‘Het Vlot. Kunst is (niet) eenzaam’ gaat, net als de gelijknamige tentoonstelling in Oostende, over de verbeelding van de expeditie en de bestemming van de kunstenaar. Curatoren Jan Fabre en Joanna De Vos nodigden 73 kunstenaars uit die zich in het panorama van de Noordzee door de metafoor lieten inspireren, of door de twee sleutelwerken van de tentoonstelling: Het vlot van de Medusa (1818) van Théodore Géricault en Kunst is (niet) eenzaam (1986) van Fabre zelf. Meer dan 50 nieuwe creaties waren het resultaat. ‘Het Vlot’ drukt op grensoverschrijding. Een aantal beeldende kunstenaars bewegen zich ook in de wereld van film, theater en performance.
Gerelateerde producten
kunst

Jan Cremer, Wim van der Linden
Working class hero
Schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer (1940) stamt van vaderszijde uit een familie van hoefsmeden en beroepsmilitairen uit Pruisen en Hessen, zijn moeders familie is afkomstig uit Hongarije. Korte tijd volgde hij een opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Als schilder kreeg hij snel erkenning met zijn 'peinture barbarisme', intussen reist hij veel en woont overal.In het najaar van 1963 zwerven Jan Cremer en Wim van der Linden ieder weekend samen door Amsterdam. Wim van der Linden heeft een hok met een donkere kamer op Kattenburg, Jan Cremer heeft al een gezin en woont in de Jodenhouttuinen. De huizen die ze daar bewonen, zijn allang gesloopt. Amsterdam in 1963 is een stad in doodsnood. Het is alles sloop en verval. In die puingruwel staat Jan Cremer en kijkt hongerig in de lens.Op zijn drieëntwintigste heeft Jan Cremer een heel leven achter de rug, maar ondanks zijn successen als schilder is hij arm gebleven en noodgedwongen werkt hij in de haven. De Cremer die Wim van der Linden vastlegt, is hard op weg om van 'working class' tot 'working class hero' uit te groeien. Op alle foto's die Wim van der Linden in 1963 van hem maakt, is hij de belichaming van het nieuwe, van de dingen die komen gaan. Het icoon van de verandering wordt de foto van Jan Cremer op zijn Harley Davidson, de coverfoto van Ik Jan Cremer, dat in 1964 verschijnt. Daarna is alles anders.Wim van der Linden en Jan Cremer zullen nog tien jaar samen optrekken. Tussen 1963 en 1969 maakt hij zo'n duizend foto's van Jan Cremer, waarvan het grootste deel zich bevindt in het archief van Cremer. In dit boek zijn 80 door Jan Cremer uitgekozen foto's verzameld. Ze geven niet alleen een beeld van Jan Cremer, maar ze zijn ook een monument voor de vriendschap van twee kunstenaars, de schrijver en de fotograaf. d'Jongehonding - 96 blz
kunst

Tjibbe Hooghiemstra
De onschuld voorbij
Een letterlijk nieuw beeld van Mata Hari, dat haar voor het eerst en pas na meer dan honderd jaar toont in al haar schuldigheid, verleidelijkheid en waanzinnigheid. Drieëndertig nieuwe hedendaagse foto's van Mata Hari, gefotografeerd met behulp van een authentieke foto van haar uit 1905, uit de collectie van het Fries Museum te Leeuwarden. Gedurende de jaren 2015 en 2016 heeft beeldend kunstenaar Tjibbe Hooghiemstra (Tytsjerk, 1957) Mata Hari opnieuw gefotografeerd. Als model stond een, door haar zelf uitgegeven, postkaart uit 1905. In een verleidelijke pose is Mata Hari te zien. Met gebruik van de camera heeft Hooghiemstra een nieuwe serie beelden gemaakt die verschillende facetten van Mata Hari laten zien. Er zijn foto's die haar als een erotische danseres, een waanzinnige of een schuldige in oorlogstijd tonen. Deze schuldigheid is de reden voor de grote serie foto's geweest. Het is een manier om een kritische weergave van Mata Hari te tonen met behulp van haar destijds zelf uitgegeven flyer. De foto's willen een tegenhanger vormen van de nog altijd volhardende eenzijdige mythevorming rondom haar persoon. In 'De onschuld voorbij' wordt de originele foto uit 1905 als opmaat getoond, afgedekt met een dun lapje zwarte stof. Er naast staat het ooggetuige verslag, van Henry Wales uit 1917, van het neervallende lichaam tijdens haar executie. Opmerkelijk is de grote overeenkomst tussen de beschrijving van Wales en de houding op de oorspronkelijke foto uit 1905. 'De onschuld voorbij' bevat meer dan 30 foto's in zwart wit en kleur, afgewisseld met enkele zeer korte tekstbijdragen van biograaf Russel Warren Howe uit 1986 en een korte uitleg over het fotoproject. De foto's lopen uiteen van indringende zwart wit portretfoto's, veelkleurige abstracte sprookjesachtige beelden tot verleidelijke erotische foto's. Allen afkomstig uit de originele foto en heel direct zonder tussenkomst van bewerkingsprogramma's afgeprint. Bornmeerpap - 57 blz
kunst

Wilma van Giersbergen
Op zoek naar werk
'Op zoek naar werk, De productieve kunstenaarsfamilies Hauck ? Bakker - Van de Laar in Rotterdam 1770-1920'. Van auteur Wilma van Giersbergen. Begin december 1776 arriveert August Christian Hauck (1742-1801) met zijn vrouw en twee kinderen in Rotterdam. Hij wil er als portretschilder aan de slag, Hauck, die in Mannheim werd geboren, stamt uit een kunstenaarsfamilie. Net zoals zijn vader en zijn (half)broers op zoek moesten naar opdrachten en daarvoor vele reizen zouden ondernemen, zo vindt ook Hauck pas na omzwervingen door de Republiek zijn definiteive bestemming in Rotterdam. August C. Hauck wordt de stamvader van vier generaties Rotterdamse kunstschilders. In 1784 neemt hij een jongeman uit Goedereede, Cornelis Bakker (1771-1849), als leerling bij hem in huis. Cornelis Bakker trouwt in 1795 met Susanna Eva Hauck (1773-1842), het enige kind van zijn leermeester. Twee van hun kinderen, Job Augustus (1796-1876) en Aren Bakker (1806-1843), worden eveneens kunstenaar. Ook raakt de familie Bakker door een huwelijk verwant aan de Rotterdamse kunstenaarsfamilie Van de Laar, van wie de historieschilder Jan Hendrik van de Laar (1807-19874) de bekendste zal worden. Leven van alleen de schilderkunst gaat moeizaam, zodat de kunstenaars generatie op generatie op zoek moeten naar andere bronnen van inkomsten. Honderd jaar lang spelen zij in Rotterdam als tekenleraar een grote rol in het onderwijs bij het tekengenootschap 'Hierdoor tot Hooger' en de Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen. Daarnaast verdienen verschillenden van hen hun boterham in de decoratie- en interieurschilderkunst. Het is de tragiek van een kunstenaarsfamilie die, opgeleid tot kunstschilder, door velerlei omstandigheden gedwongen wordt haar ambities bij te stellen. In 'Opzoek naar werk' worden zes generaties kunstschilders gevolgd te beginnen met Haucks vader, Johann Jacob Hauck(1694-ca.1769), kerk- en hofschilder in Duitsland. De schilderdynastie eindigt als de decorschilder Frans Bakker (1871-1944) in 1920 Rotterdam verlaat en in Nederlands-Indië gaat wonen. Donkerpap - 368 blz
kunst

Jeroen Goudeau
Jan Stuyt
In de jaren negentienvijftig reden wij soms in het weekeinde met het hele gezin in de auto door het land, meestal voor familiebezoek in Den Haag. Vader en moeder voorin, de drie kinderen op de achterbank. Soms klonk opeens van de voorbank: 'Kijk, daar staat een kerk van je grootvader.' Dat kon zijn bij het passeren van Harmelen of bij het rijden over Lisse en Hillegom. Of als we op vakantie gingen en we via Valkenswaard naar het zuiden reden. Het ging dan altijd over kerken, niet over ziekenhuizen, woningen of andere gebouwen. Die kerken waren blijkbaar zodanig gesitueerd dat je ze van een afstand kon zien. De grootste verrassing overkwam me toen wij een keer ogenschijnlijk zomaar stil stonden in een straat in Haarlem, een onopvallende straat met rijtjeshuizen zonder voortuin, niet ver van de kathedraal. 'Waarom staan we hier stil?' Er kwam geen antwoord. Opeens zag ik het straatnaambord: 'Jan Stuytstraat, opzichter van de bouw van de kathedraal'. Zoiets vergeet een twaalfjarige jongen heel zijn leven niet meer. Grootvader Jan Stuyt, de architect, overleed zestien jaar voordat ik werd geboren. Er is meer documentatie over deze grootouder dan over de andere drie samen: een archief, foto's, artikelen, boeken, een pastel door Antoon van Welie en andere portretten, en zelfs een pagina op Wikipedia. Ik zou nog wel eens een artikel willen lezen over hem als verzamelaar van kunst - hij bezat een prachtige collectie, die met niets was begonnen en met een deskundig oog in korte tijd is verzameld. Het geeft me een bijzondere emotie wanneer ik als priester de sacramenten bedien in een kerk van mijn grootvader. NKSgeb - 237 blz