Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Afslag Oosterbeek
Niets is grappiger dan ongelukkig zijn, is het parool dat emeritus hoogleraar Amerikaanse geschiedenis Alfons Lammers ontleent aan Nobelprijswinnaar Samuel Beckett. Maar hoe grappig is het wanneer je geliefde wegens dementie op de gesloten afdeling van een verpleeghuis in Oosterbeek wordt opgenomen? De auteur van het veelgeprezen brievenboek Het ergste moet nog komen (2021) probeert er op zijn karakteristieke droogkomische toon mee in het reine te komen. Door dementie raak je niet alleen jezelf kwijt maar ook elkaar, hoort hij voortdurend beweren. De onzinnigheid van deze suggestie is het thema van Afslag Oosterbeek. Je deelt een lange geschiedenis met elkaar en zolang de een nog compos mentis genoeg is om zich de historie te herinneren raak je elkaar niet kwijt. Tijdens de wandelingen met zijn vrouw in Oosterbeek zijn het schitterende bomen, kwispelende honden en vrolijke kleuters die hem tot dat inzicht brengen, en hij voelt iets wat toch lijkt op geluk. Of op berusting.
Gerelateerde producten
muziek
Niek Nelissen
Willem van Otterloo
Willem van Otterloo was één van de vier belangrijkste Nederlandse dirigenten van de twintigste eeuw. Als componist liet hij een klein maar verfijnd oeuvre na. Zijn bekendste werk is de Symphoniëtta (1943), die behoort tot de meest gespeelde Nederlandse composities. Van Otterloo's levensverhaal geeft een interessant tijdsbeeld van het muziekleven tussen 1928 en 1978. Hij begon zijn loopbaan als tutticellist in het Utrechts Stedelijk Orkest. Een compositieprijsvraag van het Concertgebouw in 1932 bleek bepalend voor zijn toekomst. De orkestsuite die hij instuurde, werd bekroond met de eerste prijs en hij mocht de uitvoering door het Concertgebouworkest zelf dirigeren. Het USO stelde hem in 1934 aan als tweede en in 1937 als eerste dirigent. Hij bleef aan toen het USO in 1943 werd ingezet bij de Europasender, een Duitse propagandazender. Dit kwam hem na de bevrijding te staan op een veroordeling door de Ereraad voor de muziek.In 1949 werd Van Otterloo eerste dirigent van het Residentie Orkest, dat hij bijna een kwart eeuw leidde. Het Haagse orkest ging met hem een ongekende bloeitijd tegemoet. In 1950 werd hij een van de vaste dirigenten van het nieuwe platenlabel van Philips, dat hem behalve met het RO opnamen liet maken in Berlijn, Parijs en Wenen. De vele Philips-lp's droegen bij tot zijn internationale reputatie. Na het overlijden van Eduard van Beinum in 1959 werd algemeen verwacht dat hij diens opvolger zou worden bij het Concertgebouworkest. De keuze viel echter op Bernard Haitink en Van Otterloo bleef in Den Haag. In de jaren zestig kwam Van Otterloo bij het RO onder vuur te liggen door de roep om inspraak en repertoirevernieuwing. Als gastdirigent verlegde hij zijn activiteiten deels naar het buitenland. Na zijn vertrek bij het RO in 1973 werd hij chef-dirigent van het Sydney Symphony Orchestra. In 1978 overleed hij in Australië bij een verkeersongeval.Recensie: Dit vlot geschreven imposante boek is een handelsuitgave van een academisch proefschrift over de introverte levens- en musiceerstijl van een van Nederlands bekende orkestleiders met een interessant tijdsbeeld (1933-1978). Zelf voortgekomen uit de orkestpraktijk stond hij als vaste dirigent "op de bok" van respectievelijk het Utrechts Stedelijk Orkest en het Residentie Orkest. Ook de kronieken van beide ensembles uit die periode worden door de promovendus - muziekjournalist en leraar vwo geschiedenis - in detail beschreven. Voor diegenen die onder Van Otterloo hebben gespeeld, is dit relaas 'gefundenes Fressen'. Maar voor hen niet alleen! Het boek bevat naast talrijke bijlagen en foto's een dvd met een tweetal televisieregistraties uit respectievelijk 1963 (Gebouw K&W Den Haag, Brahms III) en 1976 (St. Bavokerk Haarlem, Beethoven IX). Het boek en de dvd zijn toonaangevend voor de onderhavige periode van het orkestbedrijf.Metagegevens • Van Gruting • Gebonden • 629 pagina’s • ISBN 9789075879407 • NUR: 660 - Muziek algemeen • Genre: Kunst, Muziek, Biografieën • Trefwoorden: Dirigent, Residentie Orkest, Van OtterlooOver de auteur: Niek Nelissen (1952) studeerde geschiedenis in Groningen. Hij is werkzaam als leraar aan het Stedelijk Gymnasium in Arnhem en als toetsdeskundige bij het Cito. Als muziekjournalist schreef hij een groot aantal artikelen voor muziektijdschriften en toelichtingen bij cd-uitgaven op muziekhistorisch gebied. De biografie van Willem van Otterloo is de handelsuitgave van het proefschrift dat hij in 2009 verdedigde aan de Radboud Universiteit Nijmegen.Over de uitgever: Uitgeverij Van Gruting, opgericht in 1996, legt zich toe op het uitgeven van boeken op het terrein van geschiedenis, kunstgeschiedenis, muziekgeschiedenis en literatuurgeschiedenis.gezondheid
Hugo Borst
Ach, moedertje
De moeder van Hugo Borst lijdt sinds enkele jaren aan de ziekte van Alzheimer en woont inmiddels op een gesloten afdeling in het Verpleeghuis. In 'Ach, moedertje' volgen we haar dagelijkse leven – en dat van haar acht medebewoners. Van heel dichtbij schrijft Hugo over zijn moeders achteruitgang, over het verdriet om wat verloren gaat, de terugkerende valpartijen én het plezier in de bonte woongroep, want gelachen wordt er heus. Maar er is ook ergernis. Hugo maakt zich kwaad over de gigantische werkdruk van de verzorgenden in het Verpleeghuis, en de arrogantie van de zorgbestuurders. Trouw gaat hij bij ma op bezoek, en zittend aan haar zijde vraagt hij zich af wat er van haar leven nog over is. 'Ach, moedertje' is een intiem, geestig en spannend verslag uit het Verpleeghuis.non-fictie
Martijn van Empel
Ivo Samkalden
Samkalden: burgemeester van Amsterdam. Dat is het etiket dat hem door de meeste lezers anno nu, áls zij zich hem nog herinneren, wordt opgeplakt. Maar achter dat etiket gaat een leven schuil van een intense beroering op vele fronten. Door iedereen beschouwd als jurist pur sang, was hij geen meester, maar indoloog (omdat de rechtenstudie voor hem te duur was). Als ambtenaar van Nederlands-Indië was hij achtereenvolgens de gevangene van de Japanners en, in 1945, van de Indonesische vrijheidsstrijders, met steeds weer de dood als nabije mogelijkheid. Al tijdens zijn Japanse gevangenschap werd hij overtuigd voorstander van een Indonesische onafhankelijkheid en werkte daar na de oorlog van Nederlandse zijde actief aan mee. De daaropvolgende nauwe samenwerking met zijn landbouwminister Mansholt bracht hem tot een diepgaande Europese overtuiging, die hij kon uitdragen als hoogleraar in Wageningen en later Leiden, maar ook als minister van Justitie (in het laatste kabinet-Drees en later het kabinet-Cals). Hij was de eerste joodse burgemeester van Amsterdam, maar ook minister die vanuit een diep respect voor de Nederlandse rechtsstaat besloot tot het afvoeren van de oorlogsmisdadiger Lages. Zijn leven: hij zocht de verantwoordelijkheid en vond het avontuur.non-fictie
