Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Filosofie & religie/Religie/Met Jezus aan tafel
Chester dringt er bij zijn lezers op aan om er goed over na te denken waarom en wie we aan onze tafel uitnodigen. Aan de hand van de maaltijden die beschreven staan in het Evangelie van Lucas maakt hij duidelijk hoe we zo anderen tot zegen kunnen zijn.
Gerelateerde producten
filosofie & religie
Bert Aalbers
De ware Judas
De tekst van het ontdekte Evangelie van Judas is aan de wereld gepresenteerd. Het Koptische geschrift uit de 3e of 4e eeuw is een vertaling van een Grieks manuscript rond 100 AD. Het gnostische evangelie vertelt het verhaal van Jezus met Judas in de hoofdrol. En volgens dit Judasevangelie was Judas helemaal geen verrader, maar een held. Maar klopt dat wel? Bert Aalbers gaat op zoek naar de ware Judas. Hij doet dit aan de hand van teksten uit de vier evangeliën en het recent ontdekte Judas-evangelie. En stuit daarbij op diverse Judasbeelden. Een ding wordt duidelijk. Het bestaande beeld van Judas is duidelijk aan een retouche toe.filosofie & religie
Charles Vergeer
Het panterjong
De filosoof Charles Vergeer heeft reeds eerder een boek over het beeld van Jezus in het evangelie naar Marcus geschreven: 'Een nameloze, Jezus de Nazarener'. Dit boek is een nieuwe poging om op grond van een nauwkeurige lezing van dit evangelie meer klaarheid te krijgen over de vele vragen rond de persoon van de historische Jezus. Daarbij concentreert hij zich op de lijdensgeschiedenis, waarbij hij tot nieuwe inzichten komt. Volgens de auteur was Jezus als nazaat van koning David een troonpretendent en vormde als zodanig een gevaar. Het verraad dat Judas door Marcus wordt aangewreven, is volgens de auteur niet-historisch, maar een onderdeel van Marcus' poging de kerk van Jeruzalem in een ongunstig daglicht te stellen, zoals hij dat ook met het verhaal over Petrus' verloochening deed. Zo brengt de auteur meer inzichten naar voren die afwijken van de gangbare mening. Dat maakt zijn boek interessant, maar tegelijk is het moeilijk voor een belangstellende leek, omdat een basiskennis van het Grieks wordt verondersteld. Opvallend overigens dat de auteur nog steeds de vroegere rooms-katholieke weergave van bijbelse namen hanteertfilosofie & religie
Isocrates
Monument van mijn denken
Als bekendste onbekende redenaar leidt Isocrates van Athene (436 vC-338 vC) een verscholen naleven. Van oudsher geniet hij de faam, in de woorden van Cicero, de 'leermeester van alle redenaars' te zijn. In zijn tijd is hij invloedrijker in het openbare politieke debat dan Plato of Socrates, en zijn school staat aan de basis van het klassieke hoger onderwijs dat is gericht op de intellectuele en politieke vorming van vrije burgers. De school van Isocrates is het ijkpunt van alle onderwijs in de Hellenistische en Romeinse wereld, en uit de filosofie van Isocrates kon het renaissancistisch humanisme voortkomen, dat tot in de een-en-twintigste eeuw het hart vormt van de humaniora. Isocrates is overtuigd van de maakbaarheid van de verantwoordelijke burger. Hiertoe heeft hij een opvoedkundig programma ontworpen, gebaseerd op de regels van de klassieke retorica, om jeugdige talenten intensief te begeleiden en voor te bereiden op een vooraanstaande rol in de politieke gemeenschap, de gemeenschap van burgers. Filosofie is voor Isocrates de natuurlijke en beste techniek voor het leren juist te redeneren en argumenteren, en daarmee juist te handelen en te leven. Isocrates' ethiek is eerder doelmatig dan idealistisch, een praktische oefening van deugden, die gerealiseerd dienen te worden in de politieke praktijk. Het programma van Isocrates' school is gebaseerd op taal en overtuigingskracht, het hanteren van de juiste woorden, het weten te handelen op het juiste moment, en gestoeld op een vruchtbaar historisch bewustzijn, dat leidend is voor de innerlijke overtuiging, het moreel besef en het rechtvaardig handelen van een politicus. In 'Monumenten van mijn denken' geeft Jeroen Bons â voor het eerst in het Nederlands â een getrouw en meerzijdig beeld van Isocrates als filosoof, pedagoog en politiek redenaar. Het boek bevat een ruime en representatieve keuze uit zijn politieke redevoeringen: Areopagiticus, Panegyricus, Panathenaicus; zijn filosofische redevoeringen: Tegen de sofisten, Helena, Apologie van Isocrates; en zijn pedagogische brieven: Aan Demonicus en Aan Polycrates. Jeroen Bons' toelichtingen zijn ruimhartig en instructief. Hij vertaalt de redevoeringen in stijl, plaatst de pedagogische opvattingen van Isocrates in dispuut met tijdgenoten en tegenstrevers als Plato en Aristoteles, en schetst de invloed van Isocrates op het denken over onderwijs en opvoeding. Bons betoogt ten slotte dat Isocrates' pleidooi voor een nieuwe politieke cultuur, wars van particularisme en kortzichtig eigenbelang, een blijvend moreel kompas biedt voor maatschappelijk handelen en politiek plichtsbesef.esoterie & spiritualiteit
