Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Mens & maatschappij/Acht jaar onschuldig vast
Julio A. Poch
Acht jaar onschuldig vast
Mijn verhaal
Oorspronkelijke prijs was: € 21,99.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
U wordt aangehouden voor uitlevering aan Argentinië.’ Voor de Nederlands-Argentijnse piloot Julio Poch vormden deze woorden het begin van een jarenlange nachtmerrie. Het begon allemaal in 2003 op Bali, waar Poch tijdens een etentje met collega’s over de Argentijnse misdaden sprak. Na een tip uit Nederland werd hij vervolgens op 22 september 2009 in Valencia, tijdens zijn laatste vlucht voor zijn pensioen, gearresteerd op verdenking van het uitvoeren van dodenvluchten tijdens de militaire dictatuur in Argentinië. Acht jaar lang, 2990 dagen, bracht hij daarna door in de gevangenis in afwachting van de uitspraak in een megaproces. Uiteindelijk werd hij op 29 november 2017 vrijgesproken. In dit boek vertelt Julio Poch voor het eerst zijn hele verhaal. Hoe kon hij in zo’n nachtmerrie verzeild raken? Hoe lukte het hem en zijn advocaten zijn onschuld te bewijzen? Hoe sleet hij zijn dagen in de gevangenis? Ook blikt Poch terug op zijn leven in Argentinië ten tijde van het Videla-regime, zijn opleiding en carrière als gevechtspiloot en zijn komst naar Nederland.
Gerelateerde producten
mens & maatschappij
Eugénie Smits van Waesberghe
Zwartboek adoptie
Zwartboek adoptie in Nederland in de 20e eeuw De invoering van de Adoptiewet in 1956 zorgde ervoor dat adoptie wettelijk onder de verantwoordelijkheid van de Nederlandse overheid viel. Een grote vraag naar baby's in Nederland door veelal kinderloze echtparen was het gevolg. Ongehuwde vrouwen stonden, vaak onder informele dwang, na de bevalling hun baby af. Dat gebeurde meestal in zogeheten doorgangshuizen waar zwangere meisjes en vrouwen verbleven en waaraan de overheid destijds financieel bijdroeg. Naar schatting zijn tussen 1956 en 1984 rond de 15.000 tot 25.000 baby's op deze manier afgestaan. Dit zorgde toen al voor veel leed, maar het werd decennia later nog veel pijnlijker toen geadopteerden op zoek gingen naar hun onbekende biologische moeders en vaders. Persoonsgegevens van geboorte- en adoptiefamilies blijken in geheime dossiers opgeslagen, zijn niet ter inzage of indertijd (moedwillig) verdwenen in opdracht van adoptieouders of zijn van hogerhand vernietigd. In 'Zwartboek adoptie' vertellen geadopteerden over hun persoonlijke adoptieverhaal en de levenslange impact ervan. Evenals moeders die vaak onvrijwillig en onwetend ooit een baby afstonden aan andere Nederlandse echtparen. Ze durven nu eindelijk hun verhaal te doen. Afstandsmoeders, afstandsvaders, geadopteerden en ook niet geadopteerde kinderen en familieleden komen uitgebreid aan het woord. Ook deskundigen die in hun werk in aanraking kwamen met adoptie als medewerkers van de Raad voor de Kinderbescherming, therapeuten en jeugdhulpverleners, historici en hoogleraren in religiegeschiedenis en sociale demografische geschiedenis, een kinderrechter en een kindertehuisdirecteur vertrouwen hun ervaringen over de adopties toe aan dit zwartboek. Allen tekenen zo met elkaar de inktzwarte rand om de Nederlandse adoptiegeschiedenis. We kunnen het niet veranderen, maar het gaat erom dat we het erkennen en van de fouten leren. De schrijfster van Zwartboek adoptie is Eugénie Smits van Waesberghe (1965). Zij is journalistiek onderzoeker, psychosociaal therapeut en coach. Zelf is Eugénie ook geboren in een doorgangshuis, onder dwang bij haar moeder weggenomen en ter adoptie in een pleeggezin geplaatst. De afgelopen vijf jaar stuitte Eugénie, mede door haar eigen zoektocht naar informatie over haar biologische moeder en vader, op gesloten deuren. 'Veel is onbekend, over veel wordt gezwegen en weinig is mogelijk om duidelijkheid te krijgen,' aldus Eugénie. Tijdens haar zoektocht kwam zij in contact met vele lotgenoten, wier verhalen, zoektochten, adoptieverleden en adoptieleed zij in dit boek heeft opgetekend. Eugénie studeerde aan de faculteit Sociale Wetenschappen en de Rechtenfaculteit van de Rijksuniversiteit Utrecht (Nederlands recht). Ze is getrouwd, heeft twee kinderen en werkt onder meer als psychosociaal therapeut en coach. Deskundige is Eugénie op het gebied van risicotaxatie, casusregie en het opstellen van veiligheidsplannen in complexe gezinssystemen en op het terrein van afstand, adoptie en hechting. Als deskundige en belangenbehartiger is Eugénie sinds 2018 lid van de ministeriële werkgroep Binnenlandse afstand en adoptie. Deze werkgroep heeft de totstandkoming van het landelijke onderzoek naar de binnenlandse afstand en adoptie en de oprichting van het landelijk meldpunt in 2019 voorbereid.mens & maatschappij
Edward Snowden
Onuitwisbaar
In 2013 schokte de 29-jarige Edward Snowden de wereld toen hij brak met de Amerikaanse geheime diensten en onthulde dat ze in het allergrootste geheim proberen al ons digitale verkeer elk telefoontje, elk bericht, elke e-mail op onvoorstelbaar grote schaal te verzamelen en vast te leggen. Van iedereen die zich online begeeft, wordt zo een permanent en onuitwisbaar dossier bijgehouden. Zes jaar later, op 17 september aanstaande, verschijnt Onuitwisbaar, waarin Edward Snowden voor het eerst zijn volledige verhaal vertelt. In dit uiterst meeslepende boek laat hij zien hoe een intelligente jongen uit een idyllische buitenwijk, die opgroeide aan het begin van het internettijdperk en die daar al snel de opwindende vrijheid van ontdekte, later een digitale spion werd die mee zou bouwen aan het grootste surveillancenetwerk ooit. Snowden vertelt indringend hoe hij daarna in grote gewetensnood raakte en uiteindelijk, in ballingschap, uit zou groeien tot het geweten van ons online bestaan. Onuitwisbaar is niet alleen scherpzinnig, elegant en overtuigend geschreven, maar ook indrukwekkend en ontluisterend; het heeft alles in zich om een klassieker te worden. 'Terwijl ik door die tunnel liep, werd het me ineens duidelijk: hier voor me lag mijn toekomst. Ik wil niet beweren dat ik op dat moment een besluit nam. Zo neem je de belangrijkste beslissingen in je leven niet. Die neem je onbewust. Dat was het cadeau dat ik mezelf gaf op mijn 29ste verjaardag: het besef dat ik een tunnel was ingegaan die uiteindelijk zou uitkomen bij één enkele, nog niet helder omlijnde daad.'mens & maatschappij
Maurits Barendrecht
Het papieren paleis
Ons verouderde rechtssysteem wankelt en staat veraf van ons begrip van rechtvaardigheid. Maurits Barendrecht en Maurits Chabot schetsen nieuwe routes naar een rechtspraak die mensen samenbrengt. 'Een helder, hartstochtelijk pleidooi voor de broodnodige vernieuwing van de rechtsstaat.' - Bas Heijne 'Het boek leest als een roman. [â¦] De grote waarde van het pleidooi van Barendrecht en Chabot is dat het kussen van de rechtspleging wordt opgeklopt.' Lucas Lieverse in de Volkskrant. 'Over de beperkingen van het recht en de stevige hervorming die er steeds maar niet komt. Ik vind het een belangrijk boek.' â Folkert Jensma in NRC Nieuwsbrief Recht en Onrecht 'Een krachtig boek over de noodzakelijke vernieuwing van de rechtsstaat.' â Den Haag Centraal 'Sommige boeken moet iedere advocaat lezen. Twaalf jaar geleden was dat The end of lawyers van Richard Susskind. Nu is dat Het Papieren Paleis van Maurits Barendrecht en Maurits Chabot. ⦠Het Papieren Paleis geeft voldoende aanknopingspunten en ideeën voor iedereen die de rechtsstaat een warm hart toedraagt, voor het vernieuwen van dat deel van de juridische dienstverlening waar zij invloed op hebben. Dus koop dit boek, lees het in een adem uit en ga ermee aan de slag.' â Advocatie.nl 'Aanrader.' â Financieel Dagblad, Nieuwe Boeken De Belastingdienst pakte mensen die toeslagen ontvingen hard aan, maar slaagt er niet in het leed recht te zetten. Bij medische missers staan artsen vaak langdurig in de beklaagdenbank, terwijl patiënten en hun families daar weinig mee opschieten. Veel mensen kampen met knagende conflicten dicht bij huis, zoals burenruzies, vechtscheidingen of ontslagzaken. Een juridisch oordeel lost meestal weinig op. Intussen treedt de ene minister na de andere topambtenaar af. Rechters zijn overbelast, het OM wordt geplaagd door schandalen, sociale advocaten gooien het bijltje erbij neer. Het recht is vastgelopen. De juridische wereld wankelt. Dat is niet verwonderlijk als je bedenkt dat onze procedures nog stammen uit de negentiende eeuw. De rechter vonnist en dan is er recht gedaan? Uit onderzoek blijkt dat ons rechtssysteem inmiddels veraf staat van hoe mensen rechtvaardigheid ervaren. Dat is alarmerend. In Het papieren paleis schetsen Barendrecht en Chabot nieuwe routes naar rechtvaardigheid. Die leiden hen van het Vredespaleis in Den Haag tot de kinderrechter, en van gidsland Rwanda tot Belgische vrederechters. Rechtspreken, concluderen ze, gebeurt niet óver, maar tússen mensen. Met een rechtspraak die mensen samenbrengt, in plaats van ze uit elkaar te spelen. 'Het boek leest als een roman. [...] De grote waarde van het pleidooi van Barendrecht en Chabot is dat het kussen van de rechtspleging wordt opgeklopt.' - Lucas Lieverse in de Volkskrantmens & maatschappij
