Mijn overlevingsinstinct leidt me altijd naar musea, zoals mensen in de oorlog schuilkelders in vluchten.’ In ‘Oogzenuw’ verweeft de Argentijnse María Gainza fictie en bespiegelingen over kunst op virtuoze wijze. Vol ontroerende melancholie, indringende beelden en verrassende humor werd het een underground-sensatie in Argentinië.
Gerelateerde producten
hobby & sport
Maartje ter Horst
Ode aan de kleinste musea van Nederland (en de mensen die ze mogelijk maken)
Nederland kent talloze piepkleine musea. Soms zijn ze niet groter dan de huiskamer van de eigenaar. Wie kent het Electro Radio Nostalgie Museum, Jannie's Koeienmuseum of het Nederlands Dakpannenmuseum? Fotograaf Maartje ter Horst raakte gefascineerd door de kleinste musea van Nederland én hun eigenaren. Wie zijn de mensen die deze bijzondere plekken mogelijk maken? Ze bezocht 22 kleurrijke musea, verdeeld over alle provincies, en bracht de plekken en de mensen erachter ontroerend in beeld. De verhalen van de museum- eigenaren zijn met humor, maar ook met groot respect opgetekend. Samen met de foto's vormen ze een ode aan de mensen die hun tijd, geld en energie steken in hun passie. De passie die ze zo graag met ons willen delen. Behalve 'Ode aan de kleinste musea van Nederland' is het ook een oproep om de minimusea eens te bezoeken. Want hoewel je ze niet vindt in hippe stadsgidsen, en je makkelijk aan ze voorbij loopt, zit Nederland er vol mee. Niet alleen hun collecties, maar ook de eigenaren zouden weleens je hart kunnen stelen.kunst
Rococo in Nederland
Rococo in Nederland De Nederlandse decoratieve kunsten van het midden van de 18de eeuw stonden in het teken van de rococo. Deze van oorsprong Franse speelse en grillige stijl, heeft na een glorie periode ook bijna alle andere landen in Europa veroverd. Ook Nederland raakte in de ban van de modieuze buitenlandse stroming. ‘Rococo in Nederland’ toont meer dan tweehonderd van de mooiste kunstwerken die in Nederland in rococostijl zijn gemaakt: interieurs, meubelen, portretten, gebruiksvoorwerpen van goud, zilver, porselein en aardewerk, beelden, behangpapier en ontwerptekeningen. Vele daarvan worden in ‘Rococo in Nederland’ met prachtige foto’s en uitvoerige beschrijvingen getoond. Het overzichtwerk 'Rococo in Nederland' laat zien dat het Nederlandse rococo gevarieerder, spannender en internationaler is dan tot op heden werd gerealiseerd. Metagegevens • Waanders • Hardback • 330 pagina’s, met illustraties • ISBN 9789040095771 • NUR 646 – Beeldende Kunst • Genre’s: Kunst • Trefwoorden: Rococo, Bouwkunst, Nederland, Tentoonstellingscatalogi, Interieurkunst, Historisch, binnenhuiskunst, meubelkunst, Nederland, Barok en Rococo (17e en 18e eeuw) Recensie ‘Rococo in Nederland’ is een boek over de geschiedenis en ontwikkeling van de Rococostijl rond 1734-1775. Deze decoratieve, ornamentele stijl in binnenhuisarchitectuur en de kunstindustrie, in het buitenland ontstaan, heeft als centrale kenmerk de toepassing van het grillige asymmetrische rocaille ornament. Na een algemene inleiding volgen essays over decoratief beeldhouwwerk in Den Haag, het rococo interieur van de Fundatie van Renswoude te Utrecht en de productie van porselein en faience in Nederland (1755-1775). De objecten zijn gegroepeerd rond thema's als: tuinkunst, de periode Willem IV (tot 1751), buitenlandse inspiratie en kunstvoorwerpen, Franse goudsmeden in Amsterdam, architecten en ontwerpers, de belangrijkste stadscentrums, beeldhouwers, beeldsnijders en meubelmakers, de gedekte tafel en chinoiserie. Hillie Smit Uitgever De uitgeverij Waanders dateert net als de boekhandel Waanders van 1836. Het was aanvankelijk vooral een uitgever van religieuze katholieke boeken, couranten en tijdschriften. Na 1970 is het bedrijf zich gaan toeleggen op uitgaven over geschiedenis en kunst. De uitgeverij werd in 2009 verkocht. De familie Waanders gebruikt de naam Uitgeverij Waanders sinds 2012 weer, voor dochterbedrijf uitgeverij De Kunst. Van uitgeverij Waanders vindt u op ramsj.nl vele kunst- en geschiedenis boeken zoals ‘Rococo in Nederland’kunst
Jeroen Goudeau
Jan Stuyt
In de jaren negentienvijftig reden wij soms in het weekeinde met het hele gezin in de auto door het land, meestal voor familiebezoek in Den Haag. Vader en moeder voorin, de drie kinderen op de achterbank. Soms klonk opeens van de voorbank: 'Kijk, daar staat een kerk van je grootvader.' Dat kon zijn bij het passeren van Harmelen of bij het rijden over Lisse en Hillegom. Of als we op vakantie gingen en we via Valkenswaard naar het zuiden reden. Het ging dan altijd over kerken, niet over ziekenhuizen, woningen of andere gebouwen. Die kerken waren blijkbaar zodanig gesitueerd dat je ze van een afstand kon zien. De grootste verrassing overkwam me toen wij een keer ogenschijnlijk zomaar stil stonden in een straat in Haarlem, een onopvallende straat met rijtjeshuizen zonder voortuin, niet ver van de kathedraal. 'Waarom staan we hier stil?' Er kwam geen antwoord. Opeens zag ik het straatnaambord: 'Jan Stuytstraat, opzichter van de bouw van de kathedraal'. Zoiets vergeet een twaalfjarige jongen heel zijn leven niet meer. Grootvader Jan Stuyt, de architect, overleed zestien jaar voordat ik werd geboren. Er is meer documentatie over deze grootouder dan over de andere drie samen: een archief, foto's, artikelen, boeken, een pastel door Antoon van Welie en andere portretten, en zelfs een pagina op Wikipedia. Ik zou nog wel eens een artikel willen lezen over hem als verzamelaar van kunst - hij bezat een prachtige collectie, die met niets was begonnen en met een deskundig oog in korte tijd is verzameld. Het geeft me een bijzondere emotie wanneer ik als priester de sacramenten bedien in een kerk van mijn grootvader.geschiedenis
