alle tijden. Sinds die dag hebben ze ruim 480 kerkhoven en begraafplaatsen en honderden kerken in Friesland bezocht. Met als resultaat een imposant verslag in boekvorm van hun jarenlange graventocht. In maar liefst 26 rijk geïllustreerde hoofdstukken besteden de Karstkarels allereerst aandacht aan de prehistorie, met onder meer sarcofagen en dekstenen, de latere gotische zerken en uiteraard de trots van de Friese cultuurgeschiedenis: de renaissancezerken van grote meesters. Daarna wordt de funeraire cultuur buiten de kerken uitgebreid besproken en in beeld gebracht. Te beginnen met het verbod om in de kerken te begraven en de verplichting om begraafplaatsen buiten de bebouwde kom te stichten. Vervolgens komen familiebegraafplaatsen van de elite, de grafkelders en gravenvelden voor deze maatschappelijke klasse aan de orde en volgt een zeer ruim overzicht van Friese kerkhoven en begraafplaatsen. Van algemene tot katholieke en joodse, maar ook de laatste rustplaatsen van dieren. Een opmerkelijk hoofdstuk is gewijd aan bijzondere voorbeelden van grafpoëzie. Die soms een glimlach opwekken, tot vertedering leiden of juist tot nadenken stemmen. En emotie is er ook in andere vormen. Zoals bij het lezen van in steen gebeitelde drama's. Ouders die hun kinderen verloren, schaatsongevallen, schipbreukelingen, slachtoffers van oorlogshandelingen. 'Dag, mijn lieve moeder' neemt de lezer mee op een ontroerende reis kriskras door de provincie. Een reis die geen eindpunt kent, maar juist het begin is van een indrukwekkende kennismaking met de grafcultuur in Friesland.geschiedenis
Marchien den Hertog
Andere tijden achter het aanrecht
Rond de invoering van het kiesrecht voor vrouwen in 1919 mogen ook hun knellende korsetten uit. Toch blijven de Nederlandse dames nog lang vastgesnoerd in de baleinen van geloof, conventies, vooroordeel en bot chauvinisme. Niet voor niets steekt Dolle Mina een halve eeuw later een korset van oma in brand. De baldadige actiegroep vindt weerklank omdat vrouwen opeens zien: Ik ben niet gek en ik ben niet de enige. Het ligt niet aan mij dat ik meer wil dan dat aanrecht. 'Andere tijden achter het aanrecht' brengt een ode aan de vrouwen die de weerstand trotseren in hun dagelijks leven. Fabrieksmeisjes in Oost-Groningen die het werk neerleggen, uit een basale verontwaardiging dat hun mannelijke collega's meer betaald krijgen dan zij. Feministes, zo willen ze niet genoemd worden. Ze zetten het eten klaar voor ze naar de moedermavo gaan en hebben nog nooit een interview gegeven. Ze schipperen tussen moederliefde en hun eigen verlangens. In 'Andere Tijden achter het aanrecht' vertellen Nederlandse vrouwen over de echte emancipatie: niet met het hoofd, maar met het hart.geschiedenis
Sporen in de modder
Als in november 1918 de wapenstilstand ingaat, blijkt dat het buurtspoorwegennetwerk aan beide zijden van het front zeer sterk is uitgebreid. Hier en daar blijven nog stille getuigen van die bovenmenselijke transportinspanning voor het vervoer van troepen en van bepaalde bevoorradingsmiddelen die met de tram of buurtspoorwegen zijn aangevoerd. De tram speelt in de hoofden van de militairen vóór 1914 nauwelijks een rol. Bij de mobilisatie en vooral bij de aftocht naar de versterkte vesting Antwerpen wordt er zorg gedragen voor het verbinden van de verschillende netten en wordt er zo goed als mogelijk rollend materieel uit de handen van de invaller gehouden. Als het Belgische leger begin oktober 1914 terugplooit op Oostende en nadien de stelling achter de IJzer inneemt, speelt de tram een zeer belangrijke rol voor de afvoer van troepen die zich terugtrekken voor de Duitsers. Vrij snel rijpt in de hoofden van de militairen, zowel als de trammaatschappijen dat er werk aan de winkel is. 'Sporen in de modder' vertelt het verhaal van de tram in oorlogstijd. Van de spoorwegen is bekend dat ze tijdens de Eerste Wereldoorlog een belangrijke rol hebben gespeeld in de bevoorrading van het front. Veel minder bekend is dat ook een relatief bescheiden transportmiddel als de trams een groot deel van de bevoorrading en de troepentransport voor zijn rekening nam. Dat had niet alleen te maken met de aanwezigheid van een uitgebreid tramnetwerk in België. Door de aanhoudende bombardementen was het wegennet soms zo grondig verwoest dat terugvallen op trams en smalspoor de enige werkbare oplossing bleek. 'Sporen in de modder' vult een lacune in de kennis van de spoorweggeschiedenis en beperkt zich daarbij niet tot droge feiten en cijfers, maar brengt ook de lotgevallen van trambestuurders en hun passagiers onder de aandacht. Een onmisbaar werk voor iedereen die geïnteresseerd is in militaire geschiedenis.geschiedenis
Herman Pleij
De eeuw van de zotheid
In de zestiende eeuw biedt de zot een aantrekkelijk houvast om van alles te regelen. Zo schept hij luidruchtig vertier dat de gevreesde melancholie kan dempen. Verder slaat hij door zijn gebrek aan wijsheid de grootste onzin uit, die ook benut kan worden om vileine kritiek te uiten: het is toch maar een gek die het zegt... Daarom nemen vorsten, stadsbesturen en schutterijen een zot in dienst om lucht te kunnen geven aan oplopende spanningen. Bovendien kan deze beroepsdwaas fungeren als antimodel voor de beschavingsidealen van de bourgeoisie. Wild gebarend op zijn stokpaardje demonstreert hij elk gebrek aan beheersing en goede manieren. Hij is de kampioen van het onderbuikse dat voor de beschaafde elite nu juist om de hoogste controle vraagt. Maar daarnaast is er ook de onnozele zot die door elk gebrek aan geleerdheid juist in staat blijkt tot wijsheid van de meest onbevangen soort. Om al die redenen worden professionele zotten en echte gekken in deze eeuw van de gevestigde burgermacht naar hartenlust uitgebuit? Niet zelden geïnspireerd door de onsterfelijke zot van wie Erasmus de lof gezongen heeft. Al deze aspecten van de nar worden met verve geschetst in De eeuw van de zotheid.