Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Wit, niet blank
Marcia Luyten
Wit, niet blank
Mijn eerste jaren in Afrika
Oorspronkelijke prijs was: € 17,50.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
Aan het begin van het nieuwe millennium woonde Marcia Luyten twee jaar lang in Kigali, de hoofdstad van Rwanda. Niet belast met de white man’s burden verlangde Luyten ernaar de bewoners van Afrika gelijkwaardig tegemoet te treden. Toen was Afrika nog ‘het verloren continent’, tien jaar later heette het ‘opkomend’ en nu hangt Europa’s toekomst af van Afrika; van de vraag of migratie vanuit Afrika beheersbaar wordt. Speciaal voor deze editie van ‘Wit, niet blank’ schreef Luyten een voorwoord waarin ze terugblikt op haar kennismaking met Afrika, en wat die haar leerde over Nederland en het Westen.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Nausicaa Marbe
Wachten op het Westen
Lege schappen in de supermarkt. Rijen voor de winkels. Grenzen dicht. Verboden bijeenkomsten in huis en mensen die afstand van je houden, alsof je verdacht bent. Het begin van de coronacrisis, toen het leven radicaal veranderde, onzeker en benauwend werd, voelde voor Nausicaa Marbe akelig vertrouwd aan. Het gevoel opgesloten te zijn, de gedachte dat de tijd stilstaat, dat het echte leven zich later zal afspelen, in een betere wereld, had ze eerder meegemaakt. De lockdown voerde haar direct terug naar haar jeugd in communistisch Roemenië. Die ervoer ze als een negentien jaar durende quarantaine in een dictatuur waar schaarste en onderdrukking heersten. De mensen waren bang, maar tegelijkertijd levenslustig en rebels. In het artistieke milieu van Boekarest waarin ze opgroeide genoot ze ondanks alles een gelukkige jeugd. Dankzij ouders die hun leven niet door politieke terreur lieten vergallen. 'Wachten op het Westen' is een even persoonlijk als origineel relaas over opgroeien in onvrijheid, achter gesloten grenzen en onder absurde regels, waarin een kind al vroeg een politiek bewustzijn ontwikkelt en blijft verlangen naar vrijheid, openheid en eerlijkheid â en naar het Westen. Nausicaa Marbe is een Nederlands schrijver, columnist en journalist van Roemeense komaf. Ze is de auteur van onder andere Mândraga, waarvoor ze het Charlotte Köhler Stipendium kreeg, en Smeergeld, dat werd bekroond met de Diamanten Kogel. Ze was zeven jaar columnist voor de Volkskrant en schrijft sinds 2013 een wekelijkse column voor De Telegraaf. Over Smeergeld: 'Het gebeurt niet vaak dat een Nederlandse schrijver zo'n spannend en gelaagd boek aflevert, een boek dat iets te zeggen heeft over onze samenleving. En dan ook nog in een taal die rijk, smakelijk en subtiel malicieus is.' Trouw 'In Smeergeld is de juiste balans gevonden tussen spanning en humor.' Het Parool **** 'Smeergeld is bovenal een satire. Niemand ontkomt aan de snedige typeringen van Marbe.' de Volkskrant **** 'Een snoeiharde afrekening met de graaicultuur.' Opzijgeschiedenis
Jonathan Eig
King
Het meest omvattende en complete portret dat ooit is geschreven over deze iconische figuur. De hoop die uitging van de 'I have a dream'-toespraak van Martin Luther King en de tragiek van zijn dood hebben het levensverhaal van deze briljante, doortastende en gecompliceerde man volledig overschaduwd. Want King droomde niet alleen, hij stelde ook eisen. Om de strijd van King beter te begrijpen doet dit boek niet alleen recht aan zijn radicale opvattingen en zijn betekenis voor de huidige samenleving, het probeert ook de ware Martin Luther King te reconstrueren uit de mist van hagiografieën. Want King was bovenal een mens en niet een heilige. King, de eerste grote biografie van Martin Luther King jr. in meer dan veertig jaar, is gebaseerd op jarenlang onderzoek, honderden interviews en duizenden niet eerder gepubliceerde documenten, waaronder een grote hoeveelheid geheim materiaal van de FBI. Hij beet op zijn nagels. Hij schreeuwde naar de tv. Hij rookte sigaretten en verborg dat voor zijn kinderen. Hij had een huid die zo gevoelig was dat hij geen scheermes kon verdragen. Hij sliep slecht, maar deed graag dutjes. Hij was chronisch te laat voor afspraken. Als jongeman probeerde hij zich twee keer van zijn leven te beroven, maar deed dat halfslachtig. Als volwassene is hij verschillende keren opgenomen geweest vanwege uitputting, zoals hij het zelf noemde, maar anderen noemden het een depressie. Hij had een eigenaardig gevoel voor humor, wetende dat grof taalgebruik grappiger was uit de mond van een doopsgezinde predikant. Hij was afhankelijk van zijn vrouw Coretta op een manier die maar weinigen in die tijd begrepen. Hij ging herhaaldelijk vreemd, zelfs toen hij wist dat de fbi hem schaduwde. Met een maîtresse had hij zo lang een relatie dat vrienden haar zijn tweede vrouw noemden. Hij was een man die geen angst kende en al vroeg zei dat God hem had opgeroepen te handelen. En dat hij bereid was te sterven.geschiedenis
Jan Konst
Na de revolutie
Vanuit het perspectief van de jongeren, 'de verloren generatie', schetst Jan Konst een prachtig en zeer herkenbaar beeld van een decennium dat het aanzien van Nederland blijvend zou veranderen. Zo'n tweeënhalf miljoen Nederlanders, geboren tussen 1955 en 1965, worden gerekend tot de 'verloren generatie'. Zij groeien op met de onbevangenheid en overvloed van de jaren zeventig, maar krijgen als jonge volwassenen na 1980 te maken met massawerkloosheid en een allesbeheersende recessie. In 'Na de revolutie' beziet Jan Konst zijn jeugd tegen de achtergrond van historische en sociale ontwikkelingen. Wat betekenen de ontzuiling, de individualisering en de herijking van traditionele rol patronen voor de tieners van de jaren zeventig? Wat is het levensgevoel in de nieuwbouwwijken? Hoe is om na jaren van materiële welvaart te ontdekken dat er voor jou misschien geen plaats is? Het predicaat 'verloren' zullen tegenwoordig maar weinig leeftijdsgenoten van Jan Konst op zichzelf betrekken. Maar in dit boek gaat de auteur terug naar een tijd waarin de toekomst er allesbehalve rooskleurig uitzag. Zo schetst hij een zeer herkenbaar beeld van een generatie én van een decennium dat het aanzien van Nederland blijvend zou veranderen.geschiedenis
