Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Biografieën/Het leven van een vrolijke kankerpatiënt
Eelco Meuleman
Het leven van een vrolijke kankerpatiënt
€ 18,99 Oorspronkelijke prijs was: € 18,99.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
Eelco Meuleman (1961) kreeg begin 2022 te horen dat er een tumor aan zijn rechternier was ontdekt, die bleek te zijn uitgezaaid in de long erboven. Van het ene moment op het andere was hij ongeneeslijk ziek. Aanvankelijke levensverwachting: nog zeventien maanden. Dat bericht bracht bij hem geen paniek of depressie teweeg, maar grote vreugde. Hij stond er zelf van te kijken. En hij ging op zoek naar de oorzaken van die merkwaardige reactie. Hij was niet levensmoe, maar had wel een lang en enerverend leven achter de rug. Hij was al vijftien jaar dolgelukkig als chef-nieuws van de Volkskrant, maar zag ook op tegen nóg zeven jaar buffelen. Met de diagnose vielen allerlei twijfels van hem af. Hij veranderde op slag van een gespannen nieuwsjunk in een opgewekte columnist. En hij schreef de goudeerlijke en onweerstaanbare verhalen voor ‘Het leven van een vrolijke kankerpatiënt’. Hij vond daarin het antwoord op de vraag waarom er na de diagnose maar één gedachte bleef hangen: het was goed zo.
Gerelateerde producten
muziek
Niek Nelissen
Willem van Otterloo
Willem van Otterloo was één van de vier belangrijkste Nederlandse dirigenten van de twintigste eeuw. Als componist liet hij een klein maar verfijnd oeuvre na. Zijn bekendste werk is de Symphoniëtta (1943), die behoort tot de meest gespeelde Nederlandse composities. Van Otterloo's levensverhaal geeft een interessant tijdsbeeld van het muziekleven tussen 1928 en 1978. Hij begon zijn loopbaan als tutticellist in het Utrechts Stedelijk Orkest. Een compositieprijsvraag van het Concertgebouw in 1932 bleek bepalend voor zijn toekomst. De orkestsuite die hij instuurde, werd bekroond met de eerste prijs en hij mocht de uitvoering door het Concertgebouworkest zelf dirigeren. Het USO stelde hem in 1934 aan als tweede en in 1937 als eerste dirigent. Hij bleef aan toen het USO in 1943 werd ingezet bij de Europasender, een Duitse propagandazender. Dit kwam hem na de bevrijding te staan op een veroordeling door de Ereraad voor de muziek.In 1949 werd Van Otterloo eerste dirigent van het Residentie Orkest, dat hij bijna een kwart eeuw leidde. Het Haagse orkest ging met hem een ongekende bloeitijd tegemoet. In 1950 werd hij een van de vaste dirigenten van het nieuwe platenlabel van Philips, dat hem behalve met het RO opnamen liet maken in Berlijn, Parijs en Wenen. De vele Philips-lp's droegen bij tot zijn internationale reputatie. Na het overlijden van Eduard van Beinum in 1959 werd algemeen verwacht dat hij diens opvolger zou worden bij het Concertgebouworkest. De keuze viel echter op Bernard Haitink en Van Otterloo bleef in Den Haag. In de jaren zestig kwam Van Otterloo bij het RO onder vuur te liggen door de roep om inspraak en repertoirevernieuwing. Als gastdirigent verlegde hij zijn activiteiten deels naar het buitenland. Na zijn vertrek bij het RO in 1973 werd hij chef-dirigent van het Sydney Symphony Orchestra. In 1978 overleed hij in Australië bij een verkeersongeval.Recensie: Dit vlot geschreven imposante boek is een handelsuitgave van een academisch proefschrift over de introverte levens- en musiceerstijl van een van Nederlands bekende orkestleiders met een interessant tijdsbeeld (1933-1978). Zelf voortgekomen uit de orkestpraktijk stond hij als vaste dirigent "op de bok" van respectievelijk het Utrechts Stedelijk Orkest en het Residentie Orkest. Ook de kronieken van beide ensembles uit die periode worden door de promovendus - muziekjournalist en leraar vwo geschiedenis - in detail beschreven. Voor diegenen die onder Van Otterloo hebben gespeeld, is dit relaas 'gefundenes Fressen'. Maar voor hen niet alleen! Het boek bevat naast talrijke bijlagen en foto's een dvd met een tweetal televisieregistraties uit respectievelijk 1963 (Gebouw K&W Den Haag, Brahms III) en 1976 (St. Bavokerk Haarlem, Beethoven IX). Het boek en de dvd zijn toonaangevend voor de onderhavige periode van het orkestbedrijf.Metagegevens • Van Gruting • Gebonden • 629 pagina’s • ISBN 9789075879407 • NUR: 660 - Muziek algemeen • Genre: Kunst, Muziek, Biografieën • Trefwoorden: Dirigent, Residentie Orkest, Van OtterlooOver de auteur: Niek Nelissen (1952) studeerde geschiedenis in Groningen. Hij is werkzaam als leraar aan het Stedelijk Gymnasium in Arnhem en als toetsdeskundige bij het Cito. Als muziekjournalist schreef hij een groot aantal artikelen voor muziektijdschriften en toelichtingen bij cd-uitgaven op muziekhistorisch gebied. De biografie van Willem van Otterloo is de handelsuitgave van het proefschrift dat hij in 2009 verdedigde aan de Radboud Universiteit Nijmegen.Over de uitgever: Uitgeverij Van Gruting, opgericht in 1996, legt zich toe op het uitgeven van boeken op het terrein van geschiedenis, kunstgeschiedenis, muziekgeschiedenis en literatuurgeschiedenis. Van Grutinggeb - 628 blz
geschiedenis
Willem Meiners
De verliefde president
'De verliefde president' een uiterst origineel verhaal over moed, overmoed, overspel, chantage en een man die net te laat kwam en te vroeg verdween, en met zijn beleid stond aan de wieg van de roaring twenties stond. Honderd jaar geleden stond Amerika er niet goed voor. Er was massale werkloosheid, de Eerste Wereldoorlog en de Spaanse griep hadden een miljoen Amerikaanse levens geëist en de schatkist was leeg. Tegen deze achtergrond slaagde Warren Harding, hoofdredacteur van een regionale krant, erin president van de Verenigde Staten te worden. Harding was, met name onder vrouwen, ongekend populair. Met zijn beleid stond hij aan de wieg van de roaring twenties: een dansende samenleving die zich in sommige ogen te buiten ging aan de charleston en verboden cocktails. Ineens schalde er jazzmuziek in het Witte Huis. Bijna iedereen vond weer een baan en een dak boven het hoofd. Miljoenen mensen begonnen kranten te lezen. Ze zagen films, kochten radio's, grammofoons, ijskasten en auto's. Toen Harding in 1923 plotseling overleed, stonden er negen miljoen mensen langs het spoor om afscheid van hem te nemen. Zes jaar na Hardings dood brak de Grote Depressie uit, gevolgd door de Tweede Wereldoorlog. Iedereen vergat de oud-president. Was hij zijn tijd te ver vooruit met zijn opvatting dat black lives matter? Was het omdat hij verliefd werd op zijn buurvrouw? Of gingen politici en historici in retrospectief op zoek naar een zondebok nadat er zo ruw een einde was gekomen aan de feestvreugde? Op basis van uniek archiefmateriaal, waaronder Hardings onlangs geopenbaarde liefdesbrieven, brengt Willem Meiners de vergeten president weer tot leven. Balanspap - 304 blz
geschiedenis
Cees Fasseur
Dubbelspoor
Tussen de boortorens op Borneo werd Cees Fasseur geboren, om tijdens de oorlog met zijn moeder en zijn zusje in het jappenkamp terecht te komen. In juni 1946 ging hij op zijn zevende voor het eerst naar Nederland. Na zijn studietijd in Leiden was hij bijna een kwarteeuw werkzaam bij het ministerie van Justitie in Den Haag, waar hij Van Agt ontmoette als kamergenoot en minister. Als raadadviseur voor de wetgeving was hij betrokken bij het abortusvraagstuk, de euthanasie, de politieorganisatie, de excessen-nota en andere politieke kwesties die nog altijd in de belangstelling staan. Rond zijn vijftigste besloot hij de overstap te maken naar de professionele geschiedschrijving. Op uitnodiging van koningin Beatrix werd hij de biograaf van Wilhelmina en schreef daarna een boek over het huwelijk van haar ouders. Als eerste kreeg hij onbeperkt toegang tot het Koninklijk Huisarchief, dat voor andere historici nog altijd gesloten is. Spottend werd hij wel 'de hofbiograaf' genoemd. Waarom werd juist hij gevraagd? Hoe dacht hij zelf over zijn taak en wat komt bij het schrijven van zulke biografieën verder allemaal kijken? Ook daarvan doet hij in deze levendig vertelde herinneringen verslag. 'Dubbelspoor' sluit af met zijn belevenissen als lid van de commissie van toezicht op de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten en zijn lidmaatschap van de commissie-Davids, die in 2009 onderzoek deed naar de Nederlandse besluitvorming inzake Irak. Balanspap - 368 blz
non-fictie
Elco Brinkman
Bouwen en bewaren
Elco Brinkman bracht decennialang door op en rond het Haagse Binnenhof, in het midden, op de brug tussen bestuur en politiek, tussen mensen en hun maatschappij, tussen verdienen en verdelen. Hij groeide op in het openbaar bestuur, maar drong aan op beperktere groei van de overheid, met meer eigen inbreng en verantwoordelijkheid van mensen zelf. Zijn verhalen over 'genoeg van de staat' konden niet overal en altijd op instemming rekenen. Hoewel hij tegen revoluties was, schuwde hij de weerbarstigheden bij veranderingen niet. Op allerlei plekken bij de overheid, in instellingen en bedrijven zat hij vaak op de voorste rij, waar niet zelden de eerste en hardste klappen vielen. Ook in zijn persoonlijk leven liep niet altijd alles op rolletjes. In 'Bouwen en bewaren' vertelt Elco Brinkman in beeldrijke woorden, ironisch, doordacht en openhartig over zijn rijk gevarieerde leven achter de schermen van de (on)macht. Elco Brinkman (1948) werd reeds op 34-jarige leeftijd minister in het kabinet-Lubbers I, en daarna in Lubbers II. Van 1989 tot 1994 was hij fractievoorzitter van het CDA in de Tweede Kamer. In 2006 riep de Volkskrant hem uit tot bestuurder met de meeste invloed in ons land. In 2011 trad hij aan als CDA-fractievoorzitter in de Eerste Kamer. In 2019 stelde hij zich niet herkiesbaar. Prometheusgeb - 535 blz