Guns N’ Roses is altijd een band geweest waar de tijd geen vat op had. In de brave jaren tachtig, toen ze begonnen, verdomden die freaks van de Sunset Strip met hun fuck-‘m-all-houding het meteen al om het volgens de regeltjes te doen. In een tijd waarin de rockmuziek meer iets was geworden voor ideale schoonzoons en -dochters, waren zij een band die regelrecht uit de van bloed en coke vergeven gouden eeuw van de rock afkomstig leek te zijn.
Gerelateerde producten
kunst
Tjibbe Hooghiemstra
De onschuld voorbij
Een letterlijk nieuw beeld van Mata Hari, dat haar voor het eerst en pas na meer dan honderd jaar toont in al haar schuldigheid, verleidelijkheid en waanzinnigheid. Drieëndertig nieuwe hedendaagse foto's van Mata Hari, gefotografeerd met behulp van een authentieke foto van haar uit 1905, uit de collectie van het Fries Museum te Leeuwarden. Gedurende de jaren 2015 en 2016 heeft beeldend kunstenaar Tjibbe Hooghiemstra (Tytsjerk, 1957) Mata Hari opnieuw gefotografeerd. Als model stond een, door haar zelf uitgegeven, postkaart uit 1905. In een verleidelijke pose is Mata Hari te zien. Met gebruik van de camera heeft Hooghiemstra een nieuwe serie beelden gemaakt die verschillende facetten van Mata Hari laten zien. Er zijn foto's die haar als een erotische danseres, een waanzinnige of een schuldige in oorlogstijd tonen. Deze schuldigheid is de reden voor de grote serie foto's geweest. Het is een manier om een kritische weergave van Mata Hari te tonen met behulp van haar destijds zelf uitgegeven flyer. De foto's willen een tegenhanger vormen van de nog altijd volhardende eenzijdige mythevorming rondom haar persoon. In 'De onschuld voorbij' wordt de originele foto uit 1905 als opmaat getoond, afgedekt met een dun lapje zwarte stof. Er naast staat het ooggetuige verslag, van Henry Wales uit 1917, van het neervallende lichaam tijdens haar executie. Opmerkelijk is de grote overeenkomst tussen de beschrijving van Wales en de houding op de oorspronkelijke foto uit 1905. 'De onschuld voorbij' bevat meer dan 30 foto's in zwart wit en kleur, afgewisseld met enkele zeer korte tekstbijdragen van biograaf Russel Warren Howe uit 1986 en een korte uitleg over het fotoproject. De foto's lopen uiteen van indringende zwart wit portretfoto's, veelkleurige abstracte sprookjesachtige beelden tot verleidelijke erotische foto's. Allen afkomstig uit de originele foto en heel direct zonder tussenkomst van bewerkingsprogramma's afgeprint. Bornmeerpap - 57 blz
kunst
Mark van Schaick
Why go
De grungebeweging stond nog in de kinderschoenen toen Pearl Jam-zanger Eddie Vedder zijn eerste telefoongesprekken voerde met journalisten in Europa. Na de release van de single Alive en debuutalbum Ten ging het keihard met de band. Nog voor de eerste keer dat Pearl Jam in Nederland zou optreden, reisde Mark van Schaick als verslaggever van 'Oor' naar Seattle voor een ontmoeting met Eddie Vedder. Dankzij dit vroege contact kreeg Mark de band de daaropvolgende jaren nog een handvol keren te spreken, zij het binnen steeds strakkere kaders. De gesprekken tonen het bijzondere groeiproces van de band. Andere bands uit Seattle stegen tot grote hoogten maar doofden ook weer uit. Pearl Jam raakte echter stevig verankerd in de muziek business en groeide uit tot een van de vaste waarden van de Amerikaanse rockmuziek. Mark sprak met Eddie Vedder en andere leden van Pearl Jam, met Chris Cornell en de rest van Soundgarden, met Layne Staley van Alice in Chains en met een aantal mensen om deze bands heen. Samen schetsen de verhalen een beeld van de kleine, hechte muziekscene waar Seattle in de jaren negentig wereldberoemd om werd. Qpap - 415 blz
kunst
De wereld van George Minne & Maurice Maeterlinck
Maeterlinck, afkomstig uit de Gentse katholieke bourgeoisie, was al bij zijn debuut in 1889 gebombardeerd tot literaire revelatie: de onwezenlijke sfeer van zijn gedichten zette zijn stempel op de schrijvers, muzikanten, theatermakers, en beeldende kunstenaars van zijn tijd. Ook het Gentse Museum voor Schone Kunsten richt in het najaar de schijnwerpers op Maeterlinck, maar laat de beeldhouwer George Minne, zijn stadsgenoot, even zeer in de aandacht delen. Minnes sculpturen waren voor Klimt, Kokoschka en Schiele een uiterst belangrijke bron van inspiratie. Ook Maeterlinck herkende in hem 'de grote dichter van het grote leed' en vroeg hem regelmatig om zijn boeken te illustreren. Minne en Maeterlinck hadden een sterke band: zo zeer deelden ze dezelfde gedachten dat Minne soms twijfelde of een idee van hem dan wel van Maeterlinck kwam. De wereld van George Minne en Maurice Maeterlinck volgt het duo van het jaar van hun eerste kennismaking – rond 1886 – en eindigt midden jaren 1890, toen zij Gent verlieten voor Brussel en Parijs. ‘De wereld van George Minne en Maurice Maeterlinck’ schept een levendig beeld van het Gentse artistieke milieu van het einde van de 19de eeuw, waarin opmerkelijke figuren als Grégoire le Roy, Georges Rodenbach en Charles Van de Woestijne, Fernand Knopff en Leon Spilliaert figureren. Mercatorfondsgeb - 224 blz
geschiedenis
Eveline Koolhaas-Grosfeld
Tussen politiek en publiek
Politieke tekenaars zijn opiniemakers, net als de schrijvende pers. Het nieuws 'knedend' tot satire beïnvloeden zij de politieke opvattingen van het publiek. Beelden - direct als zij zijn - zijn vaak effectiever dan teksten, zo blijkt. Tekenaars geven, kortom, mede vorm aan het openbare politieke debat. In dit boek zijn ruim tachtig (spot)prenten uit de jaren 1880-1919 bijeengebracht. De auteurs laten hiermee op een nieuwe manier de relatie tussen politiek en publiek zien. Het was een tijd van grote veranderingen in de Nederlandse politiek. Nieuwe groeperingen als de confessionelen en socialisten sloegen een bres in het liberale bolwerk en brachten het buitenparlementaire politieke debat op gang. En terwijl op straat de roep om algemeen kiesrecht steeds luider klonk, werd binnen het parlement fel gedebatteerd over de onafwendbare grondwetsherziening. Al dit rumoer is te volgen op de afbeeldingen in dit boek. Omdat het publiek gedurende deze periode steeds meer betrokken raakte bij de politiek werd het voor parlementariërs belangrijk gekend te worden. Prenten waren hiervoor het medium bij uitstek, ook als zij de spot met je dreven. Want wie niet in beeld komt, bestaat niet. Eveline Koolhaas-Grosfeld is kunsthistoricus en werkzaam als zelfstandig onderzoeker en beeldredacteur. Schreef over de achttiende- en negentiende-eeuwse prentkunst in onder meer haar proefschrift 'De ontdekking van de Nederlander in boeken en prenten rond 1800' (Zutphen 2010) en het tijdschrift De Moderne Tijd. Marij Leenders is universitair docent en onderzoeker politieke en religie geschiedenis bij de Radboud Universiteit Nijmegen. Recente publicatie over politieke beeldcultuur samen met Andreas Biefang (red.): Erich Salomon & het ideale Parlement. Fotograaf in Berlijn en Den Haag, 1928-1940 (Amsterdam 2014). Schriptumpap - 136 blz