Geen producten in uw winkelmand.
‘Stilte is als ademhalen’ Veel kunstenaars hebben geprobeerd de geluidloosheid, rust en vredigheid van stilte te verbeelden. Schrijver en essayist Joost Zwagerman raakte gefascineerd door stilte in de kunst en stelde vlak voor zijn dood een tentoonstelling samen met bekende en minder bekende kunstenaars, vrienden en generatiegenoten als Marlene Dumas, Luc Tuymans, Rineke Dijkstra, Jan Schoonhoven en Berndnaut Smilde. In begeleidende teksten en gedichten geeft Zwagerman geen antwoord op de vraag wat stilte precies is. Het is bovenal de gedrevenheid van zijn keuze van kunstwerken die de aanleiding vormde voor dit boek met het werk van zestig grote namen uit de Nederlandse en Vlaamse kunstwereld.
Gerelateerde producten
kunst
Jan Cremer, Wim van der Linden
Working class hero
Schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer (1940) stamt van vaderszijde uit een familie van hoefsmeden en beroepsmilitairen uit Pruisen en Hessen, zijn moeders familie is afkomstig uit Hongarije. Korte tijd volgde hij een opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Als schilder kreeg hij snel erkenning met zijn 'peinture barbarisme', intussen reist hij veel en woont overal. In het najaar van 1963 zwerven Jan Cremer en Wim van der Linden ieder weekend samen door Amsterdam. Wim van der Linden heeft een hok met een donkere kamer op Kattenburg, Jan Cremer heeft al een gezin en woont in de Jodenhouttuinen. De huizen die ze daar bewonen, zijn allang gesloopt. Amsterdam in 1963 is een stad in doodsnood. Het is alles sloop en verval. In die puingruwel staat Jan Cremer en kijkt hongerig in de lens. Op zijn drieëntwintigste heeft Jan Cremer een heel leven achter de rug, maar ondanks zijn successen als schilder is hij arm gebleven en noodgedwongen werkt hij in de haven. De Cremer die Wim van der Linden vastlegt, is hard op weg om van 'working class' tot 'working class hero' uit te groeien. Op alle foto's die Wim van der Linden in 1963 van hem maakt, is hij de belichaming van het nieuwe, van de dingen die komen gaan. Het icoon van de verandering wordt de foto van Jan Cremer op zijn Harley Davidson, de coverfoto van Ik Jan Cremer, dat in 1964 verschijnt. Daarna is alles anders. Wim van der Linden en Jan Cremer zullen nog tien jaar samen optrekken. Tussen 1963 en 1969 maakt hij zo'n duizend foto's van Jan Cremer, waarvan het grootste deel zich bevindt in het archief van Cremer. In dit boek zijn 80 door Jan Cremer uitgekozen foto's verzameld. Ze geven niet alleen een beeld van Jan Cremer, maar ze zijn ook een monument voor de vriendschap van twee kunstenaars, de schrijver en de fotograaf.kunst
S.M.A.K.
''S.M.A.K.' geeft een genereus beeld van de collectie van het museum. De selectie is een representatieve doorsnede uit een collectie van meer dan 3500 werken. Het neemt u mee in het labyrinth van de hedendaagse kunst, van iconische werken en klassiekers, over verborgen parels en recente aanwinsten. De collectiecatalogus 'S.M.A.K.' is een unieke manier om de belangrijkste publieke collectie uit België te ontdekken en up to date te zijn met de kunst van vandaag. Met werk van o.a. Francis Alÿs, Kader Attia, Francis Bacon, Dara Birnbaum, Michaël Borremans, Marcel Broodthaers, N. Dash, Berlinde De Bruyckere, Marlene Dumas, Mekhitar Garabedian, Zvi Goldstein, David Hammons, Georg Herold, Ann Veronica Janssens, Jac Leirner, Mark Manders, Panamarenko, Zhang Peili, Wilhelm Sasnal, Nedko Solakov, Pascale Marthine Tayou, Luc Tuymans, Lois Weinberger, James Welling,? Met bijdragen van Philippe Van Cauteren, Iris Paschalidis, Thibaut Verhoeven en Richard Armstrong. De catalogus verschijnt naar aanleiding van de grote collectietentoonstelling De Collectie 'Higlights for a future'.kunst
Bram Kempers
De schepping van Melle
Melle Oldeboerrigter (1908-1976) is ongetwijfeld één van de meest bizarre Nederlandse beeldend kunstenaars van de twintigste eeuw. Zijn werk wekte in de jaren vijftig tot zeventig zowel grote bewondering als totale afwijzing. Het laatste met name door de vaak erotische lading van zijn beelden, die in feite over Leven-Natuur en Dood-Verderf gaan. Niet voor niets noemde hij zichzelf een visionair schilder. Vaak werd zijn werk vergeleken met dat van de fantastische schilder Jeroen Bosch. Opgegroeid in een socialistisch arbeidersmilieu, werd zijn levensvisie bepaald door de crisistijd van de jaren dertig. Anarchisme, sociale bewogenheid en deelname aan het verzet tegen de Duitse bezetting zetten hem aan tot politiek en sociaal geëngageerde tekeningen. Hoe omstreden zijn werk was, blijkt uit het feit dat W. Sandberg in 1955 enkele schilderijen van hem weigerde voor een tentoonstelling in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Werkelijke erkenning volgde pas in de jaren zestig en zeventig, onder meer in 1972 met een grote overzichtstentoonstelling in datzelfde Stedelijk Museum.kunst
