Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Wetenschap/Exacte wetenschap/Denken wiskundigen wel zo exact?
‘Denken wiskundigen wel zo exact?’ gaat over de warrige wegen die wiskundigen in hun gedachten afleggen. Die wegen zijn niet zo exact als de formules suggereren. Wiskundigen maken in hun denken creatief gebruik van intuïtie, analogieën en metaforen, paradoxen, dromen, plotselinge invallen. De logica daarin is ver te zoeken, het gevoel overheerst. Het gevoel als dat van een kunstenaar die zoekend te werk gaat. Dat zoeken is wiskunde. Wiskundigen presenteren ons uitsluitend het eindresultaat, de keurige kant-en-klare formules waar de meesten van ons niets van snappen. Wat eraan voorafging, daarover horen we niets. De schoonheid van de wiskunde is het eindproduct. Om die weg te begrijpen is kennis van de wiskunde niet nodig. Langendorff voerde gesprekken met twaalf hoogleraren. Elk hoofdstuk wordt (zonder formules) ingeleid en geïllustreerd met hun praktijkervaringen.
Gerelateerde producten
non-fictie
Alice Robb
Wat onze dromen ons vertellen
Een fris en onthullend inzicht in de nieuwe wetenschap van dromen ? hoe ze werken, wat ze ons vertellen en hoe we de vruchten kunnen plukken uit een volledig begrijpen van ons nachtelijk lucide droomleven. Tijdens een onderzoekreis in Peru, raakte wetenschapsjournalist Alice Robb begeesterd door het fenomeen van lucide dromen ? een onwerkelijke buitengewone manier van dromen waarbij de dromer in zijn of haar droom zich realiseert dat hij aan het dromen is en de droom zelfs kan sturen en controleren. Dromen zijn niet willekeurig, ze hebben een duidelijk doel en helpen ons dingen te begrijpen en te verwerken. Alice Robb legt uit hoe we onze dromen beter kunnen onthouden, en waarom dat noodzakelijk is. Ze verklaart de gecompliceerde verbanden tussen dromen en creativiteit. En biedt ons handvatten hoe we kunnen genieten van het intense avontuur van lucide dromen.kunst
Geordie Greig
Ontbijten met Lucian
Lucian Freud behoort tot de belangrijkste en beroemdste schilders van zijn tijd. Maar zijn hartstochtelijke leven als kunstenaar en zijn kleurrijke privéleven hield hij graag achter een muur van geheimzinnigheid verborgen. In dit opmerkelijke boek wordt die muur voor het eerst geslecht. Tien jaar lang behoorde Geordie Greig tot een select groepje vrienden dat geregeld met Lucian Freud ontbeet bij Clarke's in Londen. Een ouderwetse salon, met Freud als middelpunt. Voor het eerst vertelt Freud vrijmoedig over kunst en over zijn persoonlijk leven. Over hoe hij David Hockney schilderde, met paarden sliep, hoe hij ontkwam aan de gangstertweeling Kray en hoe hij koningin Elizabeth portretteerde. Over zijn controversiële rol als vader, zijn geliefden, zijn vele kinderen, zijn vijanden en zijn goklust. Freud houdt de lezer in zijn greep met onverbloemde verhalen over zijn wilde nachten, over hoe hij danste met Garbo en een naaktportret schilderde van Kate Moss. Hij praat ook vrijuit over zijn kunst, over de totstandkoming van zijn oeuvre, en over waarom Velázquez de grootste schilder aller tijden was. Niet alleen Freud zelf komt aan het woord. Na decennia zwijgen en geheimhouding vertellen intimi eindelijk openhartig over hun omgang met de grootste figuratieve portretschilder van de twintigste eeuw. Zo is 'Ontbijten met Lucian', drie jaar na zijn dood, een pregnant intiem portret geworden van de kunstenaar als jonge en als ouder wordende man.
'Greig heeft met dit uitstekend geschreven boek veel prijsgegeven aan de openbaarheid die Freud en diens machtige familie en netwerk altijd hebben geschuwd.' - NRC Handelsblad
'Een meesterlijk boek. Het geeft een lucide beeld van een leven dat in menig opzicht een zootje was, maar waaruit de grootste schilder van de laatste honderd jaar is voortgekomen.' -Tom Wolfe
non-fictie
Elie Wiesel
Open hart
Als schrijver Elie Wiesel op zijn tweeëntachtigste met spoed een hartoperatie moet ondergaan ? er wordt gevreesd voor zijn leven ? wordt hij voor een tweede keer geconfronteerd met zijn eigen sterfelijkheid. Als jonge jongen overleefde hij de Holocaust nadat hij op zijn vijftiende werd gedeporteerd naar Auschwitz. Dat verleden is nooit ver weg en bijna automatisch gaan zijn gedachten uit naar familieleden die tijdens de oorlogsjaren zijn weggevoerd en niet meer terugkwamen. Heeft hij in zijn boeken en in zijn publieke optredens genoeg gedaan om de oorlogsslachtoffers te blijven herinneren? En dan zijn zoektocht naar God: waar heeft die toe geleid? Is er nog hoop voor de mens? Vol liefde en wijsheid schrijft Wiesel in 'Open hart' over zijn kinderen en kleinkinderen en getuigt hij van zijn hoop, zijn vertrouwen en zijn liefde voor het leven. Een zeer inspirerend boek, dat aanzet tot overpeinzing van het eigen leven. Hoe een plotselinge openhartoperatie leidde tot prachtig geschreven overpeinzingen over het leven.non-fictie
