Daens is het verhaal van de strijd van een eenling tegen de machtige katholieke kerk. Daens was een briljante geest, maar ook wispelturig en vaak ondoorgrondelijk. Hij gruwt van de kleurloze armoede van de arbeiders en het goedbedoelde maar achterhaalde paternalisme van de Kerk. Hij is betrokken bij de christendemocratie en de oprichting van de Christene Volkspartij. Onverwacht wordt Daens zeer populair en verwerft hij een plaats in het parlement. Het gevecht met de kerkelijke overheid en zijn politieke tegenstanders breekt dan los. Uiteindelijk wordt hij door de bisschop van Gent naar de paus gestuurd waar hij een bedekte waarschuwing krijgt dat hij de politiek beter kan verlaten. Maar Daens is stijfkoppig. Hij weigert op de aanmaning in te gaan, krijgt nog tientallen sancties en wordt uiteindelijk in 1899 uit zijn priesterambt ontzet. Zes jaar later volgt de officiële veroordeling door het Vaticaan. In 1907 sterft hij. Totaal verbitterd en ontgoocheld, bekneld geraakt tussen zijn sociaal-politieke bewogenheid en het priesterschap. Frans-Jos Verdoodt was hoogleraar, hoofdredacteur van Wetenschappelijke Tijdingen en stichter en directeur van het Archief en Onderzoekscentrum van de Nationale bewegingen.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Anthony McCarten
De twee pausen
In 2013 deed de conservatieve Paus Benedictus XVl een opmerkelijke aankondiging: hij wilde terugtreden. Daarmee werd hij de eerste paus sinds 700 jaar die vrijwillig zijn ambt neerlegde. Kardinalen van over de hele wereld kwamen bij elkaar om zijn opvolger te kiezen. Hun onverwachte keuze: Franciscus, de eerste niet-Europese paus in 1200 jaar. Een man die ooit danste in een tangoclub, niet van luxe houdt en een fervent voetballiefhebber is. Waarom liep Benedictus weg uit het centrum van de macht, wetend dat zijn opvolger wellicht zijn erfenis zou verkwanselen? Hoe kon Franciscus wennen aan het leven als leider van een miljard volgelingen? En als de kerk claimt dat de paus onfeilbaar is, hoe kunnen dan twee nog levende pausen het over vrijwel alles oneens zijn met elkaar? 'De twee pausen' vertelt de geschiedenis van twee zeer verschillende mannen, die beiden leven in het Vaticaan. McCarten laat iets zien van de tragische, maar ook komische situaties in het Vaticaan, en biedt ruimte aan zowel de donkere als lichte details van 's werelds meest ondoorzichtige, maar belangrijkste instituut. Het boek achter de film The Two Popes.muziek
Niek Nelissen
Willem van Otterloo
Willem van Otterloo was één van de vier belangrijkste Nederlandse dirigenten van de twintigste eeuw. Als componist liet hij een klein maar verfijnd oeuvre na. Zijn bekendste werk is de Symphoniëtta (1943), die behoort tot de meest gespeelde Nederlandse composities. Van Otterloo's levensverhaal geeft een interessant tijdsbeeld van het muziekleven tussen 1928 en 1978. Hij begon zijn loopbaan als tutticellist in het Utrechts Stedelijk Orkest. Een compositieprijsvraag van het Concertgebouw in 1932 bleek bepalend voor zijn toekomst. De orkestsuite die hij instuurde, werd bekroond met de eerste prijs en hij mocht de uitvoering door het Concertgebouworkest zelf dirigeren. Het USO stelde hem in 1934 aan als tweede en in 1937 als eerste dirigent. Hij bleef aan toen het USO in 1943 werd ingezet bij de Europasender, een Duitse propagandazender. Dit kwam hem na de bevrijding te staan op een veroordeling door de Ereraad voor de muziek.In 1949 werd Van Otterloo eerste dirigent van het Residentie Orkest, dat hij bijna een kwart eeuw leidde. Het Haagse orkest ging met hem een ongekende bloeitijd tegemoet. In 1950 werd hij een van de vaste dirigenten van het nieuwe platenlabel van Philips, dat hem behalve met het RO opnamen liet maken in Berlijn, Parijs en Wenen. De vele Philips-lp's droegen bij tot zijn internationale reputatie. Na het overlijden van Eduard van Beinum in 1959 werd algemeen verwacht dat hij diens opvolger zou worden bij het Concertgebouworkest. De keuze viel echter op Bernard Haitink en Van Otterloo bleef in Den Haag. In de jaren zestig kwam Van Otterloo bij het RO onder vuur te liggen door de roep om inspraak en repertoirevernieuwing. Als gastdirigent verlegde hij zijn activiteiten deels naar het buitenland. Na zijn vertrek bij het RO in 1973 werd hij chef-dirigent van het Sydney Symphony Orchestra. In 1978 overleed hij in Australië bij een verkeersongeval.Recensie: Dit vlot geschreven imposante boek is een handelsuitgave van een academisch proefschrift over de introverte levens- en musiceerstijl van een van Nederlands bekende orkestleiders met een interessant tijdsbeeld (1933-1978). Zelf voortgekomen uit de orkestpraktijk stond hij als vaste dirigent "op de bok" van respectievelijk het Utrechts Stedelijk Orkest en het Residentie Orkest. Ook de kronieken van beide ensembles uit die periode worden door de promovendus - muziekjournalist en leraar vwo geschiedenis - in detail beschreven. Voor diegenen die onder Van Otterloo hebben gespeeld, is dit relaas 'gefundenes Fressen'. Maar voor hen niet alleen! Het boek bevat naast talrijke bijlagen en foto's een dvd met een tweetal televisieregistraties uit respectievelijk 1963 (Gebouw K&W Den Haag, Brahms III) en 1976 (St. Bavokerk Haarlem, Beethoven IX). Het boek en de dvd zijn toonaangevend voor de onderhavige periode van het orkestbedrijf.Metagegevens • Van Gruting • Gebonden • 629 pagina’s • ISBN 9789075879407 • NUR: 660 - Muziek algemeen • Genre: Kunst, Muziek, Biografieën • Trefwoorden: Dirigent, Residentie Orkest, Van OtterlooOver de auteur: Niek Nelissen (1952) studeerde geschiedenis in Groningen. Hij is werkzaam als leraar aan het Stedelijk Gymnasium in Arnhem en als toetsdeskundige bij het Cito. Als muziekjournalist schreef hij een groot aantal artikelen voor muziektijdschriften en toelichtingen bij cd-uitgaven op muziekhistorisch gebied. De biografie van Willem van Otterloo is de handelsuitgave van het proefschrift dat hij in 2009 verdedigde aan de Radboud Universiteit Nijmegen.Over de uitgever: Uitgeverij Van Gruting, opgericht in 1996, legt zich toe op het uitgeven van boeken op het terrein van geschiedenis, kunstgeschiedenis, muziekgeschiedenis en literatuurgeschiedenis.non-fictie
B.H. van den Braak
Zeventig jaar zoeken naar het compromis
Het Nederlandse parlement, de Tweede Kamer in het bijzonder, heeft sinds het nieuwe begin in 1946 steeds meebewogen met de gemoedsbewegingen in de natie: heen en weer tussen samenwerking en polarisatie, tussen vernieuwingsdrang en verlangen naar behoud. Al die zeventig jaren sinds 1946 was het parlement de centrale arena van een grote diversiteit aan politieke tegenstellingen en conflicten. Tegelijk vormde het de nationale marktplaats, waar de vele en diverse maatschappelijke belangen werden gewogen, verhandeld en verruild, soms genegeerd. Zo nodig echter stelde het parlement zich ook in gesloten front teweer tegen pogingen zijn gezag te kleineren of beschadigen. 'Zeventig jaar zoeken naar het compromis' is het verhaal van de Nederlandse naoorlogse democratie, waarin de wedstrijd zelden eindigde in overwinning of verlies maar meestal in breed aanvaarde remise.non-fictie
