Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Indië boeken/Berlage en Nederlands-Indië
Herman van Bergeijk
Berlage en Nederlands-Indië
Een innerlijke drang naar het schoone land
€ 24,95 € 7,90
In 1923 maakte de architect H.P. Berlage (1856-1934) een reis naar het toenmalige Nederlands-Indië, waar hij eerder twee gebouwen had gerealiseerd. Kort voor zijn vertrek kreeg hij van de Nederlandse regering de opdracht een rapport op te stellen over de tempels van Prambanan. Berlages opvattingen over monumentenzorg worden in dit rapport duidelijk naar voren gebracht.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Herman Hülsmann
Mijn reis naar Indië 1928-1929
In dit dagboek neemt Hermann Hülsmann ons mee op reis naar het toen nog verre Nederlands-Indië. Hülsmann was samen met drie andere studenten uitgenodigd door de Vereeniging Jan Pieterszoon Coen, die met groepsreizen de deelnemers wilde interesseren voor topfuncties in Indië. Er moest dan wel een verslag worden geschreven over enkele projecten die onderweg werden bezocht. Hermann Hülsmann beperkte zich niet tot de beschrijving van 'enkele projecten'. Hij zette zo veel mogelijk waarnemingen op papier. En hij maakte er foto's bij. Het resultaat is een levendig en vaak humoristisch geschreven verslag van een tijdsbeeld. Het dagboek begint met de avontuurlijke heenreis met de boot door het Suezkanaal. In Indië bezoekt hij bekende trekpleisters, die toen nog niet zo toeristisch waren als nu. En hij schrijft uitgebreid over het dagelijks leven en werken in die tijd. 'Mijn reis naar Indië' bevat veel bijzondere wetenswaardigheden, onder andere over de toenmalige stand van de techniek. Hermann eindigt zijn bezoek met een reis door Atjeh met de zogenaamde Atjeh Tram (opgeheven in 1962). In dit deel van het dagboek beschrijft hij onder andere de wegenbouwprojecten in dit toen nog onontgonnen gebied. Voor Hermann Hülsmann (1902-1983) bleef dit de reis van zijn leven. Uiteindelijk is hij niet naar Indië gegaan om daar een leidende functie te gaan vervullen. In plaats daarvan koos hij voor een carrière bij de rechterlijke macht in Nederland. En niet zonder succes: hij nam afscheid van zijn werkzame leven als Raadsheer van de Hoge Raad der Nederlanden.geschiedenis
K. de Jong Ozn.
Gods eer zij ’t merk van al uw werk
'De Geschiedenis van het Friesch Dagblad' kan worden omschreven als de biografie van een krant (verschijnend sinds 1903). In dit tweede deel wordt de periode 1935-1971 behandeld: de tijd van de economische crisis van de jaren dertig en het leiderschap van Colijn, de Tweede Wereldoorlog en de onderduik van het Friesch Dagblad, het verlies van 'ons Indië', de Nieuw-Guinea kwestie en de grote maatschappelijke omwenteling van de jaren zestig. Het is de tijd waarin Hendrik Algra – antirevolutionair in hart en nieren, lid van de Eerste Kamer en schrijver van vele boeken – de markante hoofdredacteur van het Friesch Dagblad is en zijn stempel op de krant drukt. Net als het voorafgaande deel biedt Deel II een boeiend verhaal over een veranderende wereld, gezien door de ogen van Friese gereformeerden en antirevolutionairen. Bijzondere aandacht is er voor de gebeurtenissen in Friesland en de parlementaire geschiedenis van Nederland. K. de Jong Ozn. (Drachten 1926-Sneek 2011) studeerde Geschiedenis en Nederlands aan de Vrije Universiteit. Hij was achtereenvolgens leraar in Dokkum, rector in Goes en Amersfoort, staatssecretaris van onderwijs (kabinetten Den Uyl en Van Agt 1) en voorzitter van de Unie voor Christelijk Onderwijs. Hij was tien jaar columnist van Het Buitenhof en de Haagsche Courant en schreef lange tijd voor het Centraal Weekblad en het Friesch Dagblad over politiek, onderwijs en literatuur. Hij publiceerde een aantal dichtbundels, een bundel novellen alsook een boek over de geschiedenis van de Unie voor Christelijk Onderwijs (Een verhaal dat verder gaat, 1999). In 2003 verscheen het eerste deel van zijn geschiedenis van het Friesch Dagblad onder de titel Zij zullen het niet hebben.geschiedenis
Thierry Debels
Koning Boudewijn
Op 7 september 2010 zou koning Boudewijn tachtig geworden zijn. Er is weinig bekend over de vijfde koning van België. Deze biografie werpt een helder licht op de vorst. Recent vrijgegeven CIA-documenten en tientallen telexen van de Amerikaanse ambassade in Brussel tonen wie Boudewijn werkelijk was. Hij was beste maatjes met Franco, ondersteunde de acties tegen Allende en was maar wat blij dat Lumumba vermoord werd. Voor het grote publiek was Boudewijn le roi triste, een minzame, diepgelovige man. Maar de vorst kon ook bikkelhard en principieel zijn. Hij weigerde niet alleen in 1990 de abortuswet te ondertekenen, maar wilde evenmin de wet Collard signeren. Hij bepaalde ook eigenzinnig en vaak tegen de regering in het Congobeleid, met alle desastreuze gevolgen van dien, weigerde bepaalde ministers te benoemen en bleef rancuneus tegen iedereen die na de oorlog kritiek op zijn vader Leopold III had. Ook over zijn privéleven verschaft dit boek prikkelende informatie. Had Boudewijn een verhouding met zijn stiefmoeder Lilian? Waarom trouwde hij met Fabiola, terwijl een eerder aangekondigd huwelijk van Fabiola met een Spaanse edelman werd geannuleerd omdat ze geen kinderen kon krijgen? Waarom ging het plan om kinderen te adopteren niet door? En wist u dat Boudewijn een uitstekend golfer was? Koning Boudewijn. Een biografie is een must voor royaltyliefhebbers en iedereen die in de Belgische geschiedenis geïnteresseerd is.geschiedenis
