Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Filosofie & religie/Religie/Het Nederlands christendom in de twintigste eeuw
Eginhard Meijering
Het Nederlands christendom in de twintigste eeuw
Oorspronkelijke prijs was: € 34,90.€ 9,90Huidige prijs is: € 9,90.
Aan het begin van de twintigste eeuw was nog bijna iedere Nederlander lid van een kerkgenootschap. Een eeuw later is het aantal kerkse Nederlanders tot een kleine minderheid gedaald. In ‘Het Nederlands christendom in de twintigste eeuw’ beschrijft Meijering hoe deze ontwikkelingen zijn verlopen. Van het verdeelde christendom in de twintiger jaren, naar de tijd van restauratie en vernieuwing na de WO-II tot aan de ontkerkelijking aan het einde van de vorige eeuw.
Gerelateerde producten
filosofie & religie
Samuel Lee
Verlangen naar een nieuw Christendom
In 'Verlangen naar een nieuw christendom' beschrijft de nieuwe Theoloog des Vaderlands Samuel Lee wat in zijn ogen wezenlijk is voor het christendom vandaag. Daarbij schuwt hij niet de vinger te leggen bij wat nu 'uit balans' is in de Pinksterbeweging, de denominatie van het christendom waarbinnen hij zelf actief is. Wat hij daarbij te berde brengt, over onder andere leiderschap, de Geest en de Bijbel, is niet alleen relevant voor de Pinksterbeweging, maar voor alle christenen.filosofie & religie
Steven Borgerhoff
Mysteries uit het Christendom
Veel aspecten van het christendom zijn met een waas van geheimzinnigheid omgeven en komen regelmatig in het nieuws. Is de lijkwade van Turijn echt of niet? Is de wenende Madonna het werk van mensenhanden of heeft ze echt verdriet? Bestaat de Heilige Graal nu wel of niet? 'Mysteries uit het Christendom' beschrijft deze mysteries op toegankelijke wijze en licht een tipje van de sluier op.filosofie & religie
Isocrates
Monument van mijn denken
Als bekendste onbekende redenaar leidt Isocrates van Athene (436 vC-338 vC) een verscholen naleven. Van oudsher geniet hij de faam, in de woorden van Cicero, de 'leermeester van alle redenaars' te zijn. In zijn tijd is hij invloedrijker in het openbare politieke debat dan Plato of Socrates, en zijn school staat aan de basis van het klassieke hoger onderwijs dat is gericht op de intellectuele en politieke vorming van vrije burgers. De school van Isocrates is het ijkpunt van alle onderwijs in de Hellenistische en Romeinse wereld, en uit de filosofie van Isocrates kon het renaissancistisch humanisme voortkomen, dat tot in de een-en-twintigste eeuw het hart vormt van de humaniora. Isocrates is overtuigd van de maakbaarheid van de verantwoordelijke burger. Hiertoe heeft hij een opvoedkundig programma ontworpen, gebaseerd op de regels van de klassieke retorica, om jeugdige talenten intensief te begeleiden en voor te bereiden op een vooraanstaande rol in de politieke gemeenschap, de gemeenschap van burgers. Filosofie is voor Isocrates de natuurlijke en beste techniek voor het leren juist te redeneren en argumenteren, en daarmee juist te handelen en te leven. Isocrates' ethiek is eerder doelmatig dan idealistisch, een praktische oefening van deugden, die gerealiseerd dienen te worden in de politieke praktijk. Het programma van Isocrates' school is gebaseerd op taal en overtuigingskracht, het hanteren van de juiste woorden, het weten te handelen op het juiste moment, en gestoeld op een vruchtbaar historisch bewustzijn, dat leidend is voor de innerlijke overtuiging, het moreel besef en het rechtvaardig handelen van een politicus. In 'Monumenten van mijn denken' geeft Jeroen Bons â voor het eerst in het Nederlands â een getrouw en meerzijdig beeld van Isocrates als filosoof, pedagoog en politiek redenaar. Het boek bevat een ruime en representatieve keuze uit zijn politieke redevoeringen: Areopagiticus, Panegyricus, Panathenaicus; zijn filosofische redevoeringen: Tegen de sofisten, Helena, Apologie van Isocrates; en zijn pedagogische brieven: Aan Demonicus en Aan Polycrates. Jeroen Bons' toelichtingen zijn ruimhartig en instructief. Hij vertaalt de redevoeringen in stijl, plaatst de pedagogische opvattingen van Isocrates in dispuut met tijdgenoten en tegenstrevers als Plato en Aristoteles, en schetst de invloed van Isocrates op het denken over onderwijs en opvoeding. Bons betoogt ten slotte dat Isocrates' pleidooi voor een nieuwe politieke cultuur, wars van particularisme en kortzichtig eigenbelang, een blijvend moreel kompas biedt voor maatschappelijk handelen en politiek plichtsbesef.filosofie & religie
